جامانده کربلا؛ حسرت اربعین حسینی(ع) در دل مهاجرین افغانستانی

کمتر از یک ماه مانده به اربعین آقا ابا عبدالله الحسین علیه السلام، دفاتر کفالت اتباع و مهاجرین خارجی اعلام کرد که از مهاجرین افغانستانی جهت حضور در مراسم اربعین ثبت نام به عمل می آورند.
مهاجرین هم به خیال اینکه امسال هم می توانند به مراد دل خود برسند و در این اجتماع میلیونی شرکت کنند به دفاتر کفالت مراجعه کردند.
ثبت نام اولیه انجام شد و حتی هزینه ی ویزا تمام کمال به همراه هزینه های دفترچه و دفتر کفالت پرداخت شد.
اما رفته رفته کارها به کندی پیش می رفت. کارها متوقف شد و فقط پاسخی که می دادند این بود: منتظر بمانید.

شاه بیت این غزل آنجا است که در میان این عزیزان کسانی هستند که ثبت نام کرده بودند اما شماره ی اختصاصی دفترچه ی خود را جهت ثبت نام در سامانه ی سماح دریافت نکرده بودند.
اخباری که از اطراف و دوستان از دفاتر کفالت شنیده می شد این بود: ما هیچ دفترچه ای را جهت تحویل دریافت نکرده ایم.

به اداره کل امور اتباع و مهاجرین خارجی در یکی از استان ها مراجعه می کنیم و پیگیر می شویم اما ایشان نوک پیکان را به سمت نیروی انتظامی و تعلل ایشان نشانه میرود.
با بازرسی دفاتر کفالت ارتباط گرفته می شود اما پاسخ ایشان این است: امسال بر خلاف سالهای گذشته وزارت کشور این مسوولیت را بر عهده گرفته است و از دست ما کاری ساخته نیست با ما تماس نگیرید از دفتر کفالت خودتان پیگیر شوید.

چگونه است این مشکلات زمان تمدید کارت های آمایش و دریافت هزینه های آن ایجاد نمی شود؟
به راستی نقش سازمان حج و زیارت و ستاد اربعین در این قضیه چیست؟
آیا هیچ کسی نباید به روشنی و شفافیت پاسخی ارایه کند؟

مهاجرینی که فقط و فقط در اربعین آقا عبدالله علیه السلام اجازه ی حضور در عتبات عالیات را دارند غمگین و نا امید منتظر شنیدن خبرهای خوبی از دفاتر کفالت هستند.
تا لحظه ی نگارش متن (ظهر جمعه چهارم آبان ماه (عقرب) 97 و در فاصله ی سه روز مانده به اربعین حسینی) فقط تعداد بسیار معدودی ویزا در اختیار مهاجرین قرار گرفته است و ارایه ی بقیه ی ویزاها چیزی شبیه معجزه است.
ولو اینکه ویزا هم به دست عزیزان برسد در این سه روز باقی مانده تا اربعین چه می شود کرد؟

روی سخن با متولیان این امر است:
وقتی یک پیر زن عراقی، هست و نیست خود را در ظرف آبی جمع می کند و تقدیم زائران شهید تشنه لب می کند...
وقتی تجار و بازرگانان کشورهای حاشیه ی خلیج چندین پرواز هواپیما را خریده و بدون توجه به رنگ و نژاد و پوست تقدیم زایران اربعین می کند...
وقتی چوپانی از بصره، گله ی گوسفند خود را چرانده و در مسیر پیاده روی ، موکب به موکب حاصل دسترنج خود را تقدیم خادمان سیدالشهداء علیه السلام می کند...
این حرکات و اعمال و رفتار چگونه پذیرفتنی است؟

آیا این شایعه حقیقت دارد که این تعلل بخاطر این است که مهاجرین افغانستانی بعد از اربعین و اتمام خدمات رایگان به زائران به عتبات عالیات مشرف شوند؟
یا اینکه این مهاجرین دلسوخته ی اهلبیت علیهم السلام کماکان بلاتکلیف بمانند تا هر چه پیش آید خوش آید.

حسین جان! امسال هم داغ زیارت ضریحت و تماشای گنبد طلاییت بر دلمان ماند
از راه دور و با دلی شکسته و مالامال از غم و اندوه و رنج سلامت میکنیم
السلام علیک یا ابا عبدالله...
وخداوند نزد دلهای شکسته است...

یکی از جامانده ها
معلمزاده