جنگ ارزگان جنگ نافهمی، جهل و تاریکی است

مظلومیت و بیچارگی هزاره‌ها و پشتون های ارزگان را از دوره طالبان به خاطر دارم.
مردم قریه مان را طالبان در دوره تاریک شان بسیار اذیت می‌کردند؛ چند آدم از جمله پدرم را چندین بار پس از سقوط دره قیاق بندی کردند. پدرم پس از رهایی از حبس و مردم قریه مان اکثریت به دایه یعنی اجرستان، مهاجرین، خوجهنک پای و خلج می‌رفتند. پدرم در مهاجرین از نقاط گیزاب دکان داشت. خوجهنک پای، شهرستان حال مربوط دایکندی است. دایه، مهاجرین و خوجهنک پای را مثل دیروز به یاد دارم. می‌رفتم برای چند ماه در دکان پدرم را کمک می‌کردم. از او دوره مظلومیت و محکومیت و بیچارگی هزاره‌ها و پشتون های ارزگان را به خاطر دارم.

من چندین بار از راه دایه ارزگان رفته‌ام. هنوز نگاه‌هایی منفی و زشت حاکم در ارزگان مثل پیش چشمانم می‌گردد. ما تا حال با پشتون های دایه "اجرستان، مهاجرین، خلج رفت‌وآمد داریم.

وقتی پس از چهارده سال که جوان تر شده‌ام؛ می‌شنوم که در ارزگان طالب و باشندگان قوم محترم پشتون در برابر هزاره‌های ارزگان می‌جنگندند. برایم تعجب آور است. چرا رهبران سیاسی پشتون و هزاره طی این چهارده سال در قرن بیست و یکم، در عصر تکنالوژی و توسعه به این معضل پایان نداده‌اند؟! نمی‌دانم رهبران سیاسی هزاره از کدام هزاره های این کشور نمایندگی می‌کنند؟!

هزاره‌های ارزگان خانه‌های شان را ترک کرده و به مالستان پناه آورده‌اند. در ارزگان شجاعی در برابر طالبان و جنگ کنندگان پشتون قرار دارد. در شمار زیادی از این مناطق تا هنوز حکومت و ناتو نرفته‌است. پشتون های ارزگان نیز مثل هزاره‌های ارزگان مظلوم، بیچاره و محکوم هستند.

عقب مانده ترین شهروندان این کشور و محروم ترین مردمان پشتون های ارزگان است. آنان هیچ‌چیز ندارند، هیچ! جنگ ارزگان جنگ نافهمی، جهل، تاریکی، و سنتی است. جنگ ارزگان عدم دسترسی پشتون های ارزگان به مکتب، کلینک، سرک و تلویزیون و ماهواره است مسوولیت کشتار دو طرف به سران پشتون و هزاره بر می‌گردد.

حکومت اگر طی چهارده سال گذشته زمینه و امکانات ابتدایی را به مردمان ارزگان مساعد می‌نمود حال برخورد پشتون های ارزگان مثل سایر پشتون های این ملک بود. جنگ ارزگان، جنگ ناآگاهی و عدم بیداری مردمان ارزگان است. دست رهبران سیاسی پشتون و هزاره در خون مردمان بیچاره ارزگان آغشته است. هزاره‌ها و پشتون های ساکن در ارزگان به همدیگر به مثابه دشمن کافر می‌نگرند. این نگاه ریشه تاریخی دارد، زیرا فرصت گذار به آنان داده نشده‌است.