چرا طالبان با دولت افغانستان مذاکره نمی کند؟!

در هر صورت نوکر با نوکر بنشیند سودی ندارد زمانیکه تصمیم های خورد و کلان را بادار می گیرد! و طالبان حق دارند که با حکومت دوسره افغانستان گفتگو و مذاکره نکنند!  

اصرار دولت افغانستان مبنی بر مذاکره با طالبان بجایی نرسید و یکبار دیگر طالبان دست رد به سینه ارگ نشینان کابل زدند.
دولت افغانستان و در راس آن اشرف غنی برای چندمین بار است که توسط طالبان تحقیر می شود ولی ظاهرا اینها از رو نمی روند و با بی شرمی تمام هنوز خواهان ملاقات و مذاکره با طالبان هستند.

طالبان بارها اعلام کرده اند که با دولت افغانستان هیچ مذاکره ای نخواهند داشت زیرا این یک اداره آمریکایی بنام دولت افغانستان است و مذاکره با بادار شیرین تر و مطلوب تر از نشست با نوکر است.

در آخرین نشست هیات طالبان با خلیلزاد و هیات آمریکایی در ابوظبی (پایتخت امارات متحده عربی) بین هیات طالبان و خلیلزاد گفتگوهای دو روزه صورت گرفت. به گفته طالبان آجندای اساسی گفتگوها خروج نیروهای خارجی از افغانستان و خاتمه اشغال بود. نگرانی های امریکا در مورد خطرات احتمالی از افغانستان به امریکا و غرب، آجندای دوم بحث بوده است. همچنین رهایی زندانیان، پایان لیست سیاه و رسمیت دفتر سیاسی موضوعاتی بودند که از مبادی پیشبرد روند مذاکرات و اعتمادسازی شمرده شدند.
در این نشست، سه کشوری که امارت اسلامی طالبان را به رسمیت می شناختند (پاکستان، عربستان و امارات) به حیث ناظران در این نشست حضور داشتند.

نشست به روز دوم رسید، اداره کابل نیز هیاتی را به امارات روان کرد تا بدون اینکه دعوت شده باشند در نشست حضور یابند. اما هیات طالبان با شرکت آنها مخالفت کرد و همان موقف امارت اسلامی را تکرار نمود که "اداره بی اختیار کابل توانایی حل مسایل ما را ندارد. بناءً به آنها اجازه نیست که به نشست بیایند و ما نمی خواهیم که با آنها ببینیم".

با نگاه به آجندای فوق الذکر، حقیقت این است که رژیم کابل چون زاده اشغال است، نه توانایی پایان اشغال را دارد و نه خواهان پایان اشغال است. زیرا اکسیژن تنفس رژیم، همین اشغال است.
هیات طالبان تاکید کرد که "اداره کنونی کابل در روز اول قدرت خود، سند تداوم اشغال را امضا کرد و انجام دهی هرگونه جنایات را به خارجی ها اجازه داد و برای کشتار مردم با آنها عهد بست. ملت ما نتیجه آن پیمان شوم را می بیند".

زلمی خلیلزاد در نشست مذکور تمامی گناه کشتار مردم را توسط آمریکایی ها به گردن حکومت افغانستان انداخت و گفت: هر جایی را که ما بمباران کرده ایم به خواست رژیم کابل بوده است.
پس از صحبت خلیلزاد طالبان تاکید کردند: "این حقیقت ثابت است که اداره مزدور کابل صلاحیت گفتگو در مورد پایان اشغال را ندارد. همچنان رژیم دوسره کابل در مورد موضوعات حاشیوی، مثلا: لیست سیاه، رسمیت دفترهای سیاسی و..... نیز هیچگونه صلاحیتی ندارد. این همه موضوعاتی است که مستقیما به اشغالگران ربط دارد و آنها توانایی تصمیم گیری را دارند پس به اداره کابل نیازی نیست. اگر اداره کابل باز هم شوق تفاهم با امارت اسلامی دارد، در گام اول پیمان امنیتی را فی الفور لغو و امریکایی های را جواب بگوید. در گذشته، هر اندازه جنایاتی را که خارجی ها و مزدوران داخلی شان در نتیجه اشغال و پیمان امنیتی انجام داده اند، در مورد آن عذرخواهی بکنند و تعهد بکنند که خاینان ملی، ناقضان حقوق بشر و مجرمین را به محکمه اسلامی می سپارند، سپس شاید امارت اسلامی در مورد تفاهم با اداره کابل نیز فیصله مثبت بکند".

طالبان که در ظاهر خود را وابسته به هیچ کشوری نمی دانند و کمک های پولی و تجهیزات نظامی آمریکایی به خود را باج گرفتن از خارجی می نامند، ادعا دارند که حکومت دوسره افغانستان هیچ صلاحیتی ندارد و گفتگو و مذاکره با این حکومت بی فایده است و نتیجه ای در پی نخواهد داشت.

طالبان در حالیکه کمک های آمریکایی ها را باج گرفتن از کفار نام نهادند، به کمک های عربستان و امارات و پاکستان بارها اذعان کرده اند و آنان را حامیان خود می دانند با تاکید بر اینکه به آنها وابسته نیستند!
اما حکومت افغانستان هیچگاهی بصورت جدی و محکم اینگونه به میدان نیامده و همیشه بطور علنی از کمک های خارجی ها تشکر و قدردانی کرده است و در قبال آن بسیاری از معادن و سرمایه های این سرزمین به کفار بخشیده است.

علت اصرار حکومت افغانستان (به شمول شورای صلح و هیات مشورتی صلح و نماینده های صلح)، برای نشست و مذاکره با طالبان مشخص است که برای جلب توجه جامعه جهانی به صلح خواهی آنها است، نه برای نشست جهت پایان جنگ و آوردن صلح واقعی در کشور!

سردمداران حکومت دوسره افغانستان میدانند که خواسته های طالبان بیش از قدرت و صلاحیت آنان است و آنان هرگز قادر به تامین خواسته های طالبان نسیتند و بجز آمریکا کشور دیگری نمی تواند پاسخگوی خواسته های طالبان باشد، اما بازهم خود را بخاطر جلب حمایت خارجی ها تحقیر می کنند و شان حکومت و دولت را در حد یک اداره بی اختیار و بدون پشتوانه پایین می آورند.

قرار است تا دو هفته‌ی دیگر چهارمین دور نشست مذاکرات صلح افغانستان با حضور نمایندگان کشورهای امریکا، افغانستان، منطقه و گروه طالبان در شهر جده عربستان سعودی برگزار شود و دولت افغانستان اعلام کرده است که طالبان حاضر به مذاکره با آنان در این نشست شده اند، اما سخنگوی طالبان این موضوع را تکذیب کرده افزوده است که موضع طالبان تغییر نکرده و آنان با نمایندگان اداره کابل گفتگو نخواهند کرد.

در هر صورت نوکر با نوکر بنشیند سودی ندارد زمانیکه تصمیم های خورد و کلان را بادار می گیرد! و طالبان حق دارند که با حکومت دوسره افغانستان گفتگو و مذاکره نکنند!