«کاسه داغ تر از آش»؟ همین عبدالله است

 جناب عبدالله بجای اینکه از آرمان های فاشیستی قبیله و طالبان بیزاری بجوید و در مسیر محاکمه و مجازات آنان بکوشد، خود "کاسه داغ تر از آش" شده و مصر تر از سران فاشیست قبیله در پی آزادی طالبان بوده و می باشد.

«کاسه داغ تر از آش» شنیده بودید؟ همین عبدالله است.
عبدالله عبدالله که همواره خود را مدافع حقوق غیر پشتون ها بخصوص تاجیک ها معرفی کرده است، بیشترین ضربه را بر پیکره غیر پشتون ها مخصوصا تاجیک زده است.
گذشته عبدالله نشان می دهد که وی در طول دوران مبارزه و پس از آن هموراه "مار در آستین" تاجیک ها بوده و امتیاز پشتون ها بر تاجیک ها را بر همه چیز حتی منافع ملی ترجیح داده است.

همراهی چند روزه عبدالله با احمدشاه مسعود از او چهره مدافع آرمانهای مسعود ساخته و اکثر هم حزبی ها و رهروان مسعود همواره پیرو عبدالله بوده اند و بارها نیش زهرآگین این مار آستین آنان را زخمی ساخته است اما بازهم بخاطر منافع شخصی و تیمی به عبدالله اعتماد کرده اند.
سه دوره انتخابات ریاست جمهوری مبین این مساله است.

عبدالله یکی از ماموران شبکه های استخباراتی است و از خود اراده ای ندارد، همچنانکه غنی و دیگران ندارند و باید تمامی فرامین و دستورات باداران شان را دقیق و متوالی اجرا کنند.
"ریاست شورا ی مصالحه برای عبدالله تداعی کننده ای ریاست کریم خلیلی و سلام رحیمی است. از همین حالا باید گفته شود که اینبار تن دادن عبدالله به غنی به مراتب رسواتر و افتضاح آورتر از پنج سال ریاست اجرایی اش است و حتی آن دوره را به حساب عبدالله یک دوران طلایی باید دانست. اما این خفت کنونی برای او و یارانش «مرگ سیاسی» را رقم میزند و بس..."

در این روزها آنچه بیشتر از همه غیر فاشیست های قومی را می آزارد، هماهنگی بیش از اندازه و همه جانبه فاشیست های قومی با تاکید افرادی است که خود را مخالف آرمانهای فاشیستی قبیله معرفی کرده اند. در حالیکه دغدغه و اجرایی کردن طرح های فاشیستی قومی باید آنان را نگران کند نه اینکه از فاشیست ها در این مسیر حمایت و پشتیبانی کرده و داغ تر از خودشان وارد میدان شوند.

هرچند با عبدالله و خیانت های او آشنا هستیم اما تعجب از اطرافیان عبدالله است که هنوز نمیدانند یا خود را بخواب زده اند که عبدالله مدافع فاشیست های قبیله است و ماموریت دارد تا همه امتیازات این کشور را به قبیله بسپارد.

برهمه ما روشن و مبرهن است که طالبان جنایات و کشتارهای طالبان فراوان انجام داده و کشور را به بهانه حضور خارجی ها به تباهی کشاندند در حالیکه اینک خودشان با خارجی ها به توافق رسیده اند و سرسپردگی شان را با آمریکایی ها به اثبات رساندند.

در این موقعیت جناب عبدالله بجای اینکه از آرمان های فاشیستی قبیله و طالبان بیزاری بجوید و در مسیر محاکمه و مجازات آنان بکوشد، خود "کاسه داغ تر از آش" شده و مصر تر از سران فاشیست قبیله در پی آزادی طالبان بوده و می باشد.

عبدالله که اینک مقام ننگین ریاست شورای مصالحه تشریفاتی را بردوش می کشد اصرار دارد تا روند رهایی پنج هزار زندانی طالبان به پایان برسد.
وی در پایان نشست بین‌المللی پشتیبانی از صلح در کابل صحبت گفت که نخستین نشست گفتگوهای میان افغانان یک هفته پس از پایان رهایی پنج هزار زندانی طالبان در دوحه برگزار خواهد شد. ما به عدد پنج هزار خواهیم رسید. من در اینباره با رییس جمهور غنی گفتگوهایی داشته ام و پیش از این با او با جزییات گفتگو کرده ام. این بخشی از مرحله ای است که ما در آن قرار داریم و این کارها اعتمادسازی است و باید از این مرحله به مرحله بعدی برویم که مرحله مشارکت است.

در این میان یکی نیست به این آدم مجهول الهویه بگوید که گفتگوی میان افغانان به تو که خود را جدا از فاشیست های قبیله می دانی چه ارتباط دارد؟