سربازان بی پناه سلاخی می شوند، وزیر دفاع با افتخار مدال می گیرد

طالبان شب گذشته بر یک پاسگاه نیروهای مرزی در ولایت فراه حمله کردند. یک مقام ارشد فرماندهی پولیس ولایت فراه به هشدار گفت، در این حمله طالبان 53 سرباز کشته و 18سرباز دیگر اسیر شده اند.

بر اساس گفته‌های این مقام محلی، سه سرباز امنیتی نیز ناپدید اند و تنها سه سرباز موفق شدند که خود به دیگر نیروهای امنیتی در بیرون از این محل برسانند.

گذشته از این، در ولایت ارزگان بیش از ده روز  است که جنگ جریان دارد. در این جنگ نیز شمار زیاد نیروهای پولیس و نیروهای خیزش مردمی که در مقابل طالبان می‌جنگند قربانی شده اند و ده‌ها غیرنظامی نیز کشته و صدها خانواده آواره شده اند.

در کنار این، در چهارشنبه هفته گذشته، یک چرخبال ارتش افغانستان در ولایت فراه سقوط کرد. در این حادثه به شمول معاون قول اردوی 207 ظفر، رئیس و یک عضو شورای ولایتی و بیست تن دیگر که در میان آنها نیروهای امنیتی نیز شامل بودند جان باختند.

وزیر دفاع علت وقوع آن حادثه را مشکلات تخنیکی و سوار افراد بیشتر از حد توان این چرخبال عنوان کرد؛ اما هنوز معلوم نیست که علت سقوط این چرخبال چه بوده است. طالبان ادعا دارند که آنها این چرخبال را سقوط داده اند. اگر ادعای  طالبان را جنگ تبلیغاتی بپذیریم، علتی که را که وزارت دفاع گفته، بیان کننده آنست که آن قدر بی‌توجهی در کار نظامی وجود دارد که رعایت نمی‌شود که یک چرخبال نظامی چه‌قدر سرنشین و بار داشته باشد که بتواند آن را به مقصد برساند.

افغانستان کشور درحال جنگ است و نیروهای امنیتی در سراسر کشور در مقابل طالبان می‌جنگند. این نیروها هستند که با فداکاری، از دولت دفاع می‌کنند و نمی‌گذارند حاکمیت طالبان گسترش پیدا کند و این گروه حاکمیت استبدادی و عقب‌گرای خود را دوباره بر مردم افغانستان تحمیل کند.

هنوز روشن نیست دلیل تلفات سنگین نیروهای مرزی در حملۀ شب گذشته طالبان در ولایت فراه، چه بوده است و چرا این همه سرباز نتوانسته اند حمله طالبان را دفع کنند. اگر تعداد نیروهای طالبان بیشتر بوده و تعداد سربازان دولتی کمتر، باید به کمک آنها نیرو و امکانات نظامی فرستاده می‌شد. اگر صورت نگرفته چرا نشده و دلیل آن چه بوده است؟

این سوال دیگر هم هست که اگر از طریق زمینی امکان رسیدن کمک به آنها ممکن نبوده است با چرخبال از طریق هوا کمک رسانی به آنها امکان داشته است. باید جان این تعداد سرباز حفظ می‌شد و چرا این کار نشده است، با وجودی که وزارت‌های امنیتی حملات از این دست را دست کم در یک سال گذشته بار بار شاهد بوده است.

این نیروها در هرشرایطی که بوده و این‌که چه قدر امکانات داشته اند و با چه مشکلاتی روبرو بوده اند در این مورد چیزی نمی‌دانیم؛ اما همین قدر اطلاعات وجود دارد که حمله طالبان از ساعت دوازه شب گذشته شروع شده و تا ساعت چهار صبح ادامه داشته است. نیروهای که کشته شده یا اسیر گردیده اند، چهار ساعت را با طالبان مقاومت کرده اند.

چهارساعت وقت کافی بوده که به این نیروها کمک صورت می‌گرفت اما به آنها کمک نشده و در نتیجه بیش از پنجاه سرباز کشته شده و 18 سرباز دیگر در اسارت طالبان قرار گرفته اند که احتمالا همه کشته خواهند شد.

وزارت دفاع  باید در مورد این سوالات و شک وتردیدهای دیگر در پیوند به تلفات سنگین نیروهای امنیتی در ولایت فراه پاسخ دهد. باید علت این تلفات روشن شود. اگر علت غفلت در کار نیروهای آن قرارگاه باشد نیز روشن شود. اگر سربازی که غفلت کرده یا  کدام سربازی زمینه تهاجم طالبان را فراهم ساخته نیز باید شناسایی و مجازات شود.

آن طوری که طالبان ادعا می‌کنند، این حمله را با تجهیزات و سلاح‌های مدرن انجام داده اند. برای مقابله با این حمله از امکانات مشابه استفاد می‌شد که نشده و در نهایت طالبان موفق شده اند که تلفات سنگین را به نیروهای امنیتی وارد کنند. سربازان در حالت بی‌پناهی در برابر حملۀ سنگین طالبان رها شده اند.

رویدادی که شب گذشته در ولایت فراه برای سربازان اتفاق افتاده است پیش از این نیز تکرار شده است؛ اما رهبری نیروهای امنیتی نتوانسته اند که استراتژی و تاکتیک جنگ با طالبان و سایر گروه های مسلح را طوری تغییر دهند که از وارد شدن تلفات بیشتر به نیروهای امنیتی جلوگیری شود و هم بتواند نیروهای دشمن را با شکست بیشتر مواجه کند.

آنچه قابل انکار نیست این واقعیت است که هرسال دایره قلمرو حاکمیت دولت محدود می‌شود. امنیت شهروندان گرفته نمی‌شود و  هزاران نیروی نظامی کشور قربانی می‌شوند. همین هفته پیش سیگار در اخیرین گزارش خو از کاهش 16 درصدی حاکمیت دولت افغانستان بر قلمرو افغانستان خبر داد. در گزارش سیگار گفته شده است که دولت افغانستان تنها بر 55 درصد از ولسوالی‌های این کشور کنترل دارد.

واقعیت امر این است که این موارد بر می‌گردد به مدیریت ضعیف حکومت و نهادهای امنیتی. یک ریشه این مشکل این است که با گزینش رهبری نهادهای امنیتی، مصلحت‌های سیاسی برکاردانی و تعهدمندی مقابله با دشمن، ترجیح داده می‌شود. از یک طرف سربازان امنیتی که بیشتر فرزندان مردم فقیر افغانستان اند، سلاخی می‌گردند و از سوی دیگر رئیس جمهور به رهبران نهادهای امنیتی به جای مجازات مدال شجاعت هدیه می‌کند. واضح است که در چنین وضعیت، باز هم رویداد مثل شب گذشته فراه در یک ولایت دیگر رخ خواهد داد.