سخن امام صادق(ع) درباره آیین پاکیزگی که خداوند به ابراهیم(ع) فرستاد
<div style="margin-bottom: 10px; text-align: justify;" class="subtitle">و چون خداوند به پاداش صدق و راستى و عمل ابراهیم برایش چنین مقرّر ساخت که "من تو را براى مردم، امام قرار مىدهم" آیین حنیفى را که همان پاکى و طهارت است، بر او فرو فرستاد.</div>
<p style="text-align: justify;">امام <span style="font-weight: bold;"> جعفر صادق </span>علیهالسلام- در تفسیر آیه «<span style="font-weight: bold;">وَ إِذِ ابْتَلَى إِبْرَ هِیمَ رَبُّهُ بِکَلِمَـتٍ</span>» آن گاه که خداوند ، ابراهیم را به کلمههایى آزمود: آنگاه که خداوند او را به رؤیاى ذبح نیاى عرب، اسماعیل، آزمود و وى این آزمون را به درستى پشت سر نهاد و تسلیم فرمان خدا شد و آهنگ انجام دادن خواسته او کرد.<br />
و چون خداوند به پاداش صدق و راستى و عمل او برایش چنین مقرّر ساخت که «<span style="font-weight: bold;">من تو را براى مردم، امام قرار مىدهم</span>» آیین حنیفى را که همان پاکى و طهارت است، بر او فرو فرستاد.<br />
این طهارت، ده چیز است: پنج مورد از آن در سر، و پنج مورد دیگر در تن. <br />
امّا آن پنج مورد که در سر است، عبارتند از: کوتاه گرفتن سبیل، واگذاردن ریش، کوتاه کردن موها، مسواک زدن، و خلال کردن. <br />
آن پنج مورد که در تن است نیز عبارتند از: تراشیدن موهاى بدن، ختنه کردن، کوتاه کردن ناخنها، غسل جنابت، و طهارت گرفتن با آب. <br />
این، همان آیین حنیفِ پاکى است که ابراهیم آورد و نه نسخ شده است و نه تا روز قیامت، نسخ خواهد شد. این معناى کلام خداوند است که فرمود:<span style="font-weight: bold;"> </span>از آیین حنیف ابراهیم، پیروى کن.<br />
<br />
<span style="font-weight: bold; color: rgb(0, 0, 205);">متن حدیث: </span><br />
<br />
<span style="color: rgb(255, 0, 0);">- فی قَولِهِ تعالى «<span style="font-weight: bold;">وَ إِذِ ابْتَلَى إِبْرَ هِیمَ رَبُّهُ بِکَلِمَـتٍ</span>»: إنَّهُ مَا ابتَلاهُ اللّهُ بِهِ فی نَومِهِ مِن ذَبحِ وَلَدِهِ إسماعیلَ أبِی العَرَبِ، فَأَتَمَّها إبراهیمُ وعَزَمَ عَلَیها وسَلَّمَ لِأَمرِاللّهِ، فَلَمّا عَزَمَ، [ قالَ] اللّهُ تَعالى ثَواباً لَهُ لِما صَدَقَ وعَمِلَ بِما أمَرَهُ اللّهُ: «<span style="font-weight: bold;">إِنِّى جَاعِلُکَ لِلنَّاسِ إِمَامًا</span>»، ثُمَّ أنزَلَ عَلَیهِ الحَنیفِیَّةَ، و هِیَ الطَّهارَةُ، وهِیَ عَشَرَةُ أشیاءَ: خَمسَةٌ مِنها فِی الرَّأسِ، وخَمسَةٌ مِنها فِی البَدَنِ؛ فَأَمَّا الَّتی فِی الرَّأسِ: فَأَخذُ الشّارِبِ، وإعفاءُ اللِّحى، و طَمُّ الشَّعرِ، وَالسِّواکُ، وَالخِلالُ .<br />
وأمَّا الَّتی فِی البَدَنِ؛ فَحَلقُ الشَّعرِ مِنَ البَدَنِ، وَالخِتانُ، وتَقلیمُ الأَظفارِ، وَالغُسلُ مِنَ الجَنابَةِ، وَالطَّهورُ بِالماءِ.<br />
فَهذِهِ الحَنیفِیَّةُ الطّاهِرَةُ الَّتی جاءَ بِها إبراهیمُ، فَلَم تُنسَخ ولا تُنسَخُ إلى یَومِ القِیامَةِ ، وهُوَ قَولُهُ: وَ </span><span style="font-weight: bold;"><span style="color: rgb(255, 0, 0);">اتَّبَعَ مِلَّةَ إِبْرَهِیمَ حَنِیفًا.</span></span></p>
<p style="text-align: left;"><span style="font-weight: bold;"><br />
</span>«وسائل الشیعة،ج2 ،ص117 -مجمع البیان،ج1،ص377-دانش نامه احادیث پزشکی،ج1،ص534»</p>