بازی قشنگ اتمر و غنی و تنها ماندن عطا محمد نور در بلخ
اتمر با استعفای خود از شورای امنیت و نامزد شدنش در انتخابات ریاست جمهوری ائتلاف نجات افغانستان را شکستاند و رفقای چندین ساله را در رو در روی هم قرار داد.
تا زمانی که دوستم، محقق و عطا محمد در کنار هم بودند، شمال تسخیر ناپذیر بود و کسی جرئت حمله و یورش به شمال خصوصا در بلخ را در خواب هم نمی دید.
عطا محمد زمانی در مقابل غنی باخت، که مذاکرات را شخصی ساخت، جمعیت و جنبش و حزب وحدت محقق را فریب داد و صادقانه رفتار نکرد.
بیرون شدن اتمر از ارگ این گمانه زنی را بیشتر از پیش تقویت میکند که او با مشوره غنی این کار را انجام داده تا در وهله نخست ائتلاف نجات را بشکند و در وهله دوم آرای منسجم حامیان آنها را متفرق و به نفع خود شان استفاده کنند.
رفتن امر الله صالح در وزارت داخله با حمایت داکتر عبدالله صورت گرفت، وقتی داکتر عبدالله نامزدی اش را در انتخابات ریاست جمهوری اعلام کرد، صالح از او جدا و با تیم رئیس جمهور ملحق گردید.
کارها بگونه بسیار منظم از سوی غنی و اتمر دنبال میشود، یکی تحریک می کند و بهانه میسازد و دیگری آنرا جمع و به نفع خود تغییر میدهد.
استاد عطا در بحران بلخ تک و تنهاست، او نه حمایت داکتر عبدالله و جمعیت را با خود دارد و نه جنرال دوستم و محقق و سایر احزاب سیاسی را و نه اتمر او را از دم تیغ غنی نجات میدهد.
عطا باخت، بد قسم هم باخت، احتمال زیاد وجود دارد او بجرم شورش و یاغی گری بازداشت و مورد پیگرد قانونی هم قرار بگیرد.
مرتضی خرمی