پشت پرده اعلام حمایت افغانستان از عربستان

<p style="text-align: justify;">درشرایطی که خاورمیانه اسلامی و عربی حتی برخی از کشورهای مسلمان آفریقایی میان دود و آتش تکفیری‌ها می‌سوزد، مسئولیت دینی و عقلانیت سیاسی می‌طلبید که دولت‌های مقتدر اسلامی، به‌ویژه سازمان کنفرانس اسلامی، در پی چاره و راه‌های برون‌رفت از بحران برآیند، دولت سعودی در یک اقدام غیرمنتظره به مردم و کشور مسلمان یمن حمله کرد، و همپای داعش و القاعده به سرکوب حوثی‌های یمنی که بیش از سی درصد جمعیت یمن را تشکیل می‌دهند و خواهان سهم متوازن در قدرت سیاسی‌اند، پرداخت.<br /> در پی این تهاجم و پس از تشکیل اتحادیه عربی، ملک سلمان پادشاه عربستان از کشورهای غیرعرب منطقه از جمله هند، پاکستان و افغانستان خواست تا به ائتلاف عربی حمله ضد مردم یمن بپیوندند، پاسخ هند مشخص نیست، و در پاکستان افکار عمومی، احزاب سیاسی و ازجمله «جمعیت علمای اسلام» شاخه مولوی فضل الرحمن با دخالت پاکستان مخالفت کردند، ولی دولت پاکستان با اینکه منافع راهبردی با عربستان دارد، پس از رایزنی‌های ده‌روزه موضوع را به مجلس شورای ملی و سنا ارجاع داده است و پیش‌بینی می‌شود به‌صورت رسمی از دخالت در جنگ یمن دوری گزیند، از این میان حکومت افغانستان بی‌درنگ و بدون ملاحظه افکار عمومی و یا مشورت با پارلمان و مجلس سنا طی اعلامیه سه‌ماده‌ای حمایت قاطع خویش را از حکومت عربستان اعلام داشت و پشتوانه این تصمیم را نظر شورای امنیت ملی، علما و متنفذین آن کشور برشمرد.<br /> آنچه مسلم است، مفاد اعلامیه ارگ کابل به رأی عمومی، یا نظرخواهی از عالمان و متنفذین کشور گذاشته نشده و بلکه مصوب تمام اعضای شورای امنیت ملی نیز نبوده است، زیرا محمد محقق معاون دوم رئیس اجرائی حکومت و از اعضای مؤثر شورای امنیت ملی، در مصاحبه با شبکه تلویزیونی طلوع نیوز، تصویب مواد اعلامیه ازسوی شورای امنیت ملی را انکار کرد.<br /> انتشار خبر حمایت افغانستان از حکومت سعودی بازتاب گسترده داخلی و بیرونی داشت و مدافعان و مخالفان، از منظرهای گوناگون به تحلیل و ارزیابی انگیزه‌ها و پی‌آمدهای این موضوع پرداختند، مجموع این نگاه‌ها را در سه رویکرد کلی می‌توان دسته بندی کرد:<br /> <strong>الف) </strong>برخی از تحلیل گران با در نظرداشت موقعیت ضعیف افغانستان در عرصه‌های اقتصادی، تجهیزات نظامی، نیروی انسانی و عدم امکان حضور فیزیکی کنار عربستان سعودی، این حمایت را خنثی دانسته و به آن بدون هیچ نوع دست‌آورد مثبت ویا منفی برای افغانستان نگریسته و حداکثر کاربرد آن را پاسخ محترمانه به ملک سلمان، و سخن و موضع دل‌خوش‌کن، برای حاکمان سعودی دانسته‌اند.<br /> استدلال این گروه بر این مبنی استوار است که از یک‌جانب حکومت افغانستان دارای چنان توانمندی‌ای نیست که به حکومت سعودی کمک کند و از جانب دیگر، اعلامیه حکومت افغانستان ابراز می‌دارد که اگر حرمین شریفین مورد تهدید واقع شود دولت افغانستان کنار عربستان خواهد ایستاد، ولی فعلاً چنین تهدیدی وجود ندارد، پس اعلام حمایت افغانستان به کمانی می‌ماند که بدون تیر هدف را نشانه گرفته است.