طالبان، دولت افغانستان و مساله زنان؛ گفتگو با دکتر بتول سیدحیدری
زنان افغانستان با اینکه پا به پای مردان در عرصه های مختلف تلاش می کنند، اما اقبال کمتری در احراز کرسیهای قدرت داشته اند. هر چند در سالهای اخیر روند تصدی گری توسط بانوان رو به رشد بوده است، اما اینگونه احساس می شود که زنان افغانستان نیازمند یک حرکت جدی و همگرا برای رسیدن به اهدافشان هستند.
از سوی دیگر با داغ شدن تنور گفتگوهای صلح میان دولت افغانستان و گروه طالبان، جایگاه تعریف شده ای برای زنان در این گفتگوها مشخص نیست، هر چند در لیستی که دولت افغانستان منتشر کرده، اسامی چند تن از بانوان به چشم می خورد، اما طرف دیگر گفتگو یعنی طالبان، هیچ عضو زنی در رده های بالای تصمیم گیری خود ندارد.
خانم بتول سید حیدری، دانشجوی دکتری، روانشناس و فعال حوزه زنان در گفتگوی با خبرگزاری شفقنا، پیرامون مساله زنان می گوید:حضور زنان در رده های بالای دولتی برای طالبان که نه تنها در دوران سیاه حکومت شان زنان را به یاد نداشتند حتی درپروتکل های اخیری که تحت عنوان صلح بسته اند هیچ جایی برای این قشر مهم جامعه درنظر نگرفته اند؛ پیام محکمی را بدنبال دارد که دست ازلجاجت و یکدندگی خود برای حذف زنان بردارند و باید به زنان بعنوان نیروی فعال وسازنده درکشور بنگرند و از مشارکت حقیقی این قشر نه تنها درعرصه سیاست که در تمام فضاها با توجه به کارنامه ی خوبی که زنان افغان در سال های اخیر از خود نشان داده اند، برای داشتن افغانستانی آرام و موفق استفاده کنند.
این کنشگر و فعال حوزه زنان با اشاره به تصدی برخی چوکیها در سالهای اخیر توسط زنان می افزاید: جدای ازسیاست های خود رئیس جمهور که مهمترین معیار برای روند توسعه یافتگی افغانستان را میزان اهمیت و اعتبار به حضور زنان درکشور می داند، یکی از عواملی که باعث شده تا حکومت فعلی افغانستان به زنان نقش پررنگ تری بدهد؛ انتظارات بخشی از جامعه جهانی است که تمویل کننده منابع اقتصادی حکومت هستند، که تاکیدشان برای استفاده فعال از زنان درحوزه های مختلف اجرایی در کشوری بشدت سنتی همچون افغانستان است.
خانم دکتر سیدحیدری در پاسخ به اینکه آینده حضور زنان در عرصه سیاست افغانستان چگونه است، می گوید: چشم انداز مشارکت زنان درحکومت را برای فردای جامعه زنان افغانستان بسیار روشن می بینم به شرطی که حضور این زنان بازتاب صدای عامه زنان کشور به شکل واقعی باشد و نقش آفرینی زنان حکومتی به صرف حضور سمبولیک آنهم در تایم های کوتاه مقطعی و دادن چوکی هایی به شکل گردشی فقط برای چند چهره بسنده نگردد.
وی در ادامه می گوید: ما باید شاهد این باشیم که نقش آفرینی این دسته زنان عاملی برای تغییر وضعیت زن افغان در ولایات دور و نزدیک به پایتخت بشود و تاثیرات مثبت این حمایت حکومت از حضور زنان در بست های بالای کشوری را در زمینه های اشتغال ،تحصیل و زندگی خصوص اجرای عملیاتی قوانین مرتبط با حقوق زنان و کودکان در هرزمینه ای را به چشم ناظر باشیم؛ اینکه برخی زنان بر اریکه های قدرت تکیه بزنند ولی همچنان صدا و دادرس زنان درمناطق محروم کشور تنها فعالان مدنی و گروه های حامیان حقوق زنان و کودکان که ارتباطی با حکومت ندارند؛ باشند، هیچ فایده ای ندارد و توانمندی این زنان را تنها در شعارها نمایش خواهد داد.
وی در پایان در ارتباط با اینکه آینده افغانستان می تواند رییس جمهور زن داشته باشد، گفت: نه تنها نظر دولت بلکه دیدگاه هیچ نهاد داخلی و خارجی کشور در این که زنان افغانستان به آن درجه ای ازشایستگی رسیده که برای ریس جمهورشدن آماده گی دارند یا خیر؛ اهیمت ندارد. مهمترین نکته خودباوری و اعتماد به نفس زن افغان و دگرپذیری شان است که بارها درمسایل اجتماعی ،اقتصادی و سیاسی نشان داده اند ازظرفیت بالایی برای پیشبردن و عملیاتی کردن تصمیات اجرایی کشور برخوردارند، آنهم درکشوریی که هنوز باور به جایگاه زن و درک توانمندی های این قشر به معنی واقعی نهادینه نشده است .