تقسیم قدرت یا تحقق اراده ملی؛ «کری» در کابل و چند ابهام

<p style="text-align: justify;">امضای اعلامیه مشترک به منظور تحقق طرح تشکیل دولت وحدت ملی در افغانستان هرچند دارای ابعاد امیدوار کننده زیادی است اما برخی نکات و حواشی نگران‌کننده آن نیز قابل چشم‌پوشی نیست.<br /> امضای اعلامیه مشترک بین 2 کاندیدای ریاست جمهوری کشورمان به منظور تحقق طرح تشکیل دولت وحدت ملی در کشور دارای نقاط مثبت و منفی قابل توجهی است که در این گفتار به آن پرداخته شده است.<br /> <br /> <strong>میانجیگری «جان کری» و ضعف ظرفیت‎های داخلی</strong><br /> امضای اعلامیه بین نامزدهای انتخاباتی نشان داد که هر 2 کاندیدای ریاست جمهوری آمادگی و انگیزه لازم برای طرح خواست‎ها و تحقق مطالبات خود از طریق گفت‎وگو و مذاکره را مؤثر دارند.<br /> اما این که مذاکره شکل مستقیم نداشت و با میانجی‎گری جان کری وزیرخارجه آمریکا صورت گرفت، امری است که ضعف ظرفیت‎های داخلی افغانستان در دستیابی به امضای چنین اعلامیه‎‎ای را به وضوح به نمایش گذاشت.<br /> با حضور مجدد و مکرر جان کری در کابل این پرسش در اذهان عمومی مطرح می‌شود که اگر 2 کاندیدای ریاست جمهوری نیت‎های نیک و خواسته‎های خیرخواهانه‌ای‎ در قبال سرنوشت سیاسی مردم داشتند چه نیازی به حضور و پادرمیانی وزیر خارجه آمریکا بود.<br /> <br /> <strong>سهمیه‌بندی قدرت یا تجلی اراده ملی</strong><br /> هرچند امضای اعلامیه اخیر به نگرانی‎های ناشی از احتمال ایجاد ‎بن‎بست جدید انتخاباتی پایان داد اما به ایجاد این تصور انجامید که حکومت آینده بیش از آنکه برآیند و محصول انتخابات و رأی و اراده مردم باشد، مولود این اعلامیه و توافقات سیاسی بین 2 کاندیدای ریاست جمهوری است.<br /> هرچند واژه دولت وحدت ملی، واژه زیبا و ذهن‎نوازی است اما برخی از شهروندان دولت وحدت ملی را همان «دولت ائتلافی» می‎دانند که برمبنای سنت «سهمیه‎بندی قدرت» امکان ایجاد و استقرار می‎یابد.<br /> این در حالی است که یکی از 2 کاندیدای ریاست جمهوری در زمان تبلیغات انتخاباتی خود تصریح کرد: در صورت پیروزی به هیچ وجه «شرکت سهامی» نخواهد ساخت.<br /> برخی طرح تشکیل دولت وحدت ملی را طرحی می‎دانند که در شرایط حاضر به دلیل کلی‎ بودن تأثیر دارد اما این تأثیر نوعی تسکین موقتی خواهد بود زیرا توافق بر سر جزئیات و تقسیم قدرت بر مبنای آن می‎تواند موج تازه‎ای از اختلافات را بین 2 تیم انتخاباتی ایجاد کند.<br /> نکته دیگر این است که 2 تیم انتخاباتی «اصلاحات و همگرایی» و« تحول و تداوم» در زمان رقابت‎ها و تبلیغات انتخاباتی خود برنامه‎های متفاوتی برای بهبود وضع معیشتی مردم داشتند اما اکنون مشخص نیست که در دولت وحدت ملی که یقیناً 2 تیم انتخاباتی در آن سهیم و شریک خواهند بود، برنامه کدام یک از 2 تیم امکان تحقق خواهد یافت.<br /> <br /> <strong>احتمال انحصار سیاسی جدید</strong><br /> یکی دیگر از نگرانی‎های مرتبط با طرح تشکیل دولت وحدت ملی این است که این طرح نتواند بستر مناسبی برای مشارکت تمامی جریان‎های اثرگذار سیاسی در بدنه دولت آینده فراهم آورد بلکه این طرح صرفاً به برنامه‎ای برای سهیم‎سازی اعضای 2 تیم انتخاباتی تقلیل یابد.<br /> این احتمال در صورت وقوع می‎تواند منجر به ایجاد انحصار سیاسی جدیدی در افغانستان شده و موجبات نگرانی نخبگان سیاسی مستقل از این 2 گروه انتخاباتی را فراهم آورد.</p>