ارگ نشینان با فشردن دست دوستی آل سعود برای مذاکرات صلح با طالبان، شعور عمومی را زیر سوال برده اند

در کارنامه ی سیاه و سرشار از خیانت و مزدوری عربستان سعودی، هیچ نقطه ی روشن و قابل اتکایی برای ارگ نشینان و شورای صلح وجود ندارد که بتوان با آن حداقل توجیهی لفظی بر همکاری دو کشور برای مصالحه با طالبان آورد.
بدین معنا که این کشور ثروتمند منطقه با تعلیم و تمویل و تجهیز طالبان و القاعده و داعش، خیانت به کشورهای هم پیمان عرب زبان خود اعم از لبنان و بحرین و یمن و سوریه و عراق، مزدوری و اطاعت محض از اوامر امریکا و اسراییل و انگلیس، تنش و بحران بی سابقه در مناسبات دیپلماتیک خود با ایران و دیگر اقدامات این چنینی در اتخاذ سیاست خارجی خود، روی سیاه ترین و بدنام ترین کشور منطقه است که عنوان اسلامی را یدک می کشد.
اینک به نظر می رسد مقامات افغانستان اعم از ارگ نشینان فعال در عرصه ی مصالحه، شورای صلح و مذاکره کنندگان متفرقه با مخالفان مسلح، چنان درمانده و بیچاره شده اند که دست به دامان عربستان بدنام و بدسابقه و روی سیاه گشته اند و از میزبانی ریاض برای صلح استقبال و ابراز خشنودی نموده اند!
از هم اکنون نیز کاملا مبرهن است و نیاز به هیچ توجیهی ندارد که برگزاری کنفرانس بین المللی علمای جهان اسلام برای حمایت از مصالح در افغانستان در تاریخ پیش بینی شده ی 8 الی 10 اکتبر در مکه و مدینه، چیزی برای کابل در بر نخواهد داشت جز اینکه وقت را به نفع حامیان اصلی ناامنی در منطقه تلف می کند.
بعد از ترکیه، پاکستان، امارات متحده ی عربی، قطر، چین و ایران که در تلاش های جسته و گریخته و عمدتا ظاهری و شعارگونه ی خود کنترل مذاکرات صلح در منطقه را در دست گرفته بودند و بدین وسیله بار اطلاعاتی خود را در افغانستان بستند؛ این بار نوبت به عربستان سعودی رسیده تا با میزبانی از صلح، حوزه ی جاسوسی خود را در افغانستان گسترش دهد.
با این تفاسیر می توان به جرات گفت ارگ نشینان با فشردن دست دوستی آل سعود برای مذاکرات صلح با طالبان، شعور جمعی را در افغانستان زیر سوال برده اند چرا که هر فرد کوچه بازاری و فاقد اطلاعات صحیح از روند مصالحه نیز می داند که عربستان بدنبال چیست و چگونه از افغانستان استفاده ی ابزاری می نماید.
نظر به تمام نقاط کور و مبهم سیاست خارجی عربستان در کنار تمام خیانت ها و خوش خدمتی های توأمان این کشور نفتی به شرق و غرب نتیجه می گیریم که هرگز توهینی بدتر از میزبانی و نظارت ریاض بر روند صلح در کابل برای مردم ملکی وجود نداشته است و عواقب جبران ناپذیری در انتظار حکومت خوش باور و ساده اندیش مرکزی خواهد بود.