اقدام شجاعانه اعضای پشتون پارلمان قابل قدر است

دیروز برای احراز کرسی ریاست مجلس، «کمال ناصر اصولی» نماینده ولایت خوست و «میر رحمان رحمانی» نماینده ولایت پروان به رقابت پرداختند.

تعداد نمایندگانی که در نشست دیروز نام‌شان به عنوان حاضر ثبت شده بود، 247 نماینده بود. طبق لوایح مجلس، کسی باید برنده باشد که رأی مثبت نیمی از حاضران به علاوه یک رأی را به دست آورد. طبق این فرمول، رحمانی باید از 247 رأی، 124 رأی را کسب می‌کرد. پس از شمارش آرا، رحمانی 123 رأی و اصولی 55 رأی کسب کرد. از داخل صندوق‌ها، 53 رأی باطل و 13 رأی سفید نیز به دست آمد. جمع آرای داخل صندوق‌ها 244 رأی بود اما 3 رأی دیگر کجا بود؟

گفته می‌شود که سه نماینده در روند انتخاب رئیس مجلس شرکت نکرده بودند. این هم گفته می‌شود که سه منشی موقت مجلس در ابتدا از حق رأی خود استفاده نکردند و بعداً یکی از آنان، به نفع رحمانی رأی داد و این‌گونه بود که مجموع آرای رحمانی به 124 رأی رسید. با این حساب، چه آرای رحمانی را 122 به علاوه یک رأی یعنی 123 رأی بدانیم و چه 123 رأی به علاوه یک رأی یعنی 124 رأی حساب کنیم، او به عنوان رئیس پارلمان انتخاب شد.

بدون تردید، تعداد اعضای پشتون پارلمان فعلی افغانستان قابل توجه هست که اگر خواسته باشند، وزنه را به نفع فرد دلخواه خود تغییر می‌دهند. کمال ناصر اصولی نیز یکی از داعیان برتری‌طلبی قومی به نفع پشتون‌ها است. او در سال‌های گذشته علاوه بر اظهارات تنش‌زا، در عمل نیز اقداماتی در راستای ایده‌های برتری‌طلبی از جمله اختصاص غیرمنصفانه بورسیه‌های تحصیلی برای محصلین غیر واجد شرایط، انجام داده است.

اگر ملاک انتخاب رئیس مجلس، قومی و بر اساس اکثریت و اقلیت می‌بود، طبیعتاً اعضای پشتون مجلس باید به اصولی رأی می‌دادند اما در عمل خلاف این اصل ثابت شد و دیدیم که رحمانی بیش از دو برابر اصولی رأی آورد. این در حالی است که لزوماً در بین 55 رأی اصولی، تعدادی از آرای نمایندگان غیرپشتون نیز وجود داشته است.

اگر ما آرای نمایندگان غیرپشتون را که به نفع اصولی رأی دادند، حداقل 15 رأی حساب کنیم، در واقع اصولی 40 رأی از نمایندگان پشتو به دست آورد. این اتفاق نشان داد که بیشتر نمایندگان پشتون مجلس، به اصولی رأی نداده‌اند. اصولی علت این کار را خریده شدن نمایندگان به مبلغ 3 میلیون دالر، عنوان کرد اما این سخنان افزون بر این که توهین آشکار به قوم پشتون است، از حقیقت نیز به دور است. پس علت اصلی عدم رأی پشتون‌ها به اصولی چه بود؟

به نظر می‌رسد که نمایندگان پشتون به این حد از شعور و آگاهی رسیده‌اند که اکنون دوست و دشمن خود را تشخیص می‌دهند. آنان اصولی را داعیه خوبی برای پشتون‌ها نمی‌دانند زیرا متوجه شده‌اند که تمامیت‌خواهی نه تنها در تضاد با منافع ملی قرار دارد بلکه به سود پشتون‌ها نیز نیست.

لذا نمایندگان پشتون در مجلس، با زیر پا گذاشتن عصبیت‌های قومی، به رحمانی رأی دادند و در صورت بدبینانه، به سمت آرای سفید و یا باطل رفتند. به رغم آن که اماواگرهای بسیاری در مورد رحمانی وجود دارد و نظر نگارنده این سطور نیز درباره او مثبت نیست ولی روگردانی عزیزان پشتون در پارلمان از اصولی، قابل قدر است و باید از این شجاعت آنان تمجید کرد.