<br /> این دیدگاه ــ جز در این قسمت که حرمین شریفین فعلاً درمعرض تهدید نیست ــ اگر شایسته عنوان ساده انگاری شناخته ‌نشود، کوششی نافرجام درجهت فروکاستن حساسیت‌های داخلی و خارجی دربرابر موضع جانب‌دارانه افغانستان از تهاجم سعودی‌ها به خاک و مردم مسلمان و بی‌گناه یمن است. زیرا اهمیت اعلام حمایت از تجاوز عربستان را می‌باید در ارزش سمبلیک و مشروعیت بخشیدن به تهاجم سعودی‌ها در افکار عمومی مسلمانان سراغ گرفت و نه حضور مستقیم نظامی کنار عربستان، افزون بر این افقهای پوشیده و نیات فراسوی این تصمیم هنوز ناپیداست، چه، برخی گمانه‌ها و قراین حکایت از آن دارد که حکومت افغانستان زیرکانه بستر اعزام نیروی نظامی هرچند محدود به‌عنوان پیش‌مرگ سربازان سعودی را فراهم می‌کند، زیرا بر اهل فن پوشیده نیست که حملات هوایی به‌تنهایی و بدون پیاده‌نظام، نمی‌تواند اهداف متجاوز را برآورده سازد، از سوی دیگر سربازان عربستان سعودی، توان آغاز و پیشبرد عملیات نظامی در خاک یمن را ندارد، در این فرض است که عربستان سعودی دست به دامان نیروهای مزدور از کشورهای مختلف ازجمله پاکستان و افغانستان می‌شود، و حاکمان ارگ افغانستان نیز وعده چنین کاری را به عربستان داده‌اند که اگر جز این بود، حاکمان سعودی چنین خواسته‌ای را بر زبان نمی‌آوردند.<br /> <br /> <strong>ب)</strong> دسته دیگر، موضع افغانستان را واقع‌نگری و درجهت منافع مردم و نظام سیاسی آن کشور می‌نگرند.<br /> در شمار مهمترین دلایل این دیدگاه، بدین نکات اشاره می‌شود که؛ دولت افغانستان در رویکردی جدید بر آن است تا در مسایل منطقه‌ای و جهانی سیاست فعال درپیش بگیرد، و در راستای همین سیاست فعال، بر این باور است که از یک‌سوی نیازمند شدید کمکهای مالی عربستان است، و ازسوی دیگر و مهمتر، کبوتر صلح در افغانستان، از آسمان ریاض به پرواز درمی‌آید، و حتا بخش عمده‌ای از حمایت دولت و نظامیان پاکستانی از جنگ و صلح افغانستان نیز بر پاشنه اشاره چشم و دلارهای نفتی عربستان می‌چرخد.<br /> بدین سان آوردن صلح و تأمین امنیت به‌ویژه در گشایش‌ها و مناسبات جدید پیش‌آمده بین حکومت کابل و ریاض در گروی مناسبات حسنه با عربستان است، چه این کشور از چنان وزنه و قدرتی برخوردار است که درصورت اراده و تمایل می‌تواند مخالفان مسلح افغانستان و طالبان را پای میز مذاکره بکشاند.<br /> دومین دلیل نیز آن است که چون هردو حکومت سعودی و افغانستان، متحدان استراتژیک آمریکا هستند، و دولت آمریکا از حمله عربستان به یمن حمایت کرده و می‌کند، پس حکومت افغانستان نیز که ضلع سوم این مثلث است، باید از حمله سعودی‌ها حمایت کند.<br /> سومین دلیل<strong> </strong>نیز بدین نکته اشاره دارد که افغانستان به‌طور سنتی حامی و دنباله‌روی حکومت سعودی بوده است.<br /> این دیدگاه و دلایل آن پر از تناقض، پارادوکس، و به سخره گرفتن افکار عمومی است، زیرا اولاً: سیاست فعال را نه در ابتکار، حفظ استقلال، ثبات سیاسی، استحکام وحدت ملی، مذهبی، قومی افغانستان، بلکه در دنباله‌روی از سیاست کشور دیگری تفسیر و جستجو می‌کند که آشکارا به تجاوز و بمباران مردم عادی، زنان، کودکان، سرزمین و مرزهای کشور مسلمان دیگری دست زده است که اگر هم نشود حرکت و قیام مردمان آن را آزادی طلبی، و سهم خواهی و مشارکت عادلانه در قدرت سیاسی نامید، لااقل منازعه داخلی شمرده می‌شود، و بر اساس عرف شناخته شده بین المللی، دخالت و حمله نظامی کشور خارجی به حمایت از یک طرف منازعه، اشغال‌گری شمرده می‌شود، در چنین مواردی، هر وجدان بیدار و عقل هر انسان خردمند، حکم دفاع و ایستادگی دربرابر متجاوز را صادر می‌کند، و دیگر انسان‌ها و وجدان‌ها را به حمایت از مظلوم و ستم‌دیده فرامی‌خواند و نه ایستادن کنار اشغالگر، متجاوز و سرکوبگر.