از حمله بر طلوع تا تبیان؛ از امریکا تا ایران

از حمله بر طلوع تا حمله بر تبیان؛ از طالبان تا داعش و از امریکا تا ایران!
دو سال از حمله انتحاری ناجوانمردانه گروه طالبان بر دوستان و همکارانم در طلوع گذشت؛ گویی همین دیروز بود. متأسفانه مردم افغانستان و به خصوص فرهنگیان و اصحاب رسانه هر روز با یک جنایت جدید روبرو می شوند.
همزمان با دومین سالگرد حمله انتحاری طالبان بر موتر کارمندان طلوع، جمع دیگری از همکارانم در مرکز تبیان و خبرگزاری صدای افغان هدف حمله ناجوانمردانه و وحشیانه گروه داعش و حامیان پیدا و پنهان آن قرار گرفتند.
در حالی که روح و روانم همچنان درد می کشد، سه نکته به ذهنم می رسد:
1ـ طالبانی که حمله دو سال پیش را بر طلوع انجام دادند، امروز حمله بر مرکز تبیان و خبرگزاری صدای افغان را رد نموده و ادعا می کنند که رسانه ها و مراکز فرهنگی را هدف قرار نمی دهند؛ اما داعش امروز، همان طالب دیروز است؛ هر دو یک هویت دارند و دو روی یک سکه اند، اما تنها نام و رنگ پرچم شان تغییر کرده است.
2ـ در آن زمان هم منتقد سیاست های طلوع بود. در آن زمان این انتقاد به صورت جدی مطرح می شد که کشته شدگان طلوع، «شهید» اند، اما جان باختگان نیروهای امنیتی و غیرنظامیان دیگر که هر روز قربانی می شوند، فقط «کشته» اند. با این برخورد، کسی که می کشد و دیگری که کشته می شود، یکسان اند.
3ـ نکته مهم دیگر این که وقتی حادثه حمله بر طلوع صورت گرفت، همه واکنش نشان دادند و محکوم کردند، مرکز تبیان و خبرگزاری صدای افغان هم برای شهدای طلوع، مراسم فاتحه برگزار کرد و آن را محکوم کرد؛ اما طلوع در برابر شهدای تبیان و صدای افغان چه برخوردی کرد؟! طلوع ناجوانمردانه و بی باورانه، تنها و تنها به این بهانه که این نهادها به ایران نزدیک اند، در راستای اهداف حامیان خود، جای قاتل و مقتول و داعش و فرهنگی و رسانه ای را تغییر داد و در طول چند روز، با ارایه گزارش های گمراه کننده، بر ماهیت این جنایت سرپوش گذاشت.
سوال اساسی این است که آیا طلوع و شبکه های مشابه دیگر، در برابر خود و همچنین رسانه هایی که نه تنها نزدیک، بلکه وابسته به کشوری هستند که رهبران آن علنا اعلام می کنند داعش را به وجود آوردند، چنین برخوردی خواهند داشت؟!
یاد و خاطره شهدای حملات تروریستی بر طلوع و همچنین تبیان و صدای افغان، همیشه جاویدان و گرامی باد. روحش شان شاد و راه شان پر رهرو!