برای نجات قندوز، دسته جمعی استعفا بدهید!

ننگ بر اینها که حتی توان مقابله و نگهداری و بازپس گیری چند ولسوالی را از عده ای مخالف مسلح بالاشده بر کوه فاقد تعلیمات نظامی و تجهیزات جنگی ندارند و ننگ بر چوکی ها و دالرهای سیاه و آلوده ای که جز فساد و طمع چیزی به دنبال ندارد
اوضاع کنونی قندوز با تصرف و سقوط بیش از 90 درصدی آن بدست مخالفان مسلح و ناامنی و جنگ و فرار مردم ملکی و سرگردانی و بسته شدن بازار و خرابی های غیرقابل جبران آن، شاید برای هیچ یک از ارگ نشینان جز عده ی معدودی که استعفا دادند قابل پیش بینی نبود.
امرالله صالح، رحمت الله نبیل، نورالحق علومی و تنی چند از صاحب منصبان امنیتی و دفاعی و داخله که استعفای خود را تقدیم رییس جمهور کردند؛ راه درست را به دیگر بازماندگان نمایشی و فرمایشی در این چوکی ها نشان دادند چرا که اوج ناآرامی ها در قندوز و دیگر ولایات را دریافته بودند.
اینک برهمه مسوولان محلی این ولایت کاملا تصرف شده و سقوط کرده، اعم از قوماندان امنیه، رییس شورای ولایتی، والی و فرماندهان ارشد پولیس و نیز مسوولان امنیت ملی اعم از رییس امنیت عمومی، وزیر داخله، وزیر دفاع و دیگر ارگ نشینان بی کفایت فرض است که برای نجات قندوز، دسته جمعی استعفا بدهند!
وقتی نه تجهیزات و مهمات و ابزارآلات و ادوات سنگین و پیشرفته ی جنگی، نه وزارت خانه ها و سازمان های امنیتی، پولیس، سربازان اردوی ملی و نه برنامه و بودجه ای که در اختیار حکومت برای سرکوب طالبان قرار دارد هیچ یک نمی تواند مانع از سقوط پی در پی ولسوالی ها و تصرف ولایات توسط مخالفان مسلح با اقلیت تعداد و کمترین مهمات نظامی شود؛ به چه کار می آید؟
وقتی وزارت دفاع ملی توان پرداخت معاش 15 هزار کارمند خود را در طی 6 ماه اخیر نداشته و ندارد، وقتی دادستانی کل توان بازداشت و دستگیری یک رییس شورای ولایتی قلدر را در خود نمی بیند، وقتی سربازان قربانی و شجاع مورد بی مهری حکومت قرار می گیرند و خانواده های شان در بدترین وضعیت ممکن بسر می برند و در عوض فساد در رده های بالا اعم از چوکی و دالر دست به دست می شود؛ می توان مدعی شد قندوز بی صاحب مانده است که طالبان براحتی در آن جولان می دهند.
ننگ بر چنین والی و چنان وزیر و رییس امنیتی که حتی توان مقابله و نگهداری و بازپس گیری چند ولسوالی را از عده ای مخالف مسلح بالاشده بر کوه فاقد تعلیمات نظامی و تجهیزات جنگی ندارند، ننگ بر حکومت مرکزی که روز بروز کنترل خود را بر نقاط مرزی و دور از دسترس خود از دست می دهد و ننگ بر چوکی ها و دالرهای سیاه و آلوده ای که جز فساد و طمع چیزی به دنبال ندارند.
عمل نابخشودنی و سخیف عمرخیل والی قندوز در معرفی رییس دادگاه استیناف در جمع عده ای شکم باره و بی عرضه ی محلی در آرامش و آسایش و پذیرایی کامل درحالی که بیرون دیوارهای ساختمان ولایت، مردم ملکی و سربازان اردوی ملی به خاک و خون غلتیده بودند؛ ولسوالی ها سقوط می کردند، پاسگاه پولیس به آتش کشیده شده بود و طالبان 90 درصد قندوز را در اختیار خود داشتند؛ هیچ راهی جز استعفای دسته جمعی مقامات مذکور و از قلم افتاده برای نجات قندوز باقی نمی گذارد.