رقص برجنازه همدیگر!
براستی اگر دونالدترامپ، بخاطر مسئولیت دربرابر جان سربازقربانی شده امریکایی و پیشگیری از امتیازخواهی های بیشتر پاکستان و طالبان، تصمیم اخیر خود را نمی گرفت؛ آیا سیاست مداران افغانستان در نشست مخفیانه کمپ دیوید، هم چون امیرعبدالرحمن و امیردوست محمدخان سرنوشت مردم را قربانی نمیکردند؟ تصمیم اخیرترامپ، پیروزی هیچ جناحی نیست، اگر عمیق فکر کنیم ذلت و بیچارگی ما را بیشتر برملا میسازد. این تصمیم نشان میدهد این ما نیستیم که انتخاب میکنیم و تصمیم میگیریم. هنوز داستان به آخر نرسیده است. این بازی صفحهها و صحنههای مرموزتری دارد که قربانیان اصلی آن مردم ما و به بازی گرفتن سرنوشت شان خواهد بود.
بجای رقص برجنازههای همدیگر و رجزخوانی برضدهم، به سرنوشت شوم مشترک بیاندیشیم، آینده خود را با لجاجت و خودکامگی و منفعت جویی گروهی و شخصی بیش از این بسوی تباهی سوق ندهیم! آنچه پیش آمده است ابتکار، درایت و انتخاب ما نیست، اتفاقی است که از آدرس دیگران رخ داده است.