تا اکنون بیشتر از 800 فامیل جنگ زده از ولسوالی های جاغوری و مالستان به بامیان پناه برده اند
مقامهای محلی ولایت بامیان میگویند، از یک هفته به این سو بیش از 800 فامیل که در نتیجه جنگ و ناامنی از خانههای شان فراری شده، از ولسوالی های جاغوری و مالستان به بامیان آمدهاند.
طاهر زهیر والی بامیان میگوید آمار در حال افزایش است و اداره محلی این ولایت با همکاری موسسات و شهروندان بامیان، برای جابجایی بیجاشدگان در مساجد، حسینیهها، هوتلها و خانهها اقدام کرده، اما با کمبود کمکهای اولیه روبهرو اند.
والی بامیان، در یک نشست خبری که در آن مسئولان موسسات ملی و بین المللی، ادارات محلی و اعضای ستاد رسیدگی به بیجاشدگان نیز حضور داشتند، میگوید، باوجود که آب و هوای بامیان سرد است و کمکهای حالت اضطرار به این ولایت نرسیده، اما اکنون بیش از 800 فامیل شامل زنان و کودکان، به این ولایت آمدهاند.
محمدطاهر زهیر والی بامیان می گوید، امکاناتِ که اداره محلی بامیان در اختیار دارد، نیازمندی بیجاشدگان را رفع نمیتواند.
آقای زهیر در این نشست گفت:” از تمام نهاد ها، موسسات و همکاران بین المللی خود میخواهیم که آسیب دیدگان جنگ را مورد پوشش قرار داده و رسیدگی کند، میزان آسیب دیدگی روح و روان بی نهایت زیاد است، با یک وحشت به این ولایت پناه آوردند و امکانات اولیه دراین ولایت محدود است.”
به گفتهی آقای زهیر، اگر نهادهای ملی و بین ملی به صورت فوری به جنگزدگانی که به بامیان آمدهاند کمک رسانی نکند، در این فصل سرما، با وجود که 57 درصد باشندگان این ولایت زیر خط فقر زندگی دارند و24610 فامیل از اثر خشکسالی متضرر شده اند، گنجایش و امکانات رسیدگی به بیجاشدگان در بامیان وجود ندارد.
بیشتر بیجاشدگان به دلیل سردی هوا مریض شده اند
مسئولان موسسات ملی و بین المللی نیز در این نشست، اعلام آمادگی کرده و گفتهاند کمکهای نقدی، لباسهای زمستانی، مواد غذایی و سوخت را در اختیار بیجا شدگان قرار میدهند.
عبدالحی مسئول موسسه «ایکو» می گوید برای هشتاد فامیل بیجاشده، پول نقد، مبلغ 28 و13 هزار افغانی توزیع می کند.
از سویی هم، مسئولان شفاخانه ولایتی بامیان میگویند، جنگ زدگان که به بامیان پناه آوردند، اگرچه از سوی شهروندان و مسئولان محلی بامیان با مهربانی در خانهها، هوتلها، مساجد و حسینیهها جابجا شدند، اما به دلیل سردی هوا، شمار از آنان به امراض چون سینه بغل، ریزش و سرما خوردگی شدید دچار شدهاند.
داکتر سلیم نیکپی رییس شفاخانه ولایتی بامیان میگوید:” شفاخانه بامیان تدابیری در این بخش دارد و تا حال 201 نفر مریض از جنگ زدگان ولسوالیهای مالستان و جاغوری برای تداوی به این شفاخانه مراجعه کرده و تداوی شده اند.”
با این حال، جنگ زدگان حکومت را به بی توجهی متهم کرده میگویند، در جاغوری و مالستان نسل کشی است، اما حکومت معلوم نیست چه کار میکند.
فرشته یکی از این بیجاشدگان است که به بامیان پناه آورده است. او میگوید:” ما شبها از راه کوه به بامیان رسیدیم، یک شب در ناهور بودیم و بعد از آن15 ساعت با طفل 4 ساله داخل موتر بودیم، در جاغوری نسل کشی است، دولت کجاست؟ جنگ ارزگان را گفت قومی است، جنگ قومی نیست جوانان ما کشته وزخمی شده است.”
حبیب یکی دیگری از بیجاشدگان میگوید طالبان به هیچ کسی رحم نداشت. مردم از ترس جان شان شبانه راه بامیان و دیگر مناطق را پیش گرفتند و فرار کردند.
بیجاشدگان عمدتا زنان و کودکان هستند
او به هشدار میگوید:” علت آمدنم این است که منطقه جنگ است، او مردم بی رحم است به زن و کودک رحم ندارد. مردم ترسید راه بامیان را در پیش گرفت، کشت وخون زیاد است.”
این بیجاشدگان از همکاری باشندگان بامیان راضی اند؛ اما کمکهای نهادهای ملی و بین المللی را ناکافی میدانند.
این درحالی است که مسئولان اداره مبارزه با حوادث بامیان میگویند، این اداره به همکاری موسسات یونسیف، اسلامیکریلف، حلال احمر و IOM، برای بیجاشدگان کمپل، لباسهای زمستانی و ظروف آشپزخانه کمک شده است.
احمدرضا رفعت رئیس مبارزه با حوادث ولایت بامیان میگوید، اداره مبارزه با حوادث، روز شنبه(26 عقرب) به ارزش سه میلیون افغانی برای بیجا شدگان مواد غذایی و غیر غذایی، توزیع میکند.
گروه طالبان حدود ده روز پیش بالای امن ترین ولسوالیهای ولایت غزنی( جاغوری و مالستان) به صورت گسترده حمله کردند. در این حمله تا حالا کشته شدن بیشتر از 100 نظامی و غیر نظامی گزارش شده است. صدها تن دیگر که در میان شان زنان و کودکان نیز هستند، زخمی اند و به شفاخانههای مرکز جاغوری، مالستان، ولایت غزنی و حتا کابل رسیده اند.
هزاران خانواده تا اکنون آواره شده اند. تنها در کابل بیشتر از 1500 خانواده بیجاشده رسیده اند. مرکز شهر غزنی و ولسوالیهای اطراف غزنی پر از بیجاشدگان اند.
دو روز پیش یک عضو هیأت ریاست جمهوری که برای بررسی حملات طالبان به ولسوالیهای ارزگان خاص، جاغوری و مالستان به غزنی رفته اند گفت بود، که در حدود 60 تا 70 درصد خانوادهها، خانههای شان را از ترس طالبان ترک کرده و به مناطق امن پناه برده اند.