دیپلماسی پشتون و جنرالان پاکستانی

همزمان با دیدار جنرالان بلندپایه پاکستان و ارگ نشینان و دم زدن از صلح، حمله های راکتی این کشور مردم را به خاک و خون کشاند در حالیکه جنگ، حاشیه امن رهبران پشتون برای اهداف انحصارطلبی قومی است .
 از یک سو سفر بلندپایه ترین مقام نظامی پاکستان به افغانستان و سرخوشی ارگ برای آغاز دور تازه گفتگوها و دم زدن از صلح و از جانب دیگر، صدها فیر راکت از آن سوی خط دیورند بر ولسوالی های لعل پور، نازیان و اچین ولایت ننگرهار هم مردم را به خاک و خون کشاند و هم صدها خانواده را بیجا کرد.
روابط میان کابل و اسلام آباد طی چهل سال گذشته، فراز و نشیب های بسیاری داشته است و سیاست سلطه گری پاکستان به عنوان همسایه ای که مامن گروه ای تروریستی به مانند طالبان و شبکه حقانی می باشد بیش از هر دشمنی به کشور آسیب رساند اما تغییر نکردن عملکرد و نوع نگاه دولتمردان ارگ نشین نسب به این کشور، ریشه در مناسباتی دارد که بازیگر اصلی آن امریکا است.
اسلام آباد که در راهبرد جنوب آسیای امریکا مورد خشم ترامپ قرار گرفت به خوبی دریافته است که به عنوان استراتژیک ترین متحد این کشور هیچ گاه خارج از دایره حمایتی واشنگتن قرار نمی گیرد و سخنان رییس جمهور این کشور تنها نمایشی بود برای خاموش کردن صداهای اعتراضی.
در حالیکه سفر رییس ستاد کل ارتش پاکستان به افغانستان همان دور باطل روابطی می باشد که طی سال ها صورت گرفت و هیچ نشانی از تغییر در سیاست تروریست پروری این کشور رخ نمی دهد.
حال سوالی که به وجود می آید این است که رییس جمهور در قبال چنین سفرها و آمد و شد جنرالان بلند پایه اسلام آباد خواهان تغییر در سیاست خارجی و جایگزین کردن عملکرد مقتدارنه می باشد یا به مانند سه سال گذشته و دوران حامد کرزی ضعیف و ناتوان برخورد می کند؟
پاکستان که همواره در حد کلام مورد حمله سیاستمدارن افغانستان به عنوان حامی تروریسم قرار می گیرد هیچ هراسی از انتقادها ندارد زیرا می داند که هیچ یک از آنان و حتی رییس جمهور غنی نه توان به چالش کشیدن اسلام آباد را دارد و نه خواهان چنین امری هستند زیرا در کوچکترین تخطی ها می تواند با بستن مرزها، مناطق مختلف کشور را زیر راکت ها نابود کند در حالی که سلاحی به قدرتمندی طالبان در دست دارد.
چنین قدرت ویرانگر اسلام آباد از حمایت بی بدیل امریکا نشات می گیرد، کشوری که خود را نظم دهنده جهان می داند و گروه های تروریستی به مانند طالب و داعش را بنا نهاد تا با رخنه در خاورمیانه و ایجاد پایگاه های دایمی در خاک افغانستان به مقابله با روسیه، ایران و چین بپردازد.
اگر چه دولتمردان، صلح افغانستان را در گرو پاکستان عنوان می کند و طالبان را دست پرورده این کشور اما حقیقت امر این است که بدون حمایت امریکا در توان اسلام آباد نیست که تبدیل به تامین کننده گروه های تروریستی شود.
سفر رییس کل ستاد ارتش پاکستان به افغانستان در حالی است که اشرف غنی به مانند گذشته دم از دور تازه گفتگوها و همکاری های جدید می زند اما تنها نمایشی می باشد که به تکرار رخ داده و نه تغییر در سیاست پاکستان به وجود می آید و نه در ارگ.
از سوی دیگر، جنگی که از سوی پاکستان روانه افغانستان می شود و هر روز مردم را به خاک و خون می کشاند حاشیه امنی برای ارگ نشینان به وجود آورده که بتوانند به اهداف انحصار طلب قومی و پشتونیزم کردن کشور دست یابند و به همین دلیل هیچ گاه دیورند را به رسمیت نمی شناسند.
زمانیکه جنگ ویرانگر برای سران پشتون سود آور است چرا در جهت ثبات افغانستان گام بردارند و با به رسمیت شناختن خط دیورند، دلیل بزرگ سله گری پاکستان را از میان ببرند؟

منبع: شبکه اطلاع رسانی افغانستان