• جمعه, 10 حمل 1403
    خبرگزاری افغان ایرکا

آمریکا به دنبال تامین صلح در افغانستان نیست

آمریکا به دنبال تامین صلح در افغانستان نیست
<p style="text-align: justify;">آمریکا در پی تامین صلح در اینجا نیست. آمریکا در اینجا سیاست های کلانی دارد و به دنبال رقابت با روسیه و چین دارد و مسایلی چون انرژی هم باعث کشاندن این کشور به افغانستان شده است.<br /> انکار طالبان از گفتگوهای صلح و فریب و نیرنگ پاکستان در برابر افغانستان، عرصه صلح را به بن بست کشیده است. اکنون گشودن گره های صلح از توان حکومت افغانستان بیرون شده است. رییس اجرایی از بی میلی طالبان در ایجاد صلح در افغانستان سخن می زند اما سران احزاب سیاسی برای ادامه گفتگوهای صلح با طالبان به دور از نقش پاکستان پافشاری دارند. در واقع کدام راه به تامین صلح در افغانستان می انجامد؟<br /> داکتر داوود مرادیان، رییس مرکز مطالعات استراتژیک افغانستان در برنامه «فراخبر» گفت: اکثریت مردم و طبقه های سیاسی که در افغانستان وجود دارند طرفدار صلح هستند. کمتر کسی در افغانستان هست که خواهان جنگ و منازعه باشند. یعنی مردم افغانستان و گروه های مختلف سیاسی، حکومت افغانستان و تمام جناح هایی که در حکومت هستند، طرفدار صلح هستند. این تصور که در بیرون وجود دارد و تاکید می کند که عده ای از افغان ها خواهان صلح نیستند، تصوری نادرست است. تصور واقعی اینجا است که همه ما افغان ها خواهان صلح هستیم.<br /> وی، معتقد است فقط در راه رسیدن به صلح اختلاف وجود داردو افزود: نقطه اختلاف نظر از اینجا شروع می شود که راه های رسیدن به صلح، نقاط اختلاف برانگیز است که برخی از جناح ها معتقد هستند که باید مستقیم با طالبان صحبت کنیم و برخی معتقد هستندکه باید مستقیم با پاکستان صحبت کنیم. پس در رسیدن به صلح بین افغان ها اختلاف نظر وجود دارد.<br /> مرادیان معتقد است برای رسیدن به صلح در افغانستان چهار بازیگر مهم دخالت دارند و گفت: مردم و دولت افغانستان، پاکستان، طالبان و آمریکا. برای رسیدن به صلح، این چهار طرف باید تصمیم بگیرند. ما باید جام زهر را بنوشیم و صلح را برقرار کنیم. هر چهار طرف باید این جام زهر را بنوشند. جام زهری که کابل باید بنوشد، رهایی از سردرگمی سیاسی و تعصب های قومی و چور و چپاول ها است. هرگاه کابل توانست بر این تنش های رو به گسترش غلبه کند، کابل وظیفه خود را انجام داده است. جام زهری که طالبان باید بنوشند این است که قبول کنند که افغانستان کنونی به گذشته بازنمی گردد و آنها دیگر نمی توانند با بیرق سفید خود وارد کابل شوند. آنها باید بپذیرند که باید به صلح بپیوندند. جام زهر پاکستان هم این است که به عمق استراتژیک خود در افغانستان پایان دهد. جام زهری که آمریکا باید بنوشد این است که به تعهدات خود برای ثبات و بازسازی افغانستان عمل کند.<br /> وی، دلایل عدم رسیدن به صلح را چنین بیان کرد: ما برای رسیدن به صلح، باید تمرکز زیادی روی گفتگوهای بین الافغانی نماییم. در حال حاضر متاسفانه به طور مداوم به دنبال این هستیم که پاکستان، آمریکا و یا ایران چکار می کنند. کمتر به خود مراجعه کرده ایم و به این گفتگو ها بها داده ایم. از طرفی آمریکا هم جام زهر خود را نمی نوشد و سیاست های خاص خود را در افغانستان دنبال می کند و در پی تامین صلح در اینجا نیست. آمریکا در اینجا سیاست های کلانی دارد و به دنبال رقابت با روسیه و چین دارد و مسایلی چون انرژی هم باعث کشاندن این کشور به افغانستان شده است.<br /> رییس انیستیتوت مطالعات استراتژیک افغانستان، در خصوص بسترهای تمویل طالبان گفت: همچنین ما باید بسترهای رشد طالبان را پیدا کنیم و با آنها مبارزه داشته باشیم. می دانیم که بستر رشد نظامی طالبان پاکستان و بستر رشد مالی طالبان، مواد مخدر و کشورهای حوزه خلیج فارس و کشورهای غربی می باشند. همچنین آنها یک بستر مهم را به نام بستر دینی در افغانستان در اختیار خود گرفته اندو با آن بسیاری مردم را اغوا می کنند. این یعنی مساجدو ملا امامان ما هم در مقابل طالبان خاموش هستند. حکومت و سیاستمدران ما هم در مقابل طالبان خاموش هستند. اگر این موضوعات در داخل افغانستان حل نشود چطور می توانیم از بیگانه ها انتظار کمک و همکاری داشته باشیم؟</p>

  پربازدید ترین