مرجع اعلم پس از آیت الله محقق کابلی(ره) چه کسی است؟
پس از رحلت حضرت آیت‌الله محقق کابلی(ره)، در بین جامعه شیعی افغانستان به خصوص مقلدین ایشان، اکنون بحث سر این است چه کسی به عنوان مرجع اعلم جایگزین ایشان خواهد شد.
با تمام حواشی پس از رحلت آیت‌الله محقق کابلی به خصوص در صفحات اجتماعی به وجود آمده، مقلدین ایشان بنابر حکم فقهی باید به مرجع اعلم رجوع کنند، اما سوال این‌جاست که اگر مقلدین ایشان به مرجع اعلم رجوع کنند، مرجع اعلم جهان تشیع چه کسی می‌باشد؟
وقتی به فقه اسلامی رجوع می‌کنیم، سه راه را برای شناخت اعلم مراجع معرفی شده است:
1. خود فرد با توجه به علمیت دینی که دارد، قوه تشخیص مرجع اعلم را داشته و آن‌را تشخیص می‌دهد؛
2. دو نفر عالم و عادل به او خبر اعلمیت فردی بر دیگر مراجع را بدهد و آن‌هم به شرط این‌که دو نفر عالم دیگر بر خلاف آن شهادت ندهد؛
3.اعلمیت مرجع در حدی شیوع داشته باشد که فرد در تشخیص اعلم مردد نشود.
قطعا در میان مراجع عظام فعلی تشخیص اعلم کار هر فردی نیست و شرایط شیعیان افغانستان از لحاظ اطلاعات دینی نیز طوری است که نمی‌توانند فرد اعلم را از غیر اعلم تشخیص بدهند.
از طرفی اعلمیت هیچ مرجعی تا آن حد مطرح و شایع نیست که مقلد به آن رجوع کند؛ پس باید دید که علمای عادل چه کسی را به عنوان مرجع اعلم معرفی می‌کنند. مراجعی که به صورت جمعی از سوی جامعه‌ی مدرسین و علمای قم به عنوان اعلم معرفی شده‌اند، به ترتیب ذیل می‌باشند:
1ـ آیت‌الله العظمی امام سید علی خامنه‌ای(رهبر انقلاب اسلامی)
2ـ آیت‌الله العظمی سید علی سیستانی
3ـ آیت‌الله العظمی سید موسی شبیری زنجانی
4ـ آیت‌الله العظمی لطف‌االله صافی گلپایگانی
5ـ آیت‌الله العظمی ناصر مکارم شیرازی
6ـ آیت‌الله العظمی حسین وحید خراسانی
کما این‌که برخی از علما در افغانستان حضرت آیت‌الله فیاض(مدظله‌العالی) را یکی از مراجع اعلم جهان تشیع معرفی کردند و بر تقلید ایشان سفارش کردند، اما از بین علمای عظام به عنوان اعلمیت باید از چه کسی تقلید کرد؟
افغانستان یک کشور سوخته در استراتژی‌های کشورهای منطقه و جهان است و در بحران جنگ و خون غوطه‌ور است. تنها یک استراتژی فکری می‌تواند اوضاع داخلی کشور را با رهبری یک شخص مهتر و آگاه به مسائل دینی سیاسی روز و جهان بهتر کند.
از طرفی شیعیان کتله عظیمی از جمعیت کشور را تشکیل می‌دهند و مسلما بیشترین شیعیان مقلدین مرحوم آیت‌الله محقق کابلی(ره) می‌باشند؛ پس مرجع بعدی مقلدین ایشان می‌تواند تحول جدیدی در کشور و احوالات شیعه ایجاد کند؛ لذا شیعیان مقلد حضرت آیت‌الله محقق کابلی باید کسی را به عنوان مرجع انتخاب کنند که مسیری جدید و فصلی نوین را در سیاست دینی شیعیان افغانستان ایجاد کند.
از طرفی در افغانستان شیعیان قشری بوده که با انجام ترورهای دسته جمعی، انتحار و انفجار همیشه مورد ظلم و تهدید تروریستان قرار داشته و به خصوص سال‌های متوالی و حال را در ترس و ناامنی گذرانده‌اند؛ لذا یک رهبر و یک مرجع می‌تواند به مدیریت اوضاع به این تلخی پایان دهد، یا اوضاع را بهتر کند.
الگو گرفتن از دیگر ملت‌ها در این امر کمک شایانی به جامعه مقلد افغانستان خواهد کرد؛ کشورهایی چون لبنان و یمن دیروز و امروز دچار همان نابسامانی بوده و هستند که افغانستان چهار دهه بار آن را به دوش می‌کشد، اما چه شد که لبنان در مقابل اسرائیل استقامت کرد و شیعیان یمن در حال پس زدن دولت متجاوز سعودی هستند.
وقتی تاریخچه تجاوز اسرائیل و جنگ‌های جنوب لبنان را می‌خوانیم، تنها نقش یک شخصیت جهانی باعث شد لبنان استقامت خودش را از دست ندهد و پیروز شود؛ امام خمینی(ره)، و تنها یک شخص باعث شد که لبنانی‌ها ـ چه مسلمان و چه غیرمسلمان ـ برای انقلابی‌های این کشور جان فدا کنند؛ امام خامنه‌ای(حفظه‌الله).
شیعیان حوثی یمن وقتی انقلاب کردند، همه‌ی دنیای عرب در مقابل‌شان ایستادند و انقلاب‌شان را تهدید به سرکوب و جنگ کردند. متاسفانه چندین سال پیاپی است که ائتلاف عربی به رهبری عربستان سعودی با پشتیبانی کشورهایی چون انگلیس، آمریکا، صهیونیسم و فرانسه بر سر ملت مظلوم یمن بمب می‌ریزند، ولی الان تمام قضایا به صورت وارونه پیش می‌رود و فرودگاه‌های سعودی و امارات مثل نجران و جیزان، در تیررس موشک‌های انصارالله قرار می‌گیرد. یمنی‌ها تنها با الگو گرفتن از یک شخص تا این مرحله رسیده‌اند؛ پذیرفتن ولایت و فقاهت امام خامنه‌ای(حفظه‌الله).
امام خامنه‌ای از آن جهت که علاوه بر مرجعیت، منصب فقاهت و ولایت فقها و جهان تشیع را بر عهده دارد و از سوی دیگر تشرف کاملی بر جهان سیاست، مخصوصا سیاست‌های آمریکا دارد که نزدیک به دو دهه کشور ما را زیر استعمار و استثمار گرفته تا استکباریت خود را حفظ کند، همان مرجعی خواهد بود که مسیر درست دینی و سیاسی را به ملت افغانستان نشان خواهد داد تا همانند لبنانی‌ها و یمنی‌ها، به جای این‌که هر روز بیشتر از دیروز سرکوب شویم، با رهنمودهای سیاسی و دینی ایشان، به سوی ثبات و موفقیت سیاسی، فرهنگی و حتی اقتصادی پیش برویم.
نویسنده: عباس نادری