فرازی از دعای عرفه امام حسین(ع)

ای که مخصوص کرده خود را به بلندی و برتری و دوستانش بوسیله عزت او عزت یابند؛ ای که پادشاهان در برابرش طوق خواری بـه گردن گذارند و آنها از سَطَوَتَش ترسانند.
 امام حسین علیه‌السلام در روز عرفه: خدایا، تویی پناه من هنگامی که درمانده‌ام کنند راهها با همه وسعتی که دارند و زمین بر من تنگ گیرد با همه پهناوریش و اگر نبود رحمت تو بـطور حتم من هلاک شده بودم و تویی نادیده گیر لغزشم و اگر پرده پوشی تو نبود مسلما مـن از رسـواشـدگـان بودم و تویی که به یاری خود مرا بر دشمنانم یاری دهی و اگر نبود یاری تو من مغلوب شده بودم.
ای که مخصوص کرده خود را به بلندی و برتری و دوستانش بوسیله عزت او عزت یابند.ای که پادشاهان در برابرش طوق خواری بـه گردن گذارند و آنها از سَطَوَتَش ترسانند.می‌داند حرکت (یا خیانت ) چشمها و آنچه را سینه ها پنهان کنند و حوادثی که در کمون زمانها و روزگارها است...

 متن حدیث:

الهی اَنْتَ کَهْفی حینَ تُعْیینِی الْمَذاهِبُ فی سَعَتِها وَتَضیقُ بِیَ الاَْرْضُ بِرُحْبِها وَلَوْلا رَحْمَتُکَ لَکُنْتُ مِنَ الْهالِکینَ وَاَنْتَ مُقیلُ عَثْرَتی وَلَوْلا سَتْرُکَ اِیّایَ لَکُنْتُ مِنَ الْمَفْضُوحینَ وَاَنْتَ مُؤَیِّدی بِالنَّصْرِ عَلی اَعْدآئی وَلَوْلا نَصْرُکَ اِیّایَ لَکُنْتُ مِنَ الْمَغْلُوبینَ یا مَنْ خَصَّ نَفْسَهُ بِالسُّمُوِّ وَالرِّفْعَهِ فَاَوْلِیآئُهُ بِعِزِّهِ یَعْتَزُّونَ یا مَنْ جَعَلَتْ لَهُ الْمُلوُکُ نیرَ الْمَذَلَّهِ عَلی اَعْناقِهِمْ فَهُمْ مِنْ سَطَواتِهِ خائِفُونَ یَعْلَمُ خائِنَهَ الاَْعْیُنِ وَما تُخْفِی الصُّدُورُ وَ غَیْبَ ما تَاْتی بِهِ الاَْزْمِنَهُ وَالدُّهُورُ ...

روز عرفه
امام صادق علیه ‏السلام: تَخَیَّر لِنَفسِکَ مِنَ الدُّعاءِ ما أحبَبتَ واجْتَهِد، فإنَّهُ (یَومَ عَرَفَة) یَومُ دُعاءٍ و مَسألَةٍ؛ ‏
هر چه مى‏ خواهى براى خود دعا بخوان و [در دعا کردن] بکوش که آن روز [روز عرفه] روز دعا و درخواست است.

التهذیب الأحکام، ج 5، ص 182