جاغوری، مالستان و اُرزگان را در یابید
مسوولین که توانایی مهار کردن دشمن را نداشته باشد و از قصد یا از روی بی کفایتی و ناکاره‌گی اجازه بدهد که دشمنان خون آشام مردم افغانستان در مناطق که یک قوم خاص زندگی می‌کنند حمله کنند و به خاک و خون بکشاند شان، از محل زندگی و ملک شان آواره کنند شایسته تقدیر نه بلکه به دار آویخته شوند.
هیچگاه طرفدار موضوعات قوم گرایی و سمت گرایی نبوده و نیستم.
اما آنچه که در این اواخر در مناطق هزاره‌جات جریان دارد غیر قابل تحمل است.
گرچند که جنگ و ویرانی همواره تاثیر منفی بالای همه مردم افغانستان داشته و اتفاقات ناگوار قلب و روح همه مان را اعم از پشتون، تاجک، اوزبیک و هزاره داغدار و مجروح ساخته است.
اما چنین حملات سیستماتیک و برنامه ریزی شده ای که در مناطق مردم هزاره عملی می‌شود.
مردمان که با حضور میلیونی شان در پای صندوق های رای به حکومت مشروعیت می‌بخشند و در سخت ترین شرایط با کمترین امکانات تلاش می‌کنند درس می‌خوانند و همواره حامی دموکراسی و حکومت مردم سالار بوده چنین ظلمی در حق شان نباید روا داشت.
حکومت اگر اراده کند مهار کردن چنین حملاتی کار نصف روز اش است.
اما اینکه چرا به داد مردم نمی‌رسد و پاسخ به دادخواهی ها و خواست های مردم ارائه نمی‌کند و نیروی کمکی نمی‌فرستد حتمن کاسه ای زیر نیم کاسه است.