<br /> اگر گفته شود این تهاجم به‌دعوت رییس جمهور فراری یمن صورت پذیرفته است؛ پاسخ آن است که تجاوز شوروی به افغانستان نیز به‌دعوت ببرک کارمل حاکم فراری و مارکسیست وقت، و از تریبون کشوری از اقمار شوروی صورت پذیرفته بود، اگر آن دعوت ماهیت اشغالگری شوروی را توجیه نتوانست، زیرا اکثریت مردم افغانستان با حاکمیت کودتاگران مخالف بودند، دعوت رییس جمهور فراری یمن نیز که مبغوض اکثریت مردم یمن و مخالف اراده آنها است نمی‌تواند ماهیت اشغال گرانه تهاجم نظامیان سعودی را تغییر دهد.<br /> ثانیاً: استدلال لزوم کوشش برای جلب حمایت سعودی‌ها با درنظرداشت نقش جدی آنها در تأمین صلح و کشاندن گروه طالبان پای میز مذاکره، در بطن خود آبستن و پذیرای این معنا و حقیقت تاریخی است که عربستان دامن پرمهر پرورش تروریسم طالبانی بوده است، و در حافظه تاریخی مردم قربانی تروریسم افغانستان، یک بار دیگر خاطره تلخ به رسمیت شناختن حکومت سیاه و خودخوانده طالبان از سوی سه کشور سعودی، امارات و پاکستان را زنده می‌کند و موجب بازخوانی پرونده روابط آل‌سعود با حاکمیت طالبان و به میان آمدن اظهارات مانند آنچه در سخنان اخیر مشاور امنیت ملی آقای «رنگین<br /> سپنتا» آمد می‌گردد که به‌نقل از «ریچارد هالبوروگ» نماینده ویژه آمریکا در امور افغانستان اظهار داشت؛ کشورهای عرب خلیج‌نشین، بزرگ‌ترین حمایت کننده مالی طالبان بوده‌اند.<br /> بدین‌سان و الزاماً عربستان سعودی می‌باید شریک تمام جنایات، نسل‌کشی‌ها و سیاه کاری‌های گروهک تروریستی طالبان شناخته شود، و پاسخگوی تمامی اعمال وحشیانه این گروه در تخریب بنیادهای اقتصادی، فرهنگی، تاریخی، هنری و به یغما رفتن سرمایه‌های افغانستان باشد، نه آنکه ازسوی قربانیان پاداش و تشویقی بگیرد.<br /> از این منظر، ایستادن حکومت افغانستان کنار سعودی‌ها نه فضیلت و سیاست فعال، بلکه شرمندگی و دهن‌کجی به ملت افغانستان و قربانیان تروریسم به شمار می‌رود.<br /> ثالثاً: گذشته از اینکه در هیچ مقطع تاریخی و در هیچ جنگی، افغانستان کنار کشور عربستان سعودی نایستاده است، در دنیای سیاست، چیزی به‌نام متحد سنتی وجود ندارد. منافع، وحدت و امنیت ملی، معیار وحدت و یا گسست استراتژیکی، و اساس تمام سیاست‌های دولت‌ها محسوب می‌شود، منافع امروز افغانستان در حفظ توازن و روابط سالم و متعادل با جهان و به‌ویژه با کشورهای همسایه و منطقه و پرهیز از دوستی‌های مفرط و دشمن تراشی‌های ناسنجیده و شتاب آلود است، دخالت افغانستان در جنگ قدرت و منازعه مهندسی جغرافیای جهان ازسوی داعیه داران رهبری دنیا ویا منطقه، به‌دلیل ساختار شکننده و نوپای وحدت ملی در افغانستان، می‌تواند این کشور را در منجلاب ناامنی و بی‌ثباتی دیگری فروبرد، که آن سوی ساحلش ناپیداست.<br /> <br /> <strong> ج) </strong>دسته سوم از تحلیل گران اعلام پشتیبانی حکومت افغانستان  ازتجاوز حکومت سعودی به یمن را خبط بزرگ  وبرآیند گرایشهای نا صواب پشت پرده سیاست حکومت جدید می شمارند که می تواند افغانستان را تا لبه پرتگاه  خطرناک  فروپاشی وحدت ملی لرزان سوق دهد.