بی کفایتی، دلسوزی یا همدستی دولت عامل گسترش دشمن

<p style="text-align: justify;">سقوط ولسوالی‌ها و ولایتها یکی پس از دیگری نه تنها بی‌کفایتی دولت اشرف غنی را به اثبات می رساند، بلکه با وجود شواهد و قرائن، همکاری این دولت را با دشمنان ملت ثابت می‌کند. سقوط ولایت قندوز و سایر مناطق کشور در حالی تحقق پیدا می‌کند که رئیس جمهور کشور هیچ عکس العملی حتی در قالب الفاظ از خود بروز نمی دهد. از نظر او و اطرافیانش گویا هیچ مسئله ای حادث نشده همه چیز را طبیعی احساس می کنند. قندوزی که چندی پیش از این نیز مورد هجمه دشمنان قرار گرفته بود و  مراد علی مراد و ایوب سالنگی بر اساس حس وطن پرستی برای سرکوبی آنان کمر همت بسته بودند، اما به دستور اشرف غنی عملیات آنان متوقف و خود شان به کابل احضار گردیدند. جنرال دوستم نیز با همین انگیزه شخصا قوماندانی جنگ با دشمنان را در جوزجان و فاریاب به عهده گرفت که این عملیات نیز از طرف رئیس جمهور و اطرافیانش متوقف گردید. رها کردن موسی قلعه و مناطقی مانند ولسوالی‌های دایچوپان، خاک افغان(خاکیران)، ارزگان، ارغنداب، و برخی از ولسوالی‌های ولایت بدخشان و قریه جات بیشتر ولایات کشور  ... برای دشمنان کشور چه معنایی دارد جز اینکه دولت عملا از دشمنان ما حمایت می کند. در همین راستا چرا باید مراسم فاتحه برای مرگ ملا عمر از طرف برخی دولتیان با نفوذ اعلام شود؟ چرا باید نیروهای نظامی کشور از طرف دولت پشتیبانی نشده و در کام مرگ سپرده شوند. چرا والی قندوز در زمانی به پاکستان سفر می کند که قندوز توسط دشمنان مورد تهدید قرار دارد.  و از همه مهم تر در این وضعیت بحرانی و گسترش حملات دشمنان در کشور، چرا باید اشرف غنی بعد از گذشت یک سال هنوز نباید وزیر دفاع داشته باشد؟ آیا این رفتار دولت در مقابل این حوادث حمایت آشکار از دشمنان کشور نیست؟ <br /> اما چرا و با چه انگیزه‌ای اشرف غنی و حامیان او عملا در مقابل دشمن تسلیم شده و دوست ندارند که دشمن را با استفاده از قدرت نظامی سرکوب کند؟ در برابر این سوال تنها دو پاسخ می‌تواند وجود داشته باشد: یکی اینکه اشرف غنی و اطرافیان او نسبت به قومش دلسوزی کرده و نمی خواهند اقوامش کشته شده و سرکوب گردند. حالا این دلسوزی به هر قیمتی می‌خواهد تمام شود. اگر این پاسخ درست نباشد پاسخ دوم اذهان را به خود جلب می‌کند و آن اینکه اشرف غنی تحت تسلط قدرتهای خارجی قرار داشته و هیچ اختیاری از خود ندارد. به ویژه که پروژه تروریسم و نا آرامی کشورهای اسلامی یک پروژه آمریکایی- سعودی است. این واقعیت تلخ را هم باید بپذیریم که دولت ما با ارادة مردم کشور به وجود نیامده و کشورهای قدرت مند و ذی نفع در ایجاد آن نقش اساسی داشته است.  </p>