چهار گروه زنان از زبان لقمان حکیم
<p style="text-align: justify;">زن صالح، زنى است که بسیار مهربان و زاینده است؛ همیشه با شوهرش به نیکى رفتار مىکند. او مانند مادر مهربان، بر بزرگان قوم محبّت و بر خردسالان دلسوزى مىنماید.</p>
<p style="text-align: justify;">لقمان علیه السلام به پسرش گفت: اى پسرم! <span style="font-weight: bold;">زنان، چهار گروهاند: دو گروهشان صالح و دو گروهشان ملعوناند.</span><br />
یکى از آن دو گروه صالح، زنى است که در میان قوم خود، شریف و بزرگوار و در پیش خودش، رام و آرام است؛ زنى که اگر چیزى به او داده شود، سپاس مىگزارد و اگر گرفتار شود، شکیبایى مىورزد. اندک، در دستان او بسیار جلوه مىکند و در خانهاش درستکار است.<br />
دوم از گروه زنان صالح، زنى است که بسیار مهربان و زاینده است؛ همیشه با شوهرش به نیکى رفتار مىکند. او مانند مادر مهربان، بر بزرگان قوم محبّت و بر خردسالان دلسوزى مىنماید. فرزند شوهرش را دوست مىدارد؛ هرچند از زن دیگرى باشد. دارنده خوبىها، مورد رضایت شوهر، و اصلاح کننده خود و خانواده و مال و فرزند است.<br />
<br />
بنابراین، او [در کمیابى]، مانند طلاى سرخ است. خوشا به حال کسى که چنین زنى روزىاش شده است، که <span style="font-weight: bold;">اگر در کنار شوهرش باشد یارىاش مىکند و اگر از او دور باشد، [دارایى و آبروى] او را نگه مىدارد.</span><br />
<br />
و اما یکى از آن دو زن ملعون، زنى است که پیش خود، بزرگ و براى قومش رام و آرام است؛ زنى که اگر به او عطا شود ، خشم مىکند و اگر منع شود، عتاب مىکند و خشم مىگیرد. <br />
<span style="font-weight: bold;">بنابراین، شوهرش در دست او گرفتار است و همسایگانش از دست او در رنجاند.</span><br />
پس او همانند شیر است که اگر نزدیکش شوى، تو را مىخورد و اگر بگریزى، تو را مىکشد.<br />
<br />
زن ملعون دوم، زنى است که نزد شوهرش است؛ ولى میلش با همسایگان است. پس او زودْخشم و زودْگریان است. اگر در حضور شوهرش باشد، به او سودى نمىرساند و اگر از او غایب باشد، او را رسوا مىکند. پس<span style="font-weight: bold;"> او همانند زمینِ شورى است که اگر آبش دهى، آبْ بالا مىآید [و جذب زمین نمىشود ]و زمینْ زیر آب مىماند، و اگر رهایش کنى، تشنه مىگردد</span>. اگر فرزندى از او روزىات شد، از آن فرزند، بهرهمند نمىگردى.<br />
<span style="font-weight: bold; color: rgb(0, 0, 205);"><br />
متن حدیث:</span><br />
<br />
<span style="color: rgb(255, 0, 0);">ـ فیما قالَ لُقمانُ علیه السلام لاِبنِهِ ـ: یا بُنَیَّ ، النِّساءُ أربَعَةٌ : ثِنتانِ صالِحَتانِ ، وثِنتانِ مَلعونَتانِ .<br />
فَأَمّا إحدَى الصّالِحَتَینِ فَهِیَ الشَّریفَةُ فی قَومِهَا ، الذَّلیلَةُ فی نَفسِهَا ، الَّتی إن اُعطِیَت شَکَرَت ، وإنِ ابتُلِیَت صَبَرَت ، القَلیلُ فی یَدَیها کَثیرٌ ، الصّالِحَةُ فی بَیتِها .<br />
وَالثّانِیَةُ : الوَدودُ الوَلودُ ، تَعودُ بِخَیرٍ عَلى زَوجِها ، هِیَ کَالاُمِّ الرَّحیمِ تَعطِفُ عَلى کَبیرِهِم ، وتَرحَمُ صَغیرَهُم ، وتُحِبُّ وَلَدَ زَوجِها وإن کانوا مِن غَیرِها ، جامِعَةُ الشَّملِ ، مَرضِیَّةُ البَعلِ ، مُصلِحَةٌ فِی النَّفسِ وَالأَهلِ وَالمالِ وَالوَلَدِ ، فَهِیَ کَالذَّهَبِ الأَحمَرِ ، طوبى لِمَن رُزِقَها ، إن شَهِدَ زَوجُها أعانَتهُ ، وإن غابَ عَنها حَفِظَتهُ .<br />
وأمّا إحدَى المَلعونَتَینِ فَهِیَ العَظیمَةُ فی نَفسِهَا ، الذَّلیلَةُ فی قَومِهَا ، الَّتی إن اُعطِیَت سَخِطَت ، وإن مُنِعَت عَتَبَت وغَضِبَت ، فَزَوجُها مِنها فی بَلاءٍ وجیرانُها مِنها فی عَناءٍ ، فَهِیَ کَالأَسَدِ إن جاوَرتَهُ أکَلَکَ ، وإن هَرَبتَ مِنهُ قَتَلَکَ .<br />
وَالمَلعونَةُ الثّانِیَةُ فَهِیَ عِندَ زَوجِها ومَیلُها فی جیرانِها ، فَهِیَ سَریعَةُ السَّخطَةِ ، سَریعَةُ الدَّمعَةِ ، إن شَهِدَ زَوجُها لَم تَنفَعهُ وإن غابَ عَنها فَضَحَتهُ ، فَهِیَ بِمَنزِلَةِ الأَرضِ النَّشّاشَةِ إن أسقَیتَ أفاضَتِ الماءَ وغَرِقَت ، وإن تَرَکتَها عَطِشَت ، وإن رُزِقتَ مِنها وَلَداً لَم تَنتَفِع بِهِ.</span></p>
<p style="text-align: left;"><span style="color: rgb(255, 0, 0);"><br />
</span>«الاختصاص،ص339 - بحارالأنوار،ج13 ص429 »</p>