چرا هزاره ها و تاجیکها فقط به دنبال معاونت هستند؟

اگر تاجیک ها و هزاره ها و ازبیک ها موفق به معرفی یک نامزد واحد می شدند، علاوه بر اینکه در انتخابات ریاست جمهوری می توانستند به اخذ بیشترین آرای مردمی دست یابند که حمایت بسیاری از کشورها را نیز به دست آورند.

برگزاری انتخابات ریاست جمهوری که قرار بود در تاریخ 31 حمل سال آینده برگزار شود به روز 29 سرطان سال آتی تغییر کرد. کمیسیون انتخابات اعلام کرد که تا کنون شصت بسته نامزدی انتخاباتی به داوطلبان نامزد انتخابات ریاست جمهوری داده شده است اما تا کنون حتی یک نفر هم بصورت رسمی با مدارک لازم ثبت نام نکرده است.

از میان اینهمه داوطلب نامزد انتخابات ریاست جمهوری به تعداد انگشت شمار در انتخابات به عنوان نامزد به میدان خواهند آمد که تا کنون از جمله کسانیکه احتمال می رود مورد تایید سفارت آمریکا قرار بگیرند، سه شخصیت پشتون هستند که رسما نامزدی شان را اعلام کرده اند. اشرف غنی، حنیف اتمر و گلبدین حکمتیار!

آنگونه که بنظر می رسد سفارت آمریکا تا کنون تصمیمی بر حمایت از نامزد مشخص برای ریاست جمهوری افغانستان نگرفته است اما احتمال دارد مجددا از اشرف غنی حمایت کند زیرا تا کنون کسیکه بتواند جایگزین اشرف غنی در مقام ریاست جمهوری افغانستان باشد، برای سفارت آمریکا به تشخیص نرسیده است.

در عین حال یک مقام حکومتی از ارگ به خبرنگار افتخاری ما در کابل اطمینان می دهد که حنیف اتمر در آخرین لحظات به نفع اشرف غنی کنار رفته و میدان را برای او واگذار می کند. این مقام حکومتی می گوید که حضور حنیف اتمر در میان نامزدان انتخاباتی برای متفرق ساختن آرای تاجیک ها و ازبیک ها و هزاره ها می باشد و هیچ دلیل دیگری ندارد.

در همین حال، گزارش می رسد که حامد کرزی نیز برای انتخاب مجدد اشرف غنی به مقام ریاست جمهوری در دوره آینده با شرایطی خاص موافقت کرده است.

این وضعیت در حالی است که اشرف غنی برای ثبت نام نامزدی اش در انتخابات ریاست جمهوری، تاکنون معاون اول خود را مشخص نکرده است. اشرف غنی اعلام داشت که در دوره بعدی سرور دانش همچنان به عنوان معاون دوم وی حضور خواهد داشت ولی از معاون اول هنوز خبری نیست و دیگر کسانیکه به آنها معاونیت اول ریاست جمهوری اشرف غنی پیشنهاد شده با تردید به آن نگریسته و هنوز جواب قطعی به اشرف غنی نداده اند. زیرا اعتماد به یک شخص خودخواه و دیکتاتور وعده خلاف، بسیار سخت تر از هرکار دیگری است.

در قانون اساسی افغانستان آمده است که رییس جمهور همراه با دو معاونش در انتخابات ریاست جمهوری ثبت نام می نماید و علت اصلی که نامزدان انتخابات ریاست جمهوری تاکنون ثبت نام نکرده اند، نبود معاون بانفوذ از میان اقوام دیگر برای آنان می باشد.

به همین منظور، رایزنی های انتخابات ریاست جمهوری، تقریبا تمامی سران و رهبران احزاب و شخصیت های بانفوذ را مشغول کرده است. این روزها همه به دیدار یکدگر می روند و جلودار این حرکت ها کسانی هستند که برای نامزدی در انتخابات ریاست جمهوری، بسته انتخاباتی گرفته اند.

از میان افراد تاجیک تا کنون داکتر عبدالله، احمد ولی مسعود و صلاح الدین ربانی برای نامزدی انتخابات ریاست جمهوری اعلام آمادگی کرده اند در حالیکه انتظار می رفت تا عطامحمد نور به عنوان نامزد تاجیک ها در انتخابات ریاست جمهوری به میدان بیاید که تاکنون سکوت اختیار کرده و حتی به عنوان معاون نامزدان ریاست جمهوری نیز اعلام آمادگی نکرده است. هرچند این روزها بسیاری از نامزدان به دیدار وی رفته و از او خواسته اند تا معاونیت اول آنان را بپذیرد که عطامحمد نور هنوز به کسی در این زمینه جواب مثبت نداده است.

در عین حال از میان قوم ازبیک و هزاره تا کنون کسی به عنوان نامزد انتخابات ریاست جمهوری اعلام آمادگی نکرده است اما رایزنی ها برای معاونت نامزدان انتخابات ریاست جمهوری ادامه دارد.

تاجیک ها و هزاره ها ترسیده اند و به آنان القا شده است که نباید در عرصه نامزدی ریاست جمهوری عرض اندام کنند. در صورتیکه اگر تاجیک ها نامزد واحدی در انتخابات ریاست جمهوری معرفی می کردند و روی آن به توافق همگانی می رسیدند، بطور یقین اروپایی ها در رقابت با آمریکا از آنان حمایت می کردند.

همچنان هزاره ها اگر بخودشان جرات می دادند و موفق به معرفی یک نامزد واحد می شدند، بطور یقین برخی کشورها مانند ایران از آنان حمایت می کردند. همانگونه که ایران در انتخابات ریاست جمهوری عراق تاثیر گذار بود.
و ازبیک ها در حمایت ترکیه...

در هرحال اگر تاجیک ها و هزاره ها و ازبیک ها موفق به معرفی یک نامزد واحد می شدند، علاوه بر اینکه در انتخابات ریاست جمهوری می توانستند به اخذ بیشترین آرای مردمی دست یابند که حمایت بسیاری از کشورها را مانند اتحادیه اروپا، روسیه، ترکیه، ایران و برخی دیگر کشورها را نیز به دست آورند و این پیروزی بر سیاست های آمریکایی در افغانستان نیز به حساب می آمد و زمینه کاهش غارت آمریکایی ها را نیز سبب می گردید.

اما متاسفانه نبود یک جریان قوی که بتواند همه اینها را بر محور یک رهبر گردهم آورد، باعث تشتت و سردرگمی سران این اقوام شده است.