وحدت بر محور خون شهیدان: جنبش روشنایی خاموشی نمی شود

<p style=\"text-align: justify;\">ماهیت «جنبش روشنایی» مردمی و دادخواهانه است. جنبش اجتماعی نشانه‌ی بلوغ فکری، سیاسی و اجتماعی است. اعتماد بخشی از مردم کشور که داوطلبانه اسلحه را برزمین گذاشته، با بیش‌ترین میزان مشارکت از دموکراسی پشتیبانی کرده‌اند، تظاهرات‌های مدنی و مسالمت‌آمیزی به نمایش گذاشته‌اند، و... با تبعیض آشکار دولتی، از دولت سلب شده است.<br /> دولت قومیت‌اندیش کشور، در توزیع امکانات، ثروت ملی و خدمات اجتماعی به گونه‌ی آشکار بخشی از مردم کشور را از پایگاه وابستگی قومیتی نادیده انگاشته و تبعیض سیستماتیک روامی‌دارد، به عنوان نمونه، دولت مناطقی از کشور را به دلیل وابستگی‌های خاص یک ولسوالی را به چندین ولسوالی تقسیم می‌کند، اما با وجود وعده‌ی انتخاباتی از ولایت ساختن جاغوری و بهسود پرهیز می‌کند...<br /> تغییر بدون دلیل لاین کارشناسی‌شده برق ترکمنستان، نگره‌ی حذفی روشن‌تر از پیش آفتابی کرد. مسیر سمنگان- بامیان- وردک کارامدی اقتصادی بیشتر و خطر و هزینه‌ی نگهداری کم‌تری دارد، اما به دلیل محروم‌سازی مردمان خاص، تغییر داده می‌شود... بگذریم!</p> <p style=\"text-align: justify;\"><strong>اکنون که تظاهرات مدنی مردم به خاک و خون کشیده شده چه باید کرد؟</strong><br /> <strong>1. </strong>تظاهرات و حضور مردم از ناگزیریِ احقایق حقوق است. در مورد حقانیت خواست جنبش، هیچ کسی شک ندارد. براساس قانون اساسی کشور، تظاهرات مسالمت‌آمیز حق مدنی همه شهروندان است.<br /> <strong>2. </strong>وظیفه‌ی دولت، نیروهای امنیتی و پلیس- که از سرمایه‌ی همین مردم تغذیه می‌کنند- تامین امنیت تظاهر کنندگان و همه‌ی شهروندان است. کوتاهی دولت به هیچ عنوانی قابل پذیرش نیست. تذکر گارنیزیون پلیس کابل مبنی بر خطر امنیتی کاملا مشکوک است. دولت تمام همت خود را صرف امنیت خود کرده و شهر را در برابر مدنی‌ترین شهروندان کانتینربندی میکند، چرا از امنیت مردم غفلت می‌کند؟<br /> <strong>3. </strong>شواهد حاکی از آن است که برخی از حلقاات دولت و برخی از نیروهای امنیتی از جریان حمله‌ی تروریستی با خبر بوده و دقایقی پیش از حادثه دهمزنگ را ترک کرده‌اند. گزارش‌ها از تدابیر شدید امنیتی حاکی است که امکان نفوذ تروریستان با انبوه مواد منفجره وجود نداشته است. مساله مهم‌تر آن است که بسیاری از شهدا، با گلوله به شهادت رسیده‌اند.<br /> <strong>4. </strong>هدف همه‌ی عدالت‌خواهان یکی است، اما اختلاف نظر در روش طبیعی است. دشمن مردم، فاشیسم دولتی و قبیله‌ای است. نفاق‌افگنی از شیوه‌های دیرین و شیرین دشمنان است، سعی کنیم در دام خودزنی به هر بها و بهانه‌ای گرفتار نشویم. به عنوان کوچک‌ترین عضو جامعه تمنا دارم همه‌ی طیف‌ها خویشتن‌داری کنند و از بانی اصلی فاجعه غافل نشوند، گلایه‌ها بماند، مردم داوری خواهند کرد!<br /> <strong>5. </strong>در شرایط کنونی، به حرمت خون شهیدان عدالت‌خواهی دنبال مقصر در درون جامعه‌ی خود نگردیم، مقصر اصلی، منطق فاشیسم دولتی است. دنبال مقصر گشتن، ما را از حل مساله‌ی اصلی، یعنی دادخواهی و پایان دادن به منطق حذف سیستماتیک غافل خواهد کرد. وقتی پای خون عزیزترین‌های ما در میان است، بهانه‌جویی از هیچ کسی پذیرفته نیست. همه با هم و متحد بر محور خون شهیدان عدالت‌خواهی!<br /> <strong>6. </strong>رسیدگی به زخمی‌ها و تکه‌های وجودمان در اولویت است، نگذاریم بازوان‌مان قلم شوند. تشییع بشکوه شهیدان روشنایی با تدبیر و دشمن‌شکن برگزار شود، تا دشمن زبون خیال نکنند با کشتن‌ می‌توانند صدای عدالت‌خواهی را خفه کنند!</p> <p style=\"text-align: justify;\">* محمدی شاری</p>