نهادهای امنیتی با آبروی تحصیلکردگان و شهروندان کشور بازی نکنند

 بعضی از مقامات امنیتی با زدن برچسب جاسوس ایران به شهروندان کشور،‌ علاوه بر اینکه خیل عظیم تحصیل‌کردگان را از رسیدن به جایگاهی که شایستگی آن را داشته‌اند، محروم کرده‌اند،‌ پاسخ نامناسبی به همه خوبی‌های کشور همسایه خود داده‌اند.
در سال‌های اخیر با حضور پررنگ آمریکایی‌ها در نهادهای امنیتی افغانستان، با زدن برچسب ناروای جاسوس ایران به تحصیل کردگان کشور، به بهانه‌های مختلف آن‌را از را رسیدن به جایگاه شایسته محروم کرده‌اند.
شاید در نظام اخلاقی اسلام هیچ گناهی به اندازه تهمت نکوهش نشده است. چرا که تهمت بنیان روابط نیک و حسنه در جامعه را زیر سوال می‌برد و تخم بدی، تفرقه و کینه می‌کارد.
بی‌شک مذمت این کار در روابط بین دو انسان که گستره روابطشان بسیار محدود است، در زمان وقوع این گناه بین دو گروه انسانی چندبرابر خواهد شد و هنگامی که این تهمت متوجه یک کشور بشود، در واقع متوجه آبروی تمام شهروندان آن کشور شده است.
از منظر حقوقی هم هنگامی که نهادهای رسمی یک کشور تهمتی را متوجه کشور دیگر می‌کنند، باید بتوانند آن را اثبات نمایند و در صورت عدم اثبات باید در برابر افکار عمومی هر دو کشور پاسخگو باشند.
در طی سال‌های پساطالبان و حضور پررنگ آمریکایی‌ها در نهادهای امنیتی کشور، بارها و بارها افراد مختلف به اتهام جاسوسی برای جمهوری اسلامی ایران دستگیر و مورد آزار قرار گرفته‌اند. چنین عملکردی که طی دو سال گذشته شدت یافته و آمار آن غیر قابل انکار است، دارای دو جنبه می باشد:
یک جنبه آن به رابطه حاکمیت حکومت و شهروندان کشور باز می‌گردد که موضوعی داخلی است و قطعا جامعه مدنی هوشیار افغانستان نسبت به آن واکنش لازم را نشان خواهد داد. هرچند که این قدر این اتهام در شرایط مختلف تکرار و شامل حال گستره وسیعی از مردم شده است که دیگر مورد خنده قرار می گیرد.
جالب اینجاست ظاهراً نهادهای امنیتی کشور بهانه‌ای جز این برای برخورد با هر کسی که به هر دلیلی با وی مشکل دارند در دست ندارند. چرا که حتی افرادی را که هیچ نسبتی با جمهوری اسلامی ایران ندارند و بارها علیه نظام و مردم ایران مواضع تند اتخاذ کرده‌اند را هم با همین اتهام مورد بازخواست و آزار قرار می دهند.
اما وجه دوم این عملکرد پر تکرار به روابط دوجانبه و آبروی نظام، کشور و مردم دیگری باز می گردد که دیگر به هیچ روی یک موضوع داخلی نیست.
برای ورود به این وجه به نظر می‌رسد باید مروری بر عملکرد جمهوری اسلامی ایران در افغانستان طی 15 سال گذشته داشته باشیم.
بدون شک سقوط طالبان و استقرار نظام جدید در افغانستان بدون همکاری جمهوری اسلامی ایران با دشمن دیرین و شماره یک خود یعنی سردمدار جبهه استکبار به این سادگی ممکن نبود.
با این وجود جمهوری اسلامی ایران بنابرخواست مردم شریف و مظلوم افغانستان در آن مقطع نهایت انعطاف و همکاری را با ایالات متحده آمریکا انجام داد و شاید همین امر طرفداران تفکر طالبانی را ناراحت ساخته و در طول این سال‌ها تلاش کرده‌اند انتقام آن شکست را با ترویج این اتهامات از ایرانیان بگیرند.
جالب اینجاست که زیر چشم همین نهادهایی که لحظه به لحظه به انتظار نشسته‌اند که کدام یک از اتباع کشور کوچکترین ارتباطی با جمهوری اسلامی ایران برقرار کرده است، به راحتی انتحار، آدم ربایی و انواع جنایت‌های ضدبشری صورت می‌گیرد و اساسا انگار ایشان را خوابی عمیق فرا گرفته است.
در طول این سال‌ها همواره موضع اعلامی و اعمالی جمهوری اسلامی ایران در قبال افغانستان حمایت از دولت مرکزی کابل و تلاش در جهت تثبیت آن بوده است.
حتی در مواقعی که دولت مرکزی افغانستان تحت فشار عوامل بیرونی روابط چندان مطلوبی هم با جمهوری اسلامی ایران نداشته است، نظام حاکم بر این کشور با در نظر گرفتن مصالح مردم مظلوم و شریف افغانستان و خواست تاریخی ایشان مبنی بر پایان ناامنی‌ها در کشور، به حمایت از حکومت مرکزی افغانستان ادامه داده است.
اما به نظر می‌رسد کسانی که از تثبیت امنیت در افغانستان ناراحت هستند و خود را در سطوح مختلف نهادهای امنیتی کشور جا کرده‌اند، باید این حسن نیت و عمل جمهوری اسلامی ایران را تلافی نمایند.
بزرگترین دستاورد جمهوری اسلامی ایران برای مردم افغانستان خیل عظیم تحصیل کردگان افغانستانی در مراکز آموزشی ایران است که بنا به اذعان آمار تاثیر جدی بر بالا رفتن سطح باسوادی و دانش های تخصصی در افغانستان داشته است. به طوری که همگان شهادت می دهند بهترین نیروهای متخصص در هر رشته کسانی هستند که از ایران به افغانستان بازگشته اند.
جالب اینجاست که با برچسب و تهمت جاسوس ایران این خیل عظیم چند ده هزار نفری را از رسیدن به جایگاهی که شایستگی آن را داشته‌اند، محروم کرده‌اند. این عملکرد نه تنها موجب محرومیت نظام حکومتی افغانستان از یک جمعیت متخصص قابل توجه شده است و این جمعیت را با سرخوردگی راهی مهاجرت مجدد کرده، بلکه با آبروی یک همسایه همراه بازی کرده است.
می‌توان این لیست را تا رسیدن به چندین جلد کتاب ادامه داد اما صرفا برای نمونه به موارد فوق اشاره شد.
در نهایت به نظر می‌رسد برای یک بار هم که شده دولت جمهوری اسلامی ایران باید به صورت رسمی از دولت افغانستان بخواهد مستندات خود را برای اثبات این تهمت‌ها ارائه نماید تا تکلیف این خیل عظیم جاسوس مشخص شود و اگر این تهمت ها صرفا بازی افرادی مغرض در نهادهای امنیتی افغانستان می باشد، برای همیشه به این بازی کثیف خاتمه داده و بیش از این با آبروی قشر تحصیلکرده، شهروندان افغانستان و کشور ایران که جز همراهی و همکاری صادقانه در این سال‌ها چیزی برای دولت و ملت ما نداشته است، در نزد افکار عمومی کشور خود بازی نکند.