سخنان غیر دیپلماتیک داکتر صاحب در واشنگتن

عبدالله در سخنرانی که در مرکز مطالعات استراتژیک در واشنگتن داشت حرف های جالبی گفت. او از دونالد ترامپ به خاطر اعلام استراتژی اش در پیوند به افغانستان قدردانی کرد اما گلایه اش این بود که چرا استراتژی را دیر اعلام کرد یعنی اگر استراتژی وقت ‌تر اعلام شده بود ما اکنون هیچ‌ مشکلی در کشور نداشتیم.
 عبدالله از تغییر سرنوشت میلیون ها انسان در افغانستان صحبت کرد و امریکا را بانی اصلی این تغییر خواند. او از نقش هند در برقراری صلح‌ در افغانستان صحبت کرد و حرف های دیگری نیز داشت که ذکر آن ضروری نیست. من در مورد صحت و سقم یا فایده و ضرر استراتژی ترامپ حرفی ندارم چون قبلا به آن پرداخته بودم. هند نیز نقشی در برقراری صلح در افغانستان نداشته است. حرف دیگر اینکه علت اصلی دوستی و کمک های پولی هند به افغانستان را همه می دانیم. شما بیایید کمک های سالانه هند به افغانستان را با خسارات ناشی از انفجارهایی که پاکستان در پایتخت و ولایت کشور به اجرا می‌گذارد مقایسه کنید. برای تان معلوم خواهد شد که این دوستی استراتژیک با هند دست کم به لحاظ اقتصادی چه ثمره‌ای به ارمغان آورده است.
 
چند نکته:
 1. این سخنرانی های نسنجیده و غیر دیپلماتیک در وصف آمریکا به حق که جنگ در افغانستان را تشدید می‌کند. گروه هایی که بر ضد نظام می‌جنگند از این سخرانی ها نسبت به حکومت افغانستان، بهره‌ای بیشتر می‌برند. چون جنگ‌ چند بعدی می‌شود. از یکسو ناکارآمدی حکومت و از سوی دیگر خصومت تاریخی اسلام و مسیحیت و غرب به سربازگیری و جنگ سرعت بیشتر می‌بخشد.
 2. رهبران سیاسی الگوهای قدرت و عزت یک سرزمین هستند. اگر رهبران یک کشور حرف شان در تمجید و توصیف یک متحدی به ظاهر استراتژیک خلاصه شود و خودشان حرفی برای گفتن نداشته باشند به نسل آینده چه پیامی دارند. جز درد و حسرت و یاس چه چیزی را نثار آنها خواهند کرد.
 3. اینها با چه آبرویی در نشست های منطقه‌ای و جهانی شرکت می کنند. مگر سران کشورها اینها را درست تحویل می‌گیرند؟ درست است که کشور ما کشور جنگ زده است مگر کشور‌های دیگر این وضع را تجربه نکرده اند؟ آیا سران همه‌ کشورها مانند سران کشور ما با سر پایین حرف می‌زدند؟
 4. اگر به همین منوال پیش بروند چه جوابی برای مردم دارند؟ باید گفت در سرنوشت خود، فامیل و اطرافیان این بزرگان تغییر آمده است اما در سرنوشت مردم هرگز!
 
محقق