خداحافظ آقای خلیلی

<p style="text-align: justify;">وقتی سخن از حامد کرزی رییس جمهور پیشین افغانستان می شود ناخودآگاه نام محمد کریم خلیلی نیز در پس زمینه سیاست سیزده ساله وی آشکار می گردد و نگاه ها به سوی مرد شصت و چهارساله ای میچرخد که با خونسردی کامل، سخنان آرام و چهره ای مطمین؛ سیزده سال را در چوکی معاونیت دوم ریاست جمهوری تکیه زده است.<br /> دقیقا جدی سال 1380 بود که آقای خلیلی سکان دار منافع بزرگ جامعه شیعه در حکومت افغانستان گردید. او تجربیات تلخ و شیرینی را از سه دهه نبرد با دشمنان خود آموخته بود. او در حکومت موقت، انتقالی و دو حکومت انتخابی در کنار رییس جمهور کرزی قرار داشت و هماهنگ با سیاست های وی حرکت می کرد اما مارشال فهیم که به نمایندگی از جامعه تاجک ها و مخصوصا مجاهدان پُست معاونت اول ریاست جمهوری را بر عهده داشت تا زمان مرگ نتوانست در موازات سیاست های آقای کرزی حرکت نماید و بصورت طبیعی دگرگونی های مختلفی در معاونت اول بوجود آمد و عملا احمد ضیا مسعود در یک آرایش جدی سیاسی و یونس قانونی پس از مرگ مارشال فهیم بر چوکی معاونیت اول ریاست جمهوری تکیه زدند.<br /> یکی از نکات بارز آقای خلیلی چه در زمان حکومت و چه در زمان کمپاین های انتخاباتی اخیر این بوده است که از سیاست های شتابزده به شدت پرهیز مینمود و با آرامش کامل بازی های سیاسی در قدرت را به نفع خود و تیم کاری خویش رقم می زد. او روی یکی از هواداران سیاسی خویش از سیزده سال به اینطرف کار سیاسی و سرمایه گزاری های اعظمی نمود، در عضویت آقای دانش در کمیسیون تسوید قانون اساسی تلاش کرد، وزارت عدلیه افغانستان را به وی سپرد و سپس در یک حرکت حساب شده سیاسی وزارت تحصیلاتی عالی را نیز برای یک دوره مشخص از آن خود نمودند و در نتیجه آقای دانش را از سوی مجموعه سیاسی خویش به معاونیت اول اشرف غنی احمدزی پیشنهاد نمود.<br /> به گفته برخی از آگاهان سیاسی آقای خلیلی دقیقا سیاست ولادیمیر پوتین در قبال مدد اوف روسی را به کار برد. این روش در حقیقت باعث می شود که مرد پشت پرده سیاست برای سال های دیگر نیز همانا آقای خلیلی باشد.<br /> حریفان داخلی آقای خلیلی او را به معامله گری ها و جذب اندوخته های ثروت از طریق شهرک حاجی نبی و دهها پروژه دیگر قلمداد می کنند و او را به بی کفایتی در اداره سیاسی جامعه شیعه متهم می نمایند. حتی رقبای سیاسی وی در جامعه شیعه به شدت اقای خلیلی را در قضیه مشکلات کوچی ها و ده نشینان بهسود ملامت می کنند اما آقای خلیلی این تبلیغات را در سفری که به بهسود، دایمرداد و تیزک داشت خنثی نموده و در مقابل رسانه ها اعلام داشت که اگر خونی در بهسود و دایمیرداد ریخته شود اول باید خون محمد کریم خلیلی در دفاع از مردم مظلوم ریخته شود.<br /> حریفان و رقیبان سیاسی داخل حکومتی نیز آقای خلیلی را به محافظه کاری در مقابل رویدادها و رخدادهای سیاسی می دانند اما آقای خلیلی با لبخندی بر لب فقط سخنان آنان را می شنید و سری به علامت تاسف تکان می داد.<br /> آقای خلیلی می تواند برای بسیاری خطرناک باشد، او هیچگاهی از فرهنگ توهین، افترا و تهمت استفاده نکرد، در مقابل رسانه ها از ادبیات سیاست ناهنجار استفاده ننمود، عبارات تهییج کننده سیاسی را به کار نبرد و با احترام در مقابل حریفان خود قرار می گرفت و سیاست های علیه خودش را بدون اینکه حتی کسی خبر شود خنثی و باطل می ساخت. شاید بتوان گفت که آقای خلیلی از جمله سیاستمدارانی باشد که به نرمی و عطوفت دشمنانش را از مقابلش بر می دارد و یا هم آنها را همیشه در انزوای سخت سیاسی قرار می دهد.<br /> با تمام اینها آقای خلیلی معاون دوم ریاست جمهوری افغانستان بود و بسیاری از مردم افغانستان از ولایت ها، نژادها و اقوام مختلف خاطرات زیادی دارند و در حقیقت بخشی از تاریخ حکومت افغانستان بر می گردد به حضور سیاسی وی که نمی توان آن را نادیده گرفت.<br /> در اینجا هر چند روح سیاسی وی در پنج سال دیگر نیز هویدا و آشکار است اما برای این مرد شصت و چهار ساله و به دور از چوکی معاونت دوم ریاست جمهوری فقط می گوییم خداحافظ آقای خلیلی.</p> <p style="text-align: justify;">منبع: شبکه اطلاع رسانی افغانستان</p>