ریشه های ما خشکیده اند!
تاریخ کشور را هرچه بیشتر ورق می زنم و مطالعه می کنم، بیش از پیش مایوس می شوم؛ صفحات سیاه آن و سیاه کاری های تاریخی آن بر کارنامه درخشان و افتخارات بایسته اش غلبه دارد.
به تعبیر دقیق تر اگر کارخوب و اقدام سازنده ای در تاریخ این جغرافیا صورت گرفته و شخصیت های مصلح و نیک اندیش ظهور نموده اند؛ اولا بیرون از این تاریخ و جغرافیا سرچشمه و الهام گرفته اند؛ دوم این که همانند کف رودخانه و دریا بی تاثیر و گذرا بوده اند.
در نتیجه واقعیت دردناک اینگونه نمایان می شود که "ریشه های ما خشکیده اند"؛ این خاک دیگر استعدادپرور و خلاقیت پذیر نیست! ما از سر جبر جغرافیا و سیاست محکوم به "ماندن" در این جغرافیای ستم خیز و عدالت گریز، ظالم پرور و مظلوم کش، تقلب گرا و مسوولیت ناپذیر شده ایم.