کنش ها و واکنش ها در قبال زنان مدنی و مردان زدنی بیشتر دارای جنبه احساساتی است!
بحث مدنی گرایی و زدنی گرایی یک معضل پیچیده اجتماعی است که باید در قالب علوم جامعه شناسی، مردم شناسی و روانشناسی به صورت تخصصی مورد مطالعه قرار گیرد و راهنمایی درست ارایه شود، هرگونه افراط و تفریط در این مورد راهی به بیراهه است.
مدنی گرایی در نوع پوشش لباس و گذاشتن تصویر در فضای مجازی کمتر ارتباط دارد و یا هم شاید یک بخش بسیار کوچکی از مدنی گرایی باشد، برای مدنی شدن زیر ساخت های اقتصادی و فرهنگی در کار است تا انسان ها دارای تفکر و تولید تفکر مدنی گرایی شود، در بحث مدنی گرایی ارتباط فرد با جامعه مطرح است که نباید یکی در مقابل دیگری قرار گیرد و هردو جانب باید به صورت متوازن در پهلوی یکدیگر رشد نمایند.
من در کشورهای مختلف پیشرفته که دارای سیستم های مختلف اقتصادی، بافت های اجتماعی و فرهنگی بوده است زندگی کرده‌ام کمتر کسانی را دیده ام و یا اصلا ندیده ام که نوع پوشش لباس را و یا گذاشتن تصویر را در فضای مجازی نماد از مدنی گرایی دانسته باشند بلکه درجه تحصیل، نوع خدمت رسانی به جامعه، کمک به قشر محتاج جامعه، و احترام به نماد های همگانی مردم را مدنیت گرایی تلقی می کنند، البته ترویج فرهنگ فحشا، فساد و سکس در هیچ یکی از فرهنگ های جهان ربطی به مدنیت گرایی ندارد.
در مورد مردان زدنی باید خاطر نشان کرد که هیچ یکی از آنها از نگاه قانونی و حقوقی حق ندارند که قمچین مامورین امر به معروف و نهی از منکر شوند و برای زنان مدنی خط و نشان تعیین کنند چون هیچ مرجع این حق را به آنها نمی دهند، البته انتقاد سالم به نارسایی های اجتماعی و فرهنگی حق هر انسان است و آن قدر ربطی به زن و مرد ندارد.
باید خاطر نشان کرد که کسی نباید زندگی شخصی و مشکلات خانوادگی خود را به رخ دیگران بکشند بلکه بهتر است آن را برای خود نگهدارند، طلاق، دوست پسر داشتن و یا دوست دختر داشتن یک مسأله خصوصی و شخصی است که نمی توان آن را همگانی کرد و یا آن را نماد از مدنیت دانست، هنگامی که یک فرد مسایل کاملاً شخصی خود را در فضای مجازی نشر می نماید واضح است که مورد قضاوت همگانی قرار می گیرد و مسوولیت آن هم به دوش خود همان شخص است که خواسته است کمبودی های روانی خود را با نوع عقده گشایی تبارز دهد.