کدام استقلال؟

پدرکلان اختیار کشور را به بیگانه داد. نواسه‌ تا حدودی خطای پدر و پدرکلان را جبران کرد؛ نامش را گذاشت"استرداد".

در سال ۱۹۱۹ خاک و اختیار افغانستان در اشغال یک کشور بود. در سال ۲۰۱۸ و پس از یک‌قرن، خاک، غیرت و غرور مردمان این سرزمین در زیر چکمه‌های سربازان نزدیک به پنجاه کشور بیگانه لگدمال می‌شود؛ اما نامش را گذاشته‌اند" استقلال".

به لحاظ اقتصادی، در تأمين ۷۰%بودجه‌ی سالانه کشور متکی به کمک‌های بیگانگان هستیم. به لحاظ سیاسی، قادر به تعیین سرنوشت و سیاست‌گذاری‌های کلان کشور، بدون اراده و رضایت اربابان و ارباب کلان نیستیم. به لحاظ نظامی، قادر به ساخت یک "کارتوس" هم نیستیم. بدون کمک نیروهای خارجی قادر به حفظ امنیت و اداره کشور نیستیم. حتی مراسم جشن استقلال را در خیایابان‌های کابل برگزار نمی‌توانیم. اما دل‌مان خوش است تنها به "استقلال"ی که در لابلای تقویم کشور و پرچم‌های که در جاده‌های کابل است.