<br /> مبانی واستدلال این دیدگاه را می توان چنین برشمرد:<br /> 1/ هرچندسرزمین  مکه ومدینه برای هرمسلمانی مقدس  ودفاع ازآن فریضه دینی است، اما در حال حاضر، نه تنها کمترین تهدیدی ازسوی  یمنی ها نسبت به حرمین شریفین وجودندارد، که به اصطلاح «خادم الحرمین» با شمشیرآخته وبا حمایت  تمام جانبه رژیم اسراییل،  به جان مردم بی گناه یمن افتاده است!؟ کیست که امروز حمایت اسراییل ازحمله عربستان و همزمان خطر صهیونیسم  وچشم طمع او به سرزمین های اسلامی وعربی را نداند، ونیزبی خبر ازآن باشد که دست رژیم  غاصب صهیونیستی  به خون  هزاران مسلمان مظلوم فلسطینی  آغشته است،  و نخستین قبله  مسلمانان قدس شریف را سال‌ها دراشغال دارد وبه طور خزنده درکمین اشغال سایر بلاد اسلامی وازجمله مکه ومدینه است تا آرزوی دیرین امپراطوری« نیل تا فرات » را تحقق بخشد.<br /> پس اگر سخن بر سر ادای فریضه دفاع از حرمین شریفین است، می باید تمامی داشته ها وتوانمند ی های  ملت های مسلمان را درجهت باز پس گیری سرزمین های اشغالی وآزادی قدس شریف بسیج کنیم وحقوق ضایع شده ملت فلسطین را بستانیم وراه پیشروی اسراییل به سمت مکه ومدینه راببندیم، نه این که دوشادوش اسراییل برای تخریب هرچه بیشترسرزمین های اسلامی  وارد کارزارجنگ ، ویا اعلام حمایت ازمسلمان کشی شویم.<br /> 2/ شمارزیادی ازتحلیل گران ازنخستین بند اعلامیه ارگ کابل به صورت مبهم وکلی  دفاع  وبراین نکته  تاکید کرده اند که درصورت تهدیدحرمین شریفین دفاع از آن واجب است، واعلامیه کابل نیزبیانگر همین موضوع است.اما با درنظرداشت این که هرسخنی درسیاق زمان ومکان وقضایای پیرامونی مفهوم ومعنا ی خودرا پیدا می کند، استدلال مزبور، تهدید حکومت آل سعود را مساوی با تهدید حرمین شریفین پنداشته است، زیرا برفرض محال اگرروزگاری اداره حرمین شریفین به دست حوثیان یمنی بیفتد وآنان بر حرمین شریفین مسلط شوند، حاکمیت خاندان سعود سقوط  کرده است، اما  کمترین تهدیدی متوجه حرمین شریفین نمی شود زیرا حوثیان نیز مسلمان اند وحرمین شریفین را به پیمانه دیگرمسلمانان ارج واحترام می نهند.<br /> برای شفافیت مطلب بایسته است به دو واقعیت؛ یکی تاریخی ودیگری معاصر اشاره شود، واقعیت نخست وتاریخی این که، اداره حرمین شریفین درگذارزمان به دست حکومتها واقوام مختلف بوده ودرهیچ وقت واز سوی هیچ واحد قومی ومذهبی مسلمان تهدید ویا تخریب نشده است، بلکه برعکس آشنایان به تاریخ منطقه  می دانند که ازهمان آوان تسلط وهابیون بر حجاز، بارها اندیشه شوم تخریب مرقد نبوی مطرح بوده است.<br /> واقعیت دوم ومعاصر این که از چندی پیش به این طرف،  مسأله تخریب مرقد رسول اکرم(ص) و انتقال بدن مطهر به خارج از مسجد النبی(ص) از سوی شیوخ وهابی و تحت حمایت آل سعود با شدت بیشتری برسرزبانها است، تصور غالب آن است که اگر تاکنون اقدامی دراین باره انجام نشده به دلیل ترس از افکار عمومی مسلمانان بوده است.