بازدید بشار اسد از خط مقدم نبرد در ادلب چه پیامی دارد؟

کشتی رویاهای اردوغان در سیطره بر شمال سوریه که با توسل به بهانه های واهی آغازگر تجاوزی آشکار به مرزهای سوریه بود با حضور پر رنگ ارتش سوریه به گل نشست.

آشکار است که کردهای سوریه بیشترین ضرر را از توافق های اخیر آمریکا و روسیه با ترکیه دیدند، با این وجود نه تنها کردها، بلکه سوریه و تمام شهروندان سوری نیز متضرر هستند اما این امکان برای کردها وجود دارد که از طریق افزایش همکاری با دولت سوریه از حجم ضرر و زیان ها که متوجه همه سوری هاست بکاهند.

اردوغان که به بهانه مقابله با "تروریسم کردی" و بازگرداندن بیش از سه میلیون پناهجوی سوریه به این کشور، درصدد اشغال عمق چند ده کیلومتری از اراضی شمالی سوریه برآمد و هرگز انتظار نداشت که این برنامه وی با مخالفت های بین المللی مواجه شود، لذا به گزینه نظامی روی آورد و تصمیم به پاکسازی قومی، جنگ و اشغال شمال سوریه گرفت و به یکباره با هماهنگی که میان "نیروهای دموکراتیک سوریه" و دولت سوریه صورت گرفت، غافلگیر شد. در پی هماهنگی های به عمل آمده میان دمشق و شبه نظامیان کرد، ارتش سوریه در مناطق مختلفی از شمال این کشور و اراضی که ترکیه در پی اشغال و اعلام حاکمیت بر آنها بود، مستقر شد.

همزمان با تلاش های اردوغان در روسیه و نشست وی با پوتین در سوچی برای تثبیت ادعای پیروزی های ترکیه درجنگ شمال سوریه، رسانه ها از برگزاری نشست مهمی میان هیئت نظامی روسیه و"مظلوم کوبانی" فرمانده کل قسد، خبر دادند که نتیجه آن توافق بر سر استقرار ارتش سوریه در طول مسیر بین المللی است که حلب را به الحسکه مرتبط می کند، این مسیر یکی از اهداف مهم ترکیه برای حمله به شمال سوریه محسوب می شد و اردوغان سودای سیطره بر آن را در سر می پرورانید، به محض انعقاد این توافق میان هیئت روسی و کردی ارتش سوریه در طول 60 کیلومتر از مسیر الحسکه و حلب مستقر شد.

به نظر می رسد، پس از استقرار ارتش سوریه در عین العرب(کوبانی)، رویاهای اردوغان در سیطره کامل بر نوار مرزی داخل سوریه از تل ابیض تا مرزهای عراق در حال افول است، چرا که استقرار ارتش سوریه بر این شهر، ارتباط این خط مرزی را قطع می کند و رویای اردوغان در سیطره بر این نوار مرزی رفته رفته به یک کابوس تبدیل می شود.

با اندکی تامل در رویکردها و موضع گیری های اردوغان درخصوص تحولات سوریه طی سال های اخیر در می یابیم که وی نه اهمیتی به آوارگان سوری می دهد و نه "تروریسم کردی" که وی ادعا می کند کشورش را تهدید می کند برایش مهم هستند، چرا که برای تحقق اهداف مورد ادعایش درخصوص دو مورد ذکر شده کافی است که حمایت از گروه های مختلف تروریستی در سوریه که تحت عناوین مختلف همچون "ارتش آزاد" و یا "ارتش ملی" فعالیت می کنند را متوقف کند و به توافق "آدنا" (که در سال 1998 میان سوریه و ترکیه به امضا رسیده است و مربوط به مبارزه با تروریسم بود) عمل کند، در این صورت آوارگان سوری به کشورشان باز می گردند و هیچ خطر تروریستی نیز از سوی سوریه ترکیه را تهدید نمی کند.

این سودایی که اردوغان درباره اشغال شمال سوریه در سر می پروراند به یکباره ایجاد نشده است، در سال 2016 اردوغان توافق لوزان که در سال 1923 منعقد شد و مرزهای کنونی ترکیه در آن تعریف شده است را به شدت محکوم می کند و به نظر می رسد که اردوغان از این مرزبندی ها رضایت ندارد و معتقد است که حجم وسیعی از اراضی ترکیه به سوریه و عراق الحاق شده است، و اندکی پیش از آن نیز روزنامه دیلیش نزدیک به اردوغان مقاله ای تحت عنوان " این اراضی از ترکیه گرفته شده است" را منتشر کرد که نقشه ای ضمیمه آن بود که کرکوک، موصل و اربیل را در عراق و حلب، ادلب و الحسکه را در سوریه ضمیمه سوریه کرده بود.

بازدید روز سه شنبه بشار اسد، رئیس جمهوری سوریه از ادلب از لحاظ زمانی و مکانی اهمیت فوق العاده ای دارد، و از خط مقدم جبهه ادلب اعلام کرد که همه سرزمین سوریه یک اهمیت دارد اما ما طبق اولویت‌ها و وضعیت نظامی میدانی عمل می‌کنیم. وی همچنین «نبرد ادلب»‌ را «اساسی‌ترین جنگ برای یکسره کردن کار تروریسم» در سوریه قلمداد کرد.

پیامی که بازدید بشار اسد از ادلب داشت، بسیار واضح بود، سوریه ای که تروریست ها و تکفیری ها را شکست داده است، قطعا اشغالگران را نیز شکست می دهد، استقرار ارتش سوریه در محدوده وسیعی از شمال این کشور، امکان انتقال تجهیزات سنگین نظامی را جهت مقابله با حضور ارتش ترکیه در شمال سوریه بویژه در منطقه میان تل ابیض و راس العین که اردوغان همچنین خیال می کند می تواند در آن مکان باقی بماند، فراهم می کند.