همبستگی شیعه و سنی در صف نماز پس از حمله را می توان پاسخ روشنی به افراط گرایان عنوان کرد

کبوتر افغانستان با زخم های بشمار همچنان بالِ پرواز دارد که از دل اتحاد و همبستگی مذهبی مردم بر می خیزد و می ماند وظیفه تامین امنیت اماکن مذهبی که به عهده حکومت است اگر در پی حفظ همین نیم بند ثبات باشد  
اوج گیری حمله های مذهبی که طی ماه های گذشته کشور را سیاه پوش کرد و مساجد را ناامن ترین امکان، روی دیگری از جنگ را نشان داد که با هدف براندازی اختلاف مذهبی و جنگ میان شیه و سنی در جریان است.
اگرچه افغانستان با وجود چهاردهه جنگ و خشونت های تکان دهنده هیچ گاه به سوی نبرد مذهبی نرفت اما با اوج گیری حمله و انتحاری که به تکرار پیروان شیعه را هدف قرار داده موجب هراس مردم و نگرانی رهبران دینی از جنگی ویران کننده تر شده است.
طالبان که طی سال های گذشته با تغییر در رویکرد خواهان نشان دادن چهره ای تلطیف تر و به عبارتی مشروع از خود در میان مردم است هم عهده دار جنگ و ناامنی در مناطق مختلف می باشد و هم در حمله های مذهبی توسط داعش با خیالی آسوده چنین حرکت هایی را محکوم می کند.
در حالی که تاریخ نه چندان دور حاکی از نسل کشی این گروه تروریستی است و کشتارهای مذهبی.
حمله به مسجد صاحب الزمان که ساعت ها به طول انجامید و تروریستان با فجیع ترین جنایت ها با کشتار نمازگزاران و سربریدن کودکان و زنان روی دیگری از عمق خشونت و نفرت را نشان دادند از سوی داعشی می باشد از دل طالبان.
همبستگی شیعه و سنی در صف نماز پس از حمله را می توان پاسخ روشنی به افراط گرایان عنوان کرد که مردم با وجود درد از دست دادن ها به سوی اتحاد و همبستگی گام بر می دارند اما با وجود دامنه وسیع جنگ، ناامنی و اوج گیری خشونت ها تا چه زمانی این اتحاد دوام می یابد؟
در حالی که جنگ مذهبی در افغانستان زمینه ظهور نیافت، دلیل آغاز جنگ های ویران کننده کشورهای خاورمیانه شد و در این میان، جامعه را هراسی فرا گرفته که چندان دور از وقعیت نمی باشد و آن رویارویی گروه ها در کشور درگیر تروریسم و افراط گری با حکومتی قبیله گرا.
حکومت وحدت ملی که توسط ارگ اداره می شود تاکنون هیچ اقدامی برای حفاظت از اماکن مذهبی روی دست نگرفته است و اراده ای برای مقابله با گروه های تروریستی در جبهه های جنگ ندارد زیرا بقای قدرت آن در گرو ناامنی هاست و می ماند مردمی ناامید از حکومت و قربانی حمله و انتحاری ها.
در همین رابطه، ده ها روحانی شیعه و سنی از مناطق مختلف طی همایشی بر یکپارچی مذهبی تاکید کردند و به رد افراط گری پرداختند و دو مذهب را به مانند دو بال کبوتری می دانند که در اتحاد به پرواز در می آید.
حرکت های شایسته ای که در افغانستان پس از حمله های به تکرار مذهبی رخ می دهد را می توان نقطه روشنی در دل تاریکی جنگ دانست که تاکنون کشور را از اختلاف های مذهبی به دور نگاه داشته است.
این در حالی می باشد که گروه های تروریستی با استفاده از برخی مراکز مذهبی تندرو به آموزش و جذب نیرو می پردازند و در این میان حمایت های مالی هنگفت عربستان برای رشد وهابیت در داخل کشور بر عمق نگرانی ها افزوده است.
کبوتر افغانستان با زخم های بشمار همچنان بالِ پرواز دارد که از دل اتحاد و همبستگی مذهبی مردم بر می خیزد و می ماند وظیفه تامین امنیت اماکن مذهبی که به عهده حکومت است اگر در پی حفظ همین نیم بند ثبات باشد.
اگرچه حکومت با بی اعتنایی به رویدادهای تروریستی مذهبی می نگرد اما با شعله ور شدن نبرد مذهبی نه تنها در ابتدا به سقوط نظام می انجامد بلکه افغانستان را به دورانی بس تاریک تر از گذشته سوق می دهد.