قیصاری؛ قربانی نادانی خود و معامله های سیاسی
قیصاری را پیش از این به هدف تضعیف جمعیت به رهبری نور و حامیان او در بلخ آورده بودند و خوب تجهیز و تمویلش نیز کردند.
ارگیان می خواستند با حضور پرقدرت قیصاری در مزارشریف شماری از نیروهای مسلح و نظامی ازبک تبارِ حامی جنرال دوستم را در محور قیصاری جمع کنند و به اینگونه یک شکاف و دو دستگی بزرگ در رهبریت قوم ازبک ایجاد کنند و از سوی دیگر ضدیتی که میان جنبشی ها و جمعیتی های بلخی به رهبری نور وجود دارد تحریک کنند و آنان را عملا در هیات دو نیروی متخاصم در برابر هم قرار بدهند اما زود هنگام دیده شد که قیصاری این ظرفیت را ندارد و وحدت و انسجام رهبری ازبکان به رهبریت و در محوریت جنرال دوستم از هم گسستنی و چند پارچه شدنی نیست و جمعیت و جنبش یا تاجیکان و ازبکان نیز با توسل به این ترفند با هم درگیر نشدند اینجا بود که شکل و شگرد بازی سیاسی تغییر کرد و در این میان قیصاری و افراد او قربانی نادانی و کم ظرفی خود و منافع و معامله‌ی سیاسی دیگران خواهند شد.
قیصاری اینبار شاید کشته شود و کشته شدن او و برچیدن بساط گروه مسلح او پیام های روشنی برای دیگران بویژه آنانیکه به نحوی در تقابل با ارگیان و منافع آنان قرار گرفته اند دارد. این حرکت می‌تواند هم چشم زخمی و نشان دادن هیبتی برای جنرال دوستم باشد هم زنگ خطری و هُشداری برای موتلفان و همسویان ارگ در بلخ.
ناگفته نباید گذاشت که تا اینجای کار و در محور منافع کوتاه مدت، نور خوب بازی کرده است و اوضاع را خوب مدیریت کرده است اما سود بزرگ را از این ماجرا و معامله و از برچیدن بساط قیصاری در نهایت ارگیان می برند و هیچ تضمین و مصونیت سیاسی ای در آینده برای بلخیان در پیوند به تعامل و قرارداد کنونی وجود ندارد.
تزویر و تعامل و توطیه یکی از شگردهای سیاست غنی است و این آقا برای بودن در قدرت از هرگونه تزویر و تعامل و توطیه دریغ نمی‌کند حتی اگر برآیند چنین سیاستی آسیب های جدیی به امنیت فیزیکی و روانی مردم و روند مردم سالاری و قانونمداری برساند. او باور به هیچ موتلف سیاسی غیرپشتون ندارد و برای او هرموتلف سیاسی غیرپشتون یک مهره و یک ابزار معامله و رسیدن به آماج پسین است و هر مهره ای پس از رسیدن به آماج هایش به مصطلح مردم «ناچَل» می‌شود.
غنی خوب پیش می‌رود. او با رخنه کردن در میان دشمنان و رقیبان سیاسیش بویژه در میان سران جمعیت و تاجیک تبار با ابزار تطمیع و تهدید آنان را علیه یکدیگرشان تحریک می‌کند؛ کار می‌گیرد و ماهیت هر کدام را به خوبی برای مردم و پیروانشان روشن می سازد.