فاریاب و هلمند در آستانه سقوط: حکومت پشت میدان و طالب در خط مقدم!
زمانیکه زنان و کودکان در حمله مخالفان فرار می کنند و یا در وحشت کشتار به سر می برند، وزیر دفاع در خواب است و ارگ با همپیمانانِ طالب خود، سرگرم کشیدن نقشه کشوری پشتونیزم .
حمله های طالبان در فاریاب و هلمند طی دو روز گذشته باعث وحشت و فرار زنان و کودکان از خانه ها شده و نیروهای امنیتی و طالبان رودرو هم نبرد می کنند: منطقه گرزاد ولسوالی شرین تگاب فاریاب که به دست طالبان افتاد و شهر لشکرگاه ولایت هلمند در آستانه سقوط است.
هر دو منطقه از راهبردی ترین های ولایات فاریاب و هملند می باشد که با تسلط کامل طالبان می تواند عبور و مرور را قطع کرده و خطری جدی بر دیگر مناطق باشد، اما آنچه قابل تامل است جغرافیای دور این دو منطقه و حمله همزمان بر آنهاست که هم شمال و هم جنوب در خواب استخباراتی حکومت به راحتی به دست نیروهای طالب سقوط می کند.
از سوی دیگر با وجود حمله های گسترده طالبان، هیچ عملیاتی از جانب حکومت برای دفاع از مردم و حفظ مناطق تحت کنترل راه اندازی نمی شود و بیش از بیش بر این حقیقت صحه می گذارد که منافع و استراتژی مشترک میان مخالف و حکومت در جریان است.
وجود دو وزارت داخله و دفاع که برای امنیت افغانستان می باشد چنان ضعیف در کشف و استخبارات عمل می کند که حتی یک فرد ملکی و خبرنگار از خطر حمله بسیار زودتر از وزیر دفاع به خواب رفته مطلع می شود.
هرچند با وجود سال ها جنگ گسترده و کشتارهای بی شمار غیرنظامیان، دیگر خبر سقوط یک منطقه و لشکرگاه همیشه ناامن، جز تکان دهنده های جنگ نیست اما با نگاهی به رویکرد اخیر طالبان می توان پی برد که دیگر به مانند گذشته تنها برای اعلام وجود، دست به حمله های گاه و بی گاه و چریکی نمی زنند بلکه اکنون بر اساس برنامه های بزرگ و حساب شده عمل می کنند.
اگر از گذشته ولایت قندهار و مرزهای شرقی محل ظهور و مامن امن طالبان بوده و همواره در ناامنی و خطر سقوط به سر می برد اما اکنون با تغییر جغرافیای جنگ در آرامی است و مناطقی مورد حمله قرار می گیرد که هم از امنیت برخودار بودند و هم از استعدادهای تجاری.
شمال افغانستان که عمدتا ازبک نشین و امنیت آن در دستان رهبر قدرتمند جنگی، جنرال دوستم بود، طی ماه های گذشته با روند تضعیف وی از سوی ارگ، محل تاخت و تاز طالب و داعش شده که معادن غنی این منطقه در کنار نفت و گاز آن بهترین گزینه برای غارت و قدتمندی آنان است.
اما نکته مهم چنین حمله های که براساس ادعای طالبان، بر نیمی از کشور تسلط دارند، پروژه پشتونیزم افغانستان که از دیرباز هدف بزرگ حکومت ها بوده که اینبار خود را در اهدافی مشترک میان طالب و راس حکومت نشان داده است، حکومت کرزی و غنی هر دو براساس همین پلان چنان قدرت را در انحصار خود و قوم پشتون قرار داده و با هر دسیسه ای با تضعیف مقام های دیگر اقوام در پی حکومتی پشتون بوده و با سلاح طالب و قوم های رانده شده پاکستان که آنان را هم تبار خود می دانند، برجنگ گسترده دامن زده تا دست یابی به رویای دیرینه.
زمانیکه امریکا و عربستان منابع مالی و حمایتی مشترک میان حکومت افغانستان و طالبان است و با دشمن فرضی نشان دادن یکدیگر سعی در فریب مردم و افکار عمومی دارند، این جنگ مدام و کشتار سربازان و قتل عام مردم بی دفاع فرصتی در اختیار آنان قرار می دهد تا به اهداف خود دست یابند، اگر جز این بود ارگ با توجه به امکانات نظامی و حمایت خارجی توان نابودی طالب و هر مخالفی را در کمترین زمان دارد.
افغانستان توسط قدرت مرکزی خود و از درون با جنگی بزرگ در حال تبدیل شدن به کشوری پشتون می باشد و سرنوشت دیگر اقوام همان می شود که در دوران طالبان شاهد بودیم: نسل کشی و اعمال فجیع ترین جنایت ها برای نابودی!