<br /> براساس رهیافت بدین نوع از خطرهای ویرانگر باورهای سلفی وضددینی آل سعود، وآل شیخ، نسبت به مقدسات واماکن اسلامی تاریخی  درمکه ومدینه که نمونه عینی آن را درعملکرد جریان های سلفی و تکفیری درگوشه گوشه جهان وازجمله افغانستان درتعامل با آثارباستانی، مراقدبزرگان و اولیای الاهی شاهدبوده ایم برخی ازمتفکران مسلمان، تشکیل نهاد بین المللی  اسلامی همچون سازمان کنفرانس اسلامی برای  اداره حرمین شریفین را پیشنهاد  و از آن دفاع می‌کرده است، پشنهاد چنان طرحی درذهنیت هیچ مسلمانی معادل با تهدید حرمین انگاشته نمی‌شده بلکه بر عقلانیت ونتیجه بخشی بیشتر آن  در صیانت از آثار اسلامی موجود درسرزمین حجاز وپیرامون حرمین شریفین، تأکید  و اعتراف می شده است.<br /> 3/ نمی توان بر روی واقعیت دوگانگی مذهبی عربستان سعودی با مردم یمن که درمعرض حمله سعودی ها است ، چشم فروبست وهمچنین نقش تفاوت نگره مذهبی و تعارضات بین کشورهای منطقه را در تصاحب رهبری وجلوداری ملت های مسلمان  نادیده گرفت.<br /> جدا از داوری درباره حقانیت هردو و یا یکی از این گرایشهای سیاسی ومذهبی، آن چه که در موضوع افغانستان اهمیت دارد، دوری ازپیوستن به یکی از قطب های مدعی رهبری دنیای اسلام، و در پیش گرفتن مناسبات سالم وبی طرفانه با تمامی طرف ها، وبلکه تلاش برای  ایجاد صلح و زدودن کدورت  بین کشورهای اسلامی است.<br /> بارزترین دلیل برای درستی و بلکه ضرورت اتخاذ این موضع ازسوی افغانستان، تکثر قومی، مذهبی، زبانی، و نیز پیکر مجروحی است که این کشورازسالیان طولانی جنگ وبحران ویرانگر دارد.<br /> در وضعیت افغانستان کنونی، نباید به هیچ کشوری اجازه داده شود که چشم  طمع به حمایت افغانستان بدوزد، وافغانستان نیز نبایدبدون درنظرداشت منافع ملی خود بی محابا وشتاب زده در کنار یکی ازطرفین دعوا بایستد.<br /> 4/ افغانستان در حالی مرز بیطرفی را می شکند و درگیرمنازعات وسلطه طلبی های منطقه ای می شود که از رفع مشکلات امنیتی، مرزی وسیاسی درونی خود عاجزاست و قریب به یکسال است که بدون حکومت و کابینه به سرمی برد، وهمچنین توان دفع  دخالتها ی پیدا وپنهان وپاسخ دادن به تجاوزات وموشک پراکنی های  همسایه جنوبی خودرا ندارد و از مهاربحران فساد اداری، بیکاری ،نا امنی وفرار سرمایه ها که درمقایسه با یکسال پیش افزایش چشمگیر یافته عاجز است، می خواهد حلال مشکلات منطقه ونمد کلاه داروغه شود.<br /> 5/ گو این که عربستان سعودی وعده کمک مالی قابل اعتنا ویاچک سفیدامضاء به حکومت افغانستان داده وافغانستان نیزبه پاس این سخاوت ،اعلام حمایت کرده است، اما حکومت افغانستان آثار تخریبی این حمایت را درتشدید اختلافات داخلی،گسترش نا امنی، به هم خوردن روابط نیک با همسایگان، که بسا چندین برابر سودی حاصل ازکمک مفروض سعودی ها می شود، ازنظر دورداشته است.<br /> 6/ اعلام  حمایت افغانستان از دولت عربستان و وارد شدن در مناقشات منطقه‌ای، افغانستان را دچار چالش جدی با یکی از همسایگان مقتدر افغانستان یعنی ایران می کند که گفته می شود درمنازعه یمن جانب دار انقلابیون حوثی است، این درحالی است که ازیک سوی جمهوری اسلامی ایران درعرصه سیاسی درطول دوران جهاد با روس ها وتروریسم بین المللی،  روابط  نیک و دوستانه با ملت افغاستان داشته و از جهاد مردم افغانستان حمایت کرده است، ونیز درعین داشتن مرزهای مشترک، طولانی و آسیب پذیربا افغانستان همواره مرزهای افغانستان ازجانب ایران یکی از ایمن ترین مرزهای افغانستان بوده است.