آمریکا: مذاکرات صلح باید در سایه نظرات واشنگتن صورت گیرد

 همزمان با افزایش نقش روسیه و کاهش چشمگیر مقبولیت امریکا در افغانستان، امریکا با حذف مهره های مخالف خود در ارگ در صدد القای این پیام است که مذاکرات صلح باید در سایه نظرات واشنگتن صورت گیرد.

استعفای نابهنگام حنیف اتمر و انتصاب سوال برانگیز سفیر افغانستان در آمریکا حمدالله محب، جوانی کم تجربه و ناشناخته به سمت مشاور امنیت ملی ریاست جمهوری بسیار تعجب آور است. این تغییر به اصطلاح امنیتی در دولت همزمان با تشدید منازعات سیاسی-امنیتی حول محور مذاکرات صلح، گمانه زنی هایی را مبنی بر وجود تهدید منافع آمریکا از سوی برخی متنفذین در دستگاه حکومتی افغانستان را بر ذهن ها متواتر می سازد. عناصری که دیگر خواستار ادامه همکاری تنگاتنگ سیاسی ارگ با دولت جاه طلب آمریکا علیه امنیت و منافع ملی افغانستان نیستند.

دسیسه اشرف غنی در به تعویق انداختن نشست صلح مسکو به دستور واشنگتن و عدم پذیرش آتش بس از جانب طالبان حاوی پیام هایی است که بی ارتباط با موضوع حذف اتمر و جایگزینی مهره های امریکایی در بدنه ارگ نمی باشد. چرا که عدم تمایل طالبان در تقسیم قدرت با امریکا و از سویی دیگر اتفاقاتی که طی 3 ماه اخیر همانند حذف اکلیل حکیمی و حنیف اتمر و همچنین نشر اخباری مبنی بر استعفای وزرای دفاع ، مالیه و امنیت حاکی از این است که در بدنه حکومت تناقض دیدگاه ، گفتمان و استراتژی در موضوعات مختلف به وجود آمده است. از اینرو اشرف غنی استفاده از تاکتیک سنتی خود، یعنی حذف مخالفین و جایگزینی نیروهای همسو را انتخاب کرد تا به عقیده خام خود به طور موقت بر بحران کشور سرپوش گذاشته و نظر کاخ سفید را جلب کرده باشد.

امریکا با عدم پذیرش درخواست مسکو مبنی بر شرکت در اجلاس صلح و جایگزاری افراد نزدیک به خود از جمله حمدالله محب که سال ها در امریکا زندگی کرده، سعی می کند در بدنه حکومت توازن ایجاد کرده تا در برابر متنفذین داخلی و قدرت های خارج از افغانستان ایستادگی کند.

شکل گیری و ایجاد تشکل های مردم نهاد از سوی احزاب در افغانستان همچون ایتلاف ملی افغانستان طی این روزها یکی از بزرگترین موانع پیش روی امریکا محسوب می شود. چرا که رهبران ایتلاف بزرگ ملی که متشکل از جریانات و احزاب مهم سیاسی- مذهبی کشور و بزرگان تمامی مذاهب و قبایل افغانستان است؛ به درستی متوجه شده اند که دیگر روابط حسنه ای با امریکا به دلیل عملکرد ضعیف اش در کشور نمی توانند داشته باشند و از سویی دیگر وجود شخصیت هایی نظیر حنیف اتمر که بر خلاف ارگ تمایل به شرکت در نشست صلح مسکو را داشته است، زنگ خطری برای سیاست های جاه طلبانه مقامات امریکایی در جهت تضعیف جایگاه واشنگتن در حکومتداری افغانستان است. همچنین تمایل برخی از مقامات حکومتی کشور مبنی بر مذاکره مستقیم با قدرت های منطقه ای و طالبان دیگر نشانه این احساس خطر امریکا می باشد که طی ماه های اخیر بروز و ظهور بیشتری داشته است.

لازم به ذکر است که همزمان با افزایش نقش روسیه در موضوعات امنیتی افغانستان و کاهش چشمگیر مقبولیت عملکرد ضعیف امریکا در افغانستان، تحلیلگران را به این اجماع نظر رسانده است که امریکا با حذف مهره های مخالف خود در ارگ ریاست جمهوری در صدد القا این پیام است که مذاکرات صلح در افغانستان صرفا می بایست در سایه نظرات واشنگتن صورت گیرد و نقش آفرینی هر قدرت خارجی برای پایان دادن جنگ در کشور را در جهت تضعیف جایگاه خود قلمداد می کند و در وحله بعدی، کاخ سفید برپایی صلح را مشروط به ادامه حیات منافع ملی خود در افغانستان ترسیم نموده است.

انتقال تروریست های داعش از عراق و سوریه با هدایت آمریکا و توسط ترکیه به شمال افغانستان نیز که طی ماه های اخیر شدت بیشتری به خود گرفته بود را می توان در راستای استراتژی خصم آلود واشنگتن برای کشورهای قلب آسیا و تضعیف و تحت الشعاع قرار دادن نشست صلح مسکو قلمداد کرد، این در حالی است که کارشناسان امنیتی و برخی رسانه ها بروز اتفاقات مهم نگران کننده و تاثیر گذار در حوزه امنیتی شمال کشور را پیش بینی می کنند.