هدف اشرف غنی و سفارت آمریکا از ایجاد شورای مصالحه چیست؟!
با وجود اینکه شورای مصالحه ملی باید از چند تن محدود به نمایندگی از حکومت و دولت و مردم افغانستان از میان چهره های بی طرف و آگاه تشکیل می شد، خود لوی جرگه دیگری گردیده و یکبار دیگر افراد معامله گر دور هم جمع شدند.
شورایی مانند شوراهای دیگری که در طول این سال ها تشکیل شده و تعدادی از تشکیل این شوراها به نوایی رسیدند و سکوت را بر حقوق حقه مردم ترجیح دادند، بنام شورای مصالحه ملی ایجاد شده است.
طبق توافق معامله گر بزرگ سیاسی جناب عبدالله، ریاست این شورا به وی رسید و دیگر اذناب و حواریون وی نیز به مناصبی در دولت دست یافتند.
اما اشرف غنی با زیرکی تمام یکبار دیگر عبدالله و اذنابش را غافلگیر کرد و به آنان فهماند که باید فرمان وی در همه امور این شورا نافذ باشد.
اشرف غنی در فرمانی، تشکیلات شورای مصالحۀ ملی و نام‌های شماری از اعضای این شورا را اعلام کرد.
بربنیاد این فرمان، نوزده عضو این شورا از شخصیت‌های جهادی و سیاسی هستند، نُه عضو آن اعضای حکومت و هشت عضو دیگر زنان هستند.
این شورا یک رییس و هفت معاون دارد و دو تن دیگر عضو رهبری این شورا هستند.
عبدالله عبدالله رییس و عبدالسلام رحیمی، عنایت الله بابر فرهمند، اسدالله سعادتی، زهره مطهری، عطاالرحمان سلیم، حاجی دین محمد و اکرام اخپلواک معاونان این شورا هستند.
معصوم استانکزی، رییس هیات مذاکره کنندۀ افغانستان و نورالحق علومی از اعضای رهبری این شورا هستند.
نام‌های چهره‌هایی چون حامد کرزی، عبدالرب رسول سیاف، گلبدین حکمتیار، کریم خلیلی، محمد محقق، عبدالرشید دوستم، یونس قانونی، صلاح الدین ربانی، عطا محمد نور، اسماعیل خان، حامد گیلانی، سید منصور نادری و عنایت الله شهرانی، ذبیح الله مجددی، انجینیر محمد خان، محمد حنیف اتمر، میررحمان رحمانی، فضل هادی مسلمیار، حمدالله محب، صادق مدبر، محمد اسماعیل غضنفر، مولوی خدایداد صالح، امرالله صالح، سرور دانش، نجیبه ایوبی، ماری اکرمی، ضیا گل رضایی، عالیه یلماز، فریده مومند، نسرین اوریاخیل، زرقفا یفتلی، در ترکیب اعضای شورای مصالحۀ ملی دیده می‌شوند.
با وجود اینکه شورای مصالحه ملی باید از چند تن محدود به نمایندگی از حکومت و دولت و مردم افغانستان از میان چهره های بی طرف و آگاه تشکیل می شد، خود لوی جرگه دیگری گردیده و یکبار دیگر افراد معامله گر دور هم جمع شدند در حالیکه طرف مذاکره کنند (طالبان) ترکیب این شورا را قبول نخواهند کرد و با تعدادی از افراد این شورا بر سر میز مذاکره نخواهند نشست.
هرچند همه ما میدانیم که صلحی به این زودی ها در افغانستان در کار نیست و اینها صرفا فریب و مصرف بودجه قرضی مردم این سرزمین برای اسارت بیشتر و فراهم آمدن زمینه غارتگری غارتگران جهانی است، اما از بس که رنج و درد بی وطنی و اسارت و جنگ را کشیده ایم به اینچنین بازی هایی دلخوش کرده ایم که شاید به نتیجه برسد در حالیکه یقین داریم به هیچ نتیجه مثبتی برای مردم و کشور و آینده این سرزمین نخواهد رسید.
تشکیل اینچنین شورایی یکبار دیگر بودجه سنگینی را بر مردم ما تحمیل خواهد کرد، همچنانکه شورای مفت خوران ملی (مجلسین) و لوی جرگه های پی در پی بر ما گرده های مردم ما سنگینی می کند. افراد بی شمار این مفت خوران شورای مصالحه هرکدام موتر و محافظ و پول دسترخوان و کش و فش های خود را طلب می کنند و یک تعداد سودجوی استفاده گر نیز در این میان به نوایی می رسند و ملت ما بازه فقیر و فقیر تر می شود.
در اخیر به این نکته نیز باید توجه کرد که اشرف غنی و سفارت آمریکا از ایجاد شورای مصالحه صرفا استفاده ابزاری کرده و از لحاظ سیاسی نیز به مفت خوران تفهیم می کند که بخورید و کیف کنید و کاری به کار غارتگران جهانی نداشته باشید و سکوت را با لذت هایی که این شورا به شما عطا می کند بر قیل و قال دزدی های بین المللی ترجیح بدهید که شان شما همین است.