جامعه جهانی و پرسش از خود
ایالات متحده آمریکا باید بر شفافیت انتخابات تاکید میکرد تا نیاز به اظهار نگرانی و این گونه تلاش برای حل بحران انتخابات پیش نمیآمد. ثبات و همگرایی، در وقت مناسب، بارها از جامعه جهانی، به ویژه ایالات متحده آمریکا و سازمان ملل متحد خواست که در امر تامین شفافیت و عدالت انتخاباتی بیطرف نباشد و به موقع، افغانستان را در این زمینه یاری رسانند.
اگر روند انتخابات شفاف و عادلانه رقم زده میشد، هم مردم به حق شان میرسید؛ هم دموکراسی در افغانستان قوام و اعتبار پیدا میکرد؛ هم اعتماد مردم این کشور نسبت به کارکرد جامعه جهانی بالا میرفت؛ هم هیچ بحرانی، پس از انتخابات به وجود نمیآمد و هم روند صلح در یک فضای سالم و همدلانهِ ملی به پیش میرفت.
پیامدهای منفیِ انتخابات، اگر یک بخش آن به اعتبار دموکراسی افغانستان و آبرو و عزت سیاسیِ این کشور لطمه وارد میکند، بخش دیگر آن، بدون شک، به اعتبار کار جامعه جهانی، به ویژه سازمان ملل متحد هم بر میخورد. این جامعه جهانی است که با شعار دفاع از دموکراسی، حقوق بشر، تقویت نهادسازی، تامین صلح و ثبات و به مصرف رساندنِ میلیاردها دالر و دو دهه کار، هنوز نتوانستند یک دموکراسی باثبات را در افغانستان، کمکرسانی نمایند. هنوز پایههای امنیت و ثبات دائمی در این کشور، مورد اطمینان نیست.
این را باید جامعه جهانی اولتر از همه، از خود بپرسند که کیها، سیاستی را که بایستی محصول آن یک افغانستان دموکراتیک، امن، باثبات و صلحآمیز میبود، در قالبهای تنگِ سلیقه، به کار بردند و نتیجه اش آن شد که حالا میبینیم!.
در ابتدای روند جدید، اعتمادی که مردم افغانستان به جامعه جهانی داشت، در هیچ نقطه جهان نظیر آن دیده نمیشد؛ اما حالا هم این اعتماد وجود دارد؟. کیها، این اعتبار و اعتماد را به بازی گرفتند؟!