• جمعه, 10 حمل 1403
    خبرگزاری افغان ایرکا

شب هراس و خون با وجود هشدار حمله بر هتل های کابل از سوی امریکا

شب هراس و خون با وجود هشدار حمله بر هتل های کابل از سوی امریکا

پس از واگذاری امنیت به شرکت خصوصی و هشدار حمله بر هتل های کابل از سوی امریکا، امنیتی ترین هتل آنهم در محاصره بازرسی صحنه آتش و خون می شود.
هراس شبانه یک بار دیگر کابل را در موجی از ناامنی و خون فرو برد و زمانی که امنیتی ترین اماکن و مراکز مورد حمله تروریستان قرار می گیرد و در برابر یک لشکر نیروی امنیتی مقابله می کند، رییس جمهور در برابر رسانه ها دم از پیروزی های میدان های نبرد و قلع و قمع دشمنان می زند و حذف عطا، اولویت و هدف ارگ نشینان می شود.
هتل کانتینانتال به عنوان یکی از مشهورترین هتل های کابل و محل اقامت شهروندان کشورهای غرب در موقعیتی قرار دارد که تامین امنیت آن به دلیل قرار گرفتن در بلندی، بهتر از مراکز پررفت و آمد داخل پایتخت تامین می شود اما چگونه انتحاری کنندگان از ایست های بازرسی متعدد گذر می کنند و در امنیتی ترین هتل دست به کشتار می زنند؟ و نکته مهم تر: این حمله با تکیه بر کدام منبع اطلاعاتی و مقام های درون حکومتی صورت گرفته است؟
از سوی دیگر، چند روز قبل از حمله به این هتل تامین امنیت آن از سوی وزارت داخله به یک شرکت خصوصی واگذار شد و با وجود اعلام تهدید حمله تروریستان به هتل های پایتخت از سوی سفارت امریکا، کنفرانس تکنالوژی با اشتراک روسای مخابرات 34 ولایت در کانتینانتال از سوی حکومت برگزار می شود.
حمله ای که یادآور تکان دهنده ترین واقعه پایتخت به وسیله یک تانکر مواد منفجره با هدف سفارت های خارجی بود که کشورهای آلمان و ایران با انتقال کارمندان خود به مناطق امن، اطلاعاتی در خصوص حمله را به امنیت ملی ارسال کردند اما آنچه رخ داد، کشتار دسته جمعی مردم بود در عدم اقدامات امنیتی از سوی حکومت.
از سفارت امریکا گرفته تا دیگر کشورهای خارجی با در دست داشتن اطلاعات حمله، انتحاری و حرکت های تروریستی طالب، داعش و یا هر گروه دیگری توانایی حفظ جان کارمندان و شهروندان خود در خطرناک ترین مناطق پایتخت را دارند اما امنیت ملی در ریاست استانکزی و اتمر هیچ اقدامی امنیتی صورت نمی دهند و تمامی هزینه های حکومت و قدرت را صرف اهداف پشتونیزمی، ترور و حذف مخالفان درون حکومتی می کنند.
این هتل، جدای از محل اقامت شهروندان کشورهای غربی، مرکز نشست و گردهمایی مقام های بلندپایه حکومت وحدت ملی می باشد، نظامی که حاضر است برای اهداف شوم خود هزاران هزار بی گناه را در مناطق مختلف پیشکش گروه های تروریستی کند و حتی مقام های ارشد را بدل به قربانیانی در پایتخت.
حکومت عاجز از تامین امنیت چند مرکز و نهاد مهم دولتی آنهم در پایتخت با رییس جمهوری که حتی جرات خروج از ارگ با یک لشکر محافظ بدون چرخ بال را ندارد، دم از پیروزی در میدان نبرد می زند و چشم به ناامن کردن امن ترین ولایت این کشور دارد.
عطا محمد، جنرال دوستم و محقق که هدف حذف ارگ هستند بدون تکیه بر حمایت حکومت، توانایی حفظ امنیت مناطق تحت نفوذ با تکیه بر نظامیان تحت امر، مشروعیت اجتماعی و قدرت قومیتی دارند در حالی که اشرف غنی در پشتیبانی جامعه جهانی و امریکا ناتوان از حفظ امنیت یک هتل در پایتخت می باشد.
حکومت وحدت ملی نه با کمبود نیروی نظامی مواجه و نه ضعیف در استخبارات و کشفی است بلکه تمامی این قدرت صرف اهداف شوم ارگ می شود و کشتار و خون خارج از دیوارهای ارگ هیچ اهمیتی نه برای غنی دارد و نه عبدالله.
هتلی که بر فراز کوه در شدیدترین وضعیت امنیتی مورد رخنه تروریستان قرار می گیرد به مانند تمامی رویدادهای پایتخت در هماهنگی نظام حاکم می باشد و برهمین مبنا، تمامی مدارک از وقوع حمله و انتحاری ها نادیده گرفته می شود و تروریستان در حاشیه امن دست به کشتار می زنند.
اینکه داعش، طالب و یا حقانی عامل اصلی حمله و انتحاری است هیچ اهمیتی ندارد زمانی که تروریست ترین ها در حکومت، قدرت را تصاحب کرده اند و تازمانی که غنی در کنار استانکزی و اتمر حضور داشته باشد و عبدالله در سپیدار، همچنان از هر منطقه ای در کشور تا پایتخت خون می ریزد.

  پربازدید ترین