چرا امریکا هیچ وقت حاضر به ترک افغانستان نیست؟!
اگر آمریکایی ها از افغانستان خارج شوند، شاید منطقه به امنیت برسد و این به نفع آمریکایی ها نیست. زیرا آنان با ناامن ساختن افغانستان می توانند در منطقه حضور داشته و از این طریق کشورهای روسیه و چین و ایران را تهدید نمایند.
برداشت های ساده به "اصطلاح" سیاسیون مطرح امروزی در کشور، حمله طالبان در بگرام و دیگر حملات آمریکایی ها را در زمان مذاکره با هیات آمریکایی در قطر در سه گزینه خلاصه کرده اند.
عدم هماهنگی سیاسیون طالبان با نظامیان شان، تشدید حملات جهت امتیاز گیری بیشتر، مخالفت تعدادی از طالبان با آوردن صلح.
در حالیکه آمریکایی ها تاکید کرده بودند که نباید در جریان مذاکرات بر نیروهای آمریکایی در افغانستان حمله صورت بگیرد اما این حملات ادامه دارد. یکبار مذاکرات بخاطر حمله بر آمریکایی ها متوقف شد و اینبار نیز با شروع مجدد مذاکرات بازهم در نزدیکی پایگاه نظامی امریکایی ها در بگرام حمله صورت گرفت و یک نظامی آمریکایی کشته و پنج نظامی دیگرشان زخمی شد.
یک گزینه دیگر نیز وجود دارد که برخی از جنگجویان در افغانستان از راه جنگ و درگیری تغذیه می شوند و چنانچه جنگ و خشونت متوقف شود این افراد وظایف و کارهای شان را از دست می دهند
این تحلیل ها درباره شبه نظامیان طالبان گفته می شود اما درباره دیگر جنگجویانی که از کشورهای مختلف و حتی آمریکایی ها مانند داعش در افغانستان تجهیز و تمویل می شوند، دست از جنگ برنمیدارند و همچنان به ناامنی در افغانستان ادامه خواهند داد.
همانگونه که با آمدن حکمتیار به کابل ناامنی ها تقلیل پیدا نکرد، با پیوستن قمستی از طالبان نیز امنیت فراهم نخواهد شد. زیرا قسمتی از سیاسیون طالبان شامل همه جنگجویان "ظاهرا" مخالف می شود. به نقل از امنیت ملی در جنگ های امروزی افغانستان بیش از بیست گروه مسلح وجود دارد که تنها طالبان یکی از آنها بشمار می رود.
اما واقعیت قضیه و تحلیل منطقی و دقیق:
از نظر سیاسی اگر آمریکایی ها از افغانستان خارج شوند، شاید منطقه به امنیت برسد و این به نفع آمریکایی ها نیست. زیرا آنان با ناامن ساختن افغانستان می توانند در منطقه حضور داشته و از این طریق کشورهای روسیه و چین و ایران را تهدید نمایند.
از لحاظ اقتصادی برای آمریکایی به صرفه نیست اکنون که با تلاش های زمانبر، موفق به کشف و استخراج ذخایر طبیعی افغانستان شده و تقریبا بیش از نیمی از مواد اولیه شان را از معادن افغانستان به دست می آورند، این کشور را ترک کنند.
آمریکایی ها در سایه ایجاد ناامنی و تقویت گروه های نظامی مختلف و متعدد مخالف و همچنان تامین مایحتاج نظامیان افغانستانی، هردو طرف جنگ را تمویل می کنند تا ناامنی ها همچنان تداوم یافته و آنان با خیال راحت به غارتگری شان بپردازند.
در این میان آمریکایی ها تعدادی را با نام تحلیلگران سیاسی وارد بازار رسانه ها می کنند تا هر روز بطرفی تمایل پیدا کرده و در بازار فریب سیاست معامله شوند تا مردم از هرچه تحلیلگر و آگاه سیاسی است دلسرد گردند. نمونه این مورد زیاد دیده شده است بخصوص در مواقع کاروزارهای انتخاباتی...
جالب اینجا است که به این افراد تلقین شده است که واقعا سیاستگر و یا تحلیلگر و آگاه سیاسی هستند درحالیکه از الفبای سیاست بویی نبرده و هر روز از این شاخه به آن شاخه می روند بدون اینکه واقعیت های عینی جامعه امروزی را ببینند.
شاید یک حکومت واقعی بتواند این تحلیلگران "به اصلطلاح" سیاسی را از صفحه روزگار کشور براندازد تا مردم را بیشتر از این سرگردان و متوهم نسازند و در راستای اهداف خارجی ها، کشور را بسوی غارت بیشتر رهنمون نگردند.