• جمعه, 10 حمل 1403
    خبرگزاری افغان ایرکا

بازی اشرف غنی در میدان حکمتیار

بازی اشرف غنی در میدان حکمتیار

سایت الف در یادداشتی نوشت: رویدادهایی چون «بالا گرفتن نزاع لفظی میان پاکستان و افغانستان»، «تجدید قوای ناتو در افغانستان پس از نشست ورشو» و همچنین «شعله ورتر شدن آتش جنگ داخلی در افغانستان» سبب می شوند که ایرانیان نیز نسبت به مسائل افغانستان حساس شوند.
در ادامه این یادداشت به قلم میرزا سعدین داورپناه می خوانیم: بحران چند ماه اخیر «کشمیر تحت تصرف هند» نشانه ای از فرا مرزی بودن آثار سیاست های دولت کابل است. به نظر می رسد که در صورت عدم تغییر شرایط نابسامان دولت وحدت ملی اشرف غنی و عبدلله، سرزمین افغانستان بزودی عرصه رقابت های آشکاری میان هند، پاکستان، روسیه، چین و ایالات متحده امریکا خواهد شد و لاجرم دامنه منازعات احتمالی آینده، ایران را نیز متاثر می سازد.
این روزها از افغانستان خبر می رسد که نماینده دولت توافقنامه صلحی را با نماینده حزب اسلامی گلبدین حکمتیار امضا کرده است. اگر چه هنوز اعتبار این توافقنامه متوقف به امضای اشرف غنی و گلبدین حکمتیار می باشد اما می توان در همین سطح کنونی نیز آن را مهم بشمار آورد.
متن توافقنامه به معنای واقعی صلح جویانه تنظیم شده اما امکان اجرایی شدن آن در واقعیت با تردید جدی مواجه است. برای اشاره به گره اصلی توافقنامه نیازی به پیش رفتن از مواد یک و دو این توافقنامه 26 ماده ای نیست:

ماده اول:
دو طرف با ایمان مستحکم و تزلزل ناپذیر به خداوند متعال و اعتقاد راسخ به دین مقدس اسلام، خود را به پیروی بلاقید و شرط از اصول والای این دین مکلف دانسته و آن را هدف خویش قرار می دهند

ماده دوم:
دو طرف معتقدند که اصول و رهنمودهای دینی پایه اصلی تمامی قوانین واجرائیات دولتی خواهد بود، همان گونه که ماده های دوم و سوم قانون اساسی کشور نیز بر آن تاکید دارد که «دین دولت جمهوری اسلامی افغانستان دین مقدس اسلام بوده و در افغانستان هیچ قانونی نمی تواند مخالف اعتقادها و احکام دین مقدس اسلام باشد»
طبق آمار دولتی بیشتر از نصف جامعه افغانستان بیسواد هستند و نزدیک پنجاه درصد روستاهای کشور حتی از داشتن جاده محروم اند.
با وجود عمق فقر و محرومیت، واقعیت جاری در جمهوری اسلامی افغانستان نشان می دهد که نقطه ضعف دولت مرکزی در مناطق غیر شهری، عدم پذیرفته شدن صلاحیت دینی دولتمردان و تشکیک در شریعتمداری ایشان است. گروه های مسلح فعال از جمله طالبان و همین حزب اسلامی از عدم مشروعیت حکومت در میان توده افغانستان استفاده کرده و ضمن دریافت «عشر و زکات»، با برپایی محاکم شرعی توانسته اند مردم را از تن دادن به قوانین پیچیده حکومتی دور کنند.
سران حکومت نیز بیش از آنکه به فکر ترمیم وجهه ملی و اسلامی خود باشند با نمایش تقویت روابط با اجنبی، مشغول به سیاست هایی شده اند که برای غالب ملت رنجور و سنت دوست افغانستان غیر قابل درک است...
اکنون موفقیت حکمتیار در گنجاندن «لزوم پایبندی بی قید و شرط به رهنمودهای دین» در متن توافقنامه، چالش بزرگی در برابر اشرف غنی خواهد بود که بدین واسطه بدهکار است تا مشروعیت رفتار حکومت را با قرائت دینی مشترکی میان دولت و حزب اسلامی تطبیق دهد!
رسیدن به قرائت مشترک دینی حتی میان دولت و ملاهای جنگ سالار محال نیست اما نیازمند چرخش های بزرگ در دولتمداری است. مدیریت افغانستان بسیار پیچیده می باشد. تاکنون هیچ نشانه ای از چرخش ها و تجدید نظرهای اساسی در رفتار دولتمردان دیده نشده بلکه اساسا مقامات ارشد سر در گم و بی اختیار تر از حاکمانی به نظر می رسند که توان ساماندهی سیاسی یا تجدید نظر در امور کشورشان را دارند.
بی شک موفقیت این توافقنامه پیروزی بزرگ طرفین خواهد بود و البته شکست آن ناکامی بزرگ دولت و ضربه ای دیگر به مشروعیت ایشان است. حکمتیار بازنده ایست که چیز بیشتری برای از دست دادن ندارد!

  پربازدید ترین