<br /> درعرصه اقتصادی و فرهنگی نیزجمهوری اسلامی ایران بیش ازسه دهه پذیرای ملیونها مهاجر افغانستانی  و عهده دار بی توقع تعلینم وتربیت فرزندان انهابوده است و پس از استقرار دولت های منتخب و کنونی روابط  گسترده اقتصادی، تجاری وترانزیتی با  افغانستان داشته است، بدین سان هر دولتی که در افغانستان روی کار بیاید نمی تواند عواید مهم و کلان حاصل از این تعامل مثبت را نادیده بگیرد.<br /> ازسوی دیگر گذشته از آنچه دربخش زیان های وارده بر مردم وحکومت افغانستان ازناحیه گروهک های تروریستی تحت حمایت عربستان آوردیم  به دلایل جفرافیای ونیزمولد نبودن کشورعربستان، افغانستان کمترین روابط تجاری، ترانزیتی  وانسانی  جز در فریضه حج با عربستان  نداشته ونخواهد داشت، وهمچنین می دانیم  بیشتر افغانستانی های که درعربستان سعودی سکونت دارند نه مهاجران جنگ مقدس وباردوش دولت عربستان، بلکه کارگرانی هستند که با پاسپورت های اکثرا پاکستانی وتحت قیمومیت کفیل ها و ارباب های عرب زندگی می کنند،  وروابط کارگر و کفیل نیز دران کشور شبیه روابط برده ومالک است تا مهاجر و انصار و یا دو مسلمان مساوی و برابر از نظر منزلت وکرامت، ونیز باید افزود که  برخی از افغانستانی های ساکن سعودی با این که ازنظر مذهبی شیعی مذهبند لکن به دلیل اختناق و شدت عمل حکومت سعودی و ترس ازاخراج و ابطال پرونده اقامت خویش سالیان سال  درتقیه به سر برده و می برند، اما آمارهای مهاجران افغانی ساکن در ایران  با این که شمارسنیان را بیشتر ازشعیان نشان می دهد ولکن دولت ایران هیچگاه  آنان را به دلیل تعلقات مذهبی طرد ویا تحت فشارقرار نداده است وآنان مطابق سنت ها وآموزه های مذهبی خودآزادنه عمل می کنند.<br /> آیا این همه ملاحظات و دیگر ملاحظات و بایدهایی که شمارش آنها مثنوی هفتاد من کاغذ  می شود، ایجاب نمی کند که دولتمردان افغانستان درقضایای منطقه‌ای جانب عقلانیت، و بی طرفی  را برگزیند تا از تخریب و تنش در روابط با همسایگان مقتدر ومؤثر درامان بماند!؟<br /> 7/ برخی ازمیان دلایل یادشده برروی موضوع  ملیونها مهاجر افغانستانی درایران  تأکید بیشترمی کنند وبر آنند که دولت افغانستان برای آن که مهاجرین افغانی درایران، اخراج ویا تحت فشار قرار نگیرند ، باید درپی حفظ وبهبود روابط خود با جمهوری اسلامی ایران باشند، اما این دلیل چندان استوارنیست، زیرا:<br /> اولا بازگشت مهاجران دغدغه حکومت های پاسخگو ومسؤول دربرابر کار، مسکن، تحصیل وامنیت شهروان خویش است، نه حاکمیت های چون افغانستان که درفکربرآوردن نیازهای هم آنان که فعلا درافغانستان هستند نیست چه رسد  به مهاجران دورازوطن.<br /> دوم اینکه براساس برخی شواهد حکومت افغانستان، بسا درپی آن است که با اعمال فشار ازجانب نها دهای ایرانی، مناسبات مهاجران با کشور میزبان تیره تر شود تا خدمات وخاطره شیرین سالها میزبانی درکام مهاجرین تلخ گردد، و در آینده زمان همین مهاجران مخالفان، و نه منادیان ومدافعان منافع جمهوری اسلامی ایران در افغانستان باشند.<br /> سوم مردم ونهادهای ذیریط جمهوری اسلامی ایران براین مطلب آگاهند که مهاجران کمترین  نقش ویا تقصیر را در تحولات افغانستان وبهبود و یا تخریب تعاملات حکومت های آن با ایران ویا سایر کشورها ندارند، پس نباید آنها تاوان عملکرد سیاست گران کشور متبوع‌شان را بپردازند و به کیفرگناه آهنگربلخ آنان گردن زده شوند.