مظاهره بی سابقه مردم افغانستان در محکومیت جنایت زابل و ناکارآمدی دولت بود

<p style="text-align: justify;">مظاهره ای را که مردم شریف کشور در شهر کابل به صورت مسالمت آمیز و با انگیزه حق‌خواهی در بیستم عقرب سال 1394 انجام دادند در تاریخ کشور نقطه عطفی بود که برای جهانیان به نمایش گذاشته شد. <br /> این مظاهره از رشد فرهنگی و آگاهی وشعور سیاسی  مردم شریف کشور حکایت دارد و مایه افتخار برای فرد فرد هموطنان است. زیرا با این حرکت برای همگان روشن شد که مردم ما به حدی از کمال سیاسی و فرهنگی رسیده اند که حقوق ملت و کشور را به عنوان وظیفه سیاسی و قانونی از مسئولان و دست اندر کاران دولتی می خواهند. <br /> این حرکت نه تنها با هدف براندازی دولت بلکه برای تحکیم پایه های آن راه اندازی شده و آنان را از خواب غفلت بیدار کرده  و با آنان گوشزد کردند که  مردم از حوادثی که در کشور اتفاق می افتند و اینکه  چه کسانی در پی نا امنی و هرج و مرج و نابودی کشور و مردم هستند، اطلاعات کافی دارند.آنان نشان دادندکه دوست و دشمن خود را خوب می شناسند. <br /> این حرکت به قومی خاصی ربطی ندارد بلکه یک حرکت ملی و وطنی بود که همه مردم کشور را بیدار کرد. این مظاهره تمام اقوام را هشداردارد که باید بیدار باشند و در برابرحرکات دشمن و تفرقه افکنی هایی که از جانب آنان صورت می گیرند چشمانش را باز نگه دارند و فریب نقشه های ویرانگرآنان را در رابطه با ملت شریف افغانستان نخورند. این دشمن ممکن است درهر جا و هر مکانی و هر مقامی باشد وحتی ممکن است در بدنه دولت هم نفوذ کرده باشند. در این مظاهره گرچه اکثر شرکت کنندگان از قوم هزاره بود، ولی سایر اقوام از پشتونها وتاجیکها و ازبکها و حتی هموطنان سیک و هندوی ما نیزاز آن حمایت کردند.  حتی در  شهرهای خود شان به عنوان تظلم از شهدای زابل و حمایت از تظا هرات کابل مظاهره کردند. بنابراین در پشت سر این مظاهره هیچ جریان سیاسی نمی تواند وجود داشته باشد و نیز این حرکت از طرف اوباشان و مردم نادان و بی‌بندوبارها نیز راه اندازی نشده چه اینکه در مسیرتظاهرات با این جمعیت انبوه به هیچ کسی و هیچ چیزی کمترین آسیب نرسید. این تظاهرات یک  حرکتی خود جوش وآگاهانه بودکه از درد همگانی مردم ناشی شده و به همین علت در کمترین زمان ممکن همه چیز بسیار خوب و در چارچوب منافع ملی و دولتی آماده شد و به سرانجام رسید. <br /> پس مردم  وظیفه ملی و عقلانی خود را در قبال کشور و دولت انجام دادند و حالا باید منتظر بود که دولت ودولتیان از این حرکت خود جوش مردم چه اندرزی می‌گیرند و چه قدر از این دادخواهی مردم متأثر می‌شوند و در تصمیم گیریهای خود چه تحول و تغییراتی به وجود می آورند. مردم  به دلیل اینکه سرنوشت ومقدرات خود را به دست آنان داده باید از آنان بخواهند که در باره سرنوشت و زندگی مردم حساس بوده و تمام قدرت و امکانات دولتی و ملی را برای این هدف به کار ببرند و دشمنان کشور را از خاک پاک ما بیرون رانده و استقلال، امنیت کامل جانی، اقتصادی و روانی و عدالت اجتماعی را برای کشور به ارمغان آورند.</p> <p style="text-align: justify;">* داکتر رفیعی</p>