سیاست اگر مسیر انسانی خود را ازدست دهد پلید ترین پدیده خواهد بود

متاسفانه سیاست در افغانستان دراوج الودگی وگندیدگی خود رسیده است دست رسی به منافع شخصی وحکومتی همه چیز را مباح دانسته وبدون هیچ گونه شرمندگی بصورت تهمت وواقعیت به ان دامن زده می شود سیاست وقتی غیر انسانی شد دیگر فرق نمی کند که خون انسانهای بی گنا ریخته شود ویا اینکه تجاوز به عنف واحیانا تبادل قدرت با سکس گفتاری وکرداری صورت گیرد.

اگر روزی شاهد شیوع سکس دوستم با ایسچی می شویم ولکه ای این ننگ بر جبین مردم افغانستان رنگ می گیرد وجهان انسانیت ازاین شیوع می لرزد ولی ما خم به ابروی خود نمی اوریم نشانگر هبوط وپلیدی سیاست در افغانستان هست حال بگذریم که عامل مخفی این داستان چه کسانی بوده ولی منفعت وقدرت چنین بلاهت را بوجود اورده است ودر این روز ها شیوع پلیدی از جنس سکس دامن ارگ نشینان را گرفته واقعیت یا فاقد حقیقت واحیانا موارد وقوعی داشته ولی قربانی چنین پلشتی ها ان عده ادمهای بوده وهستند که کرامت انسانی خودرا حفظ نموده وبی جهت خودرا مورد اتهام عام می دانند ونوعی از فشارروانی را دربین جامعه وخانواده ای خود تحمل کرده وزجرمی بینند مثلا شخصی بنام راحل موسوی خبر نگار یک شبکه تلویزیونی مدعی هست که مقامی از وزارت دفاع می گوید با 17 نفر زن ازنمایندگان مجلس قبلی رابطه ای جنسی داشته ام مگر چند نفر زن درپارلمان بوده که 17 نفر ان با یک نفر رابطه جنسی داشته است؟ ایا ذهن مردم نسبت به کل زنان پارلمان چه قضاوت خواهد کرد؟ اگر جنرال حبیب که خود محرم ارگ بوده ودربخش امنیتی ایفای وظیفه کرده است ورسما مصاحبه نموده ومی گوید درارگ سکس دربدل چوکی معامله شده است ایا قضاوت مردم راجع به سخنان کسی که در چنین مقام بوده است سرگردان واشفته نخواهد شد؟ ایا چنین ادعارا واقعی پندارند ویا اینکه اتهام دانسته ومنشا ی انرا درناکامی در قدرت جویند؟ در هر صورت نتیجه یکی هست و بیانگر الودگی سیاست بوده که دامن گیردولت مردان شده است درد اور تر اینست که روان عام مردم هم گرفتار بی رحمی گشته وبر سیاهتر شدن وجهه ای دولت ومردم این کشور اصرار می ورزند واین خود اوج بد فرهنگی هست که روز به روز گسترش می یابد.

راه جلو گیری از وقوع چنین افت چیست؟
در پاسخ باید گفت که اگر جلو چنین الودگی وحیثیت باختگی گرفته نشود بدون شک فاجعه وبحران اجتماعی را در تمامی جاها وخانواده ها شاهد خواهیم بود در این میدان کرده وناکرده گناه کار وفاقد گناه هردو دراتش وجدان سوخته وجامعه روبه تباهی خواهند رفت علاج چنین است که مرجعی قانونی قدرتمند ایجاد گردد تا با اتها مات وواقعیت ها رسیدگی گشته وهر کس در قبال ادعای خود مسئول بوده وبار حقوقی وکیفری انرا بپذیرند ورنه هیچ کسی ازتهمت وحقارت درامان نخواهد ماند وبا خلق چنین ظرفیت تلاش شود تا سیاست مسیر انسانی خود را پیموده وبیشتر ازاین بیچاره والوده نشود.