<br /> نتیجه سخن آن که برپای بست دلایل پیش گفته  و دیگر دلایل، اعلام پیشتیبانی افغانستان از حمله عربستان به یمن، کار ناسنجیده غیرعقلانی بلکه بسی خطرناک  وچالش بر انگیز است وحاکمان افغانستان تا دیر نشده است باید راه رفته را باز گردند ویا دستکم فراتر از این پا نگذارند.<br /> لکن جای این پرسش وجود دارد که آیا با وجود شفافیت و روشنی بسیاری از دلایل یادشده، حاکمان افغانستان به اهمیت وپی آمدهای اقدام خود واقف نبوده اند ویا آن که این اعلامیه بخشی ازیک سیاست کلان وپروسه  بزرگ منطقه‌ای بلکه بین المللی است!؟<br /> پاسخ گفتن بدین پرسش دشوار است، وباید درانتظار حوادث بعدی نشست، اما پاره ای ازقراین حکایت ازعمق بیشتر ماجرادارد، که ازجمله آنهاست:<br /> یک: حضور داعش درافغانستان واقدام های فاشیستی واختلاف برانگیز این گروه  در جهت تشدید حساسیت های قومی ومذهبی  وهمزمان موضع گیری همسو ودارای شایبه مذهبی حکومت افغانستان دراعلام حمامت تمام قد از تهاجم دولت عربستان برمردم یمن و نزدیکی  غیر متعارف وهرچه بیشتر با کشورهای عربی حامی وتمویل کننده داعش وتروریسم تکفیری.<br /> دو: کوشش مجهول و سؤال برانگیز حکومت در جهت به اصطلاح صلح با طالبان، دور از چشم مردم ، پارلمان وحتی شورای صلح  که موجودیت و مشروعیت  آن در گرو پروسه صلح است.<br /> سه: تعمیق و تشدید اختلاف بین اعضای حکومت وحدت بر سر مسایل مهم  داخلی وخارجی وتصمیم گیری های به ظاهرفردی و شخصی رئیس حکومت  و یا مشورت با تیمی بیرون ازچار چوب حکومت.<br /> چهار: اظهارات زننده، معنا دار وهرازچندگاه ریاست حکومت افغانستان، نسبت به برخی از همسایگانی که دارای گرایش سیاسی ومذهبی نا متجانس با گروه های تروریستی وتکفیری چون؛  داعش، القاعده و طالبانیسم است،  مانند اظهارات اشرف غنی درمراسم فارغ اتحصیلی پانصد تن از افسران: «افغانستان عرصه جنگ های نیابتی نیست» و این که: «ما با ایالات متحده آمریکا تهدیدات ومنافع جدا ازهم نداریم» درجریان سفر به آمریکا و همچنین پاسخ مثبت نگفتن به دعوت رسمی  جمهوری اسلامی ایران برای سفر به این کشور، درعین مسافرت های پیاپی به برخی ازکشو رهای عربی، و از همه مهمتر سکوت معنا دار وعملکرد ضعیف  دولت دربرابر ورود و حضور داعش در افغانستان و اقدامات اختلاف برانگیز قومی ومذهبی این گروه.<br /> پنج: سردی روابط بین روسیه وافغانستان علی رغم گرمی رو به افزایش این روابط در زمان حامدکرزی رئیس جمهور قبلی افغانستان وهمزمان نزدیک شدن بیش از پیش دولت روسیه ، و تاجکیستان و وعده ارسال تجهیزات و امکانات نظامی روسها بدان کشور به منظور ایستادگی در برابر داعش وجلوگیری از نفوذ آن به آسیای میانه، چچن ومرزهای روسیه و تهدید از سوی نیروهای تندرو ازبک موجود  درساختار داعش، مبنی بر اتخاذ رویه خشن تر در اقدامات آینده و پس ازاین خود، آن هم با نام جدید داعش یعنی افغانستان!<br /> آیا براساس این قراین و دیگر ناگفته ها و ناگفتنی‌ها، می توان به این پیش بینی طنز گونه باورمند شدکه: «داعش و طالبانیسم مدرن این بار در ارگ افغانستان به هم می‌رسند؟!.»<br /> <br /> <strong>آیت‌الله سیدمحمود هاشمی ارزگانی</strong></p>