حمله خونین هوتل دوبی کابل را چه کسی و برای چه اهدافی انجام داده است؟

چیزی کم ساعت 11 شب شنبه 26اسد در صالون عروسی قصر دوبی که در یکی از مکان های امن شهر کابل قرار دارد، انفجار صورت گرفته، حدود 63 تن کشته و 180 تن دیگر زخم برداشته اند. شاید آمار تغییر کند.

انفجار تا حدی وحشتناک بوده که حتی 14 تن از یک خانواده را قربانی کرده است، شاهدان عینی میگوید بازماندگان حادثه به محل رویداد میآیند تا حد اقل کدام حصه ای از بدن قربانیان را شناسایی کرده و بفهمند که عضوء خانواده ایشان است.

طالبان با نشر اعلامیه، مسؤلیت حمله را رد کرده، آنرا جنایت بزرگ خوانده و گفته که چنین عملیات ها در پالیسی شان جاه ندارد.

حالا پرسش اینجاست که حمله را چه کسی و برای چه اهدافی انجام داده است؟
اگر دیده شود، حکومت وحدت ملی که بنیاد آنرا جانکیری وزیر پیشین ایالات متحده امریکا گذاشته است، برای دوام جنگ و باقی ماندن نیروهای ناتو و امریکا در کشور که منجر به حاکم ماندن شان در قدرت میشود، از راه ها و ستراتیژی های مختلف استفاده کرده است.

گاهی به ایالات متحده و جهانیان گزارش میدهد که در کشور حدود 21 شبکه تروریستی وجود دارد، اگر از نام های شان پرسیده شود، بالاتر از 3 نام را گرفته نمی توانند، قلمرو فعالیت و هدف فعالیت شان را که اصلا نمی دانند.

گاهی به ترمپ نامه ارسال کرده که جناب ترمپ لطفا سربازان را از کشور خارج نسازید، ما تا حد توان مصارف را کاهش میدهیم، گاهی برای اینکه توجه امریکایی ها را جلب کند، در خطاب به سربازان کشور میگوید: از برکت شماست که کوچه های نیویارک و واشینگتن در امان و امنیت است.

گاهی افراد محاصره شده ی داعش را در چرخبال ها از ولایات به کابل منتقل کرده تا این گروه که منبع خوب برای بهانه جنگ باشد، ضعیف نشوند. یا هم برای کمپین داعش بیرق آنها را بالای ساختمان وزارت ها نصب میکنند، اما هیچ کسی نمیدانند که هدف از نصب بیرق آنهم بالای ساختمان وزارت از سوی داعش چه مفهومی دارد، مبادا ارایه خدمات این وزارت را بدوش نگیرند!؟

و گاهی هم دست میزند به انجام چنین حملات و حمله ی که در دهمزنگ بالای تظاهرات کننده گان صورت گرفت؛ تا به جهانیان خصوصا ناتو و امریکا گوشزد کند که در کشور بدون طالبان گروه های دخیل جنگ دیگر نیز وجود دارد و اگر با طالبان پیمان صلح امضاء میشود، تأثیری عمیقی بر کاهش جنگ ندارد. بدین گونه امریکا را در مذاکرات با طالبان در شک و تردید مشغول کرده و تا حد توان کوشش میکنند تا امریکا را در مذاکرات ضعیف قدم کرده و بالاخره امریکا را قانع سازد تا انتخابات را که قبل از قبل برنده آن معلوم است؛ ترجیح دهد.

پس؛ نظر به شواهد فوق مالکان حکومت وحدت ملی، برای بقای چوکی و قدرت و پر کردن جیب خود تا چند قرن، آماده اجراء هرنوع وحشت و دهشت هستند.

آنچه را من راه نجات از این بدبختی ها میدانم، صلح و هم پذیری است، پس بجای اینکه دهل انتخابات را بکوبیم، بهتر است با این روند جعلی و فریب دهنده مقاطعه کرده، همه ی زحمات خویش را برای برقراری صلح با طالبان بخرچ دهیم.

اجراء انتخابات نمایشی و گوسفندی به معنی دوام وضعیت کنونی که هر روز حدود 100 تن را قربانی میگرد، است. پس ضرور نیست از باران بالا شده به ناوه بنشینیم.

صلح بدون حلقه ی موجود در چوکی به نفع همه است، حتی به حیوانات و پرندگان مفید و زندگی ساز است، اگر جنگ نباشد، صدای دلخراش انفجار و بمبارد نباشد، پرنده ها و حیوانات فراری دوباره به زندگی خواهند برگشت، یگانه قربانیان صلح حلقه ی صاحب قدرت است که با آمدن صلح قدرت از دست شان رفته، جیب های شان دیگر از پول بیت المال و مردم عام پر نشده، حتی لذت های جنسی عام شده ارگ که درین روزها خیلی گرمتر است، نیز از دست شان میرود و همین حلقه ی حاکم به همه ی توان نمیگذارد صلح بیآید و مردم غم زده کشور عزیز از این گونه وحشت و دهشت در امان بمانند.