عبدالله با حس خوب و با دست خالی و بدون هیچ دستاوردی به کابل بازگشت

 برخلاف گفته ها و انتظاراتی که عبدالله از این سفرش به پاکستان داشت، وی با دست خالی و بدون هیچگونه نتیجه مشخصی از اسلام آباد به کابل بازگشت

عبدالله پس از سیزده سال به دعوت ‌عمران خان نخست وزیر پاکستان به آن کشور رفت. این سفر سه روزه وی در حالی انجام شد که بیست روز می‌شود نمایندگان افغانستان و طالبان سرگرم رایزنی‌ برای آغاز مذاکرات صلح در قطر هستند و هنوز گفتگو میان آنان بصورت رسمی آغاز نشده است.

مهمترین دیدارهای رسانه ای عبدالله با وزیر خارجه، نخست وزیر، رییس جمهور، رییس سنا، رییس مجلس و شورای علمای پاکستان بوده است. اینکه در این دیدارها میان آنان چه گذشته در بخش های خبری رسانه ها آمده است. اما آنچه در این میان حایز اهمیت است، دیدارهای پشت پرده و بدور از چشم رسانه ها است که هیچ گزارشی از آنها تا کنون به بیرون درز نکرده است.

آنچه قابل پیشبینی است، سران استخباراتی پاکستان برنامه دیدار عبدالله را با سران ارتش و سازمان جاسوسی پاکستان نیز برنامه ریزی کرده و بطور یقین صحبت هایی میان آنان رد و بدل شده است که نتیجه آن به سکوت عبدالله در برابر پاکستان می انجامد.

در رسانه ها آمده است که سران پاکستانی بخصوص نخست وزیر آن کشور، تمایل بیشتری از قبل برای آوردن صلح و ارامش به افغانستان از خود نشان داده و عبدالله را در این مسیر مشوق بوده است. اما از آنجا که "به قول آقای رهیاب، عبدالله منفعل است و با نیکتایی شیک و ظاهر آراسته است ولی در شورای مصالحه بزرگترین دغدغه بودجه‌ اعاشه‌ کارمندان وی است. وضع به حدی ننگین و رقت بار است که هر روزه فضلی رییس اداره‌ امور هیات موظف می کند تا مساله‌ اعاشه‌ شورای مصالحه را تفتیش کنند.
عبد الله بخشی از پروژه‌ی شوونیست ها است. او پشتون قندهاری است که تنها کاه و جو اش در میان تاجیک ها است. در ریاست اجرایی و شورای مصالحه برتری افغان ها علنی و مشخص است. معاش هزاره، ازبیک و تاجیک (به ترتیب) بالا می رود؛ اما از پشتون ها بالاتر از تاجیک ها است. کمترین معاشات اول از هزاره، سپس ازبیک و تاجیک است. ولی اوغان که باشی به بلندترین معاش انکشافی دست خواهی یافت.
او اکنون به پاکستان رفته است، سپس به سایر کشورها سفر خواهد کرد. به تازگی با نشر گپ و گفتارهایی در مطبوعات از تاثیرگذاری او در پروسه‌ی صلح چیزهایی منتشر شده است. ولی امر واقع این است که عبد الله سرگردان است و در داخل چیزی برایش نمانده است و حالا با انفعال و استیصال در پی سرگردانی است".

مقام‌های پاکستانی از او در پایگاه هوایی نظامی نور خان که ویژه پروازهای رهبران جهان است، استقبال کردند. او در روز نخست دیدارش از اسلام آباد با شاه محمود قریشی وزیر خارجه و اسد قیصر رییس پارلمان پاکستان دیدار و مذاکره کرد.
عبدالله روز سه شنبه مجددا با عمران خان نخست وزیر، جنرال قمر جاوید باجوا رییس ارتش و صادق سنجرانی رییس سنا دیدار و گفتگو نمود. عبدالله در روز آخر سفرش به پاکستان با عارف علوی رییس جمهور این کشور و رسانه ها و برخی نهادهای پژوهشی دیدار کرد.
سران پاکستان در دیدارهای جداگانه با عبدالله، وعده سپردند که از مذاکرات صلح به مالکیت افغانان حمایت می‌کنند؛ زیرا به گفته‌ی آنان، تامین صلح در افغانستان به نفع پاکستان است.

اما برخلاف گفته ها و انتظاراتی که عبدالله از این سفرش به پاکستان داشت، وی با دست خالی و بدون هیچگونه نتیجه مشخصی از اسلام آباد به کابل بازگشت.
انتظار می رفت، وی که ریاست شورای مصالحه را عهده دار است، بتواند راهی برای بیرون شدن از بن بست مذاکرات قطر در دیدار با سران پاکستانی بیابد اما ظاهرا که چنین نشده است و طالبان هنوزهم بر خواسته های شان نسبت به چگونگی آجندای مذاکرات پافشاری دارند و ظاهراً جریان مذاکرات میان هیات دولت افغانستان و نمایندگان طالبان به بن بست مواجه شده است.

پیش از این بارها و به کرات، کرزی و غنی به پاکستان سفر داشته اند و همچنان برخی از مقام های پاکستانی به افغانستان آمده اند، ولی دیده شده که پاکستان با حمایت مستقیم آمریکا از سیاست خصمانه اش نسبت به مردم و دولت افغانستان عدول نکرده و کماکان به حمایت از هراس افگنان ادامه داده است و تروریستان با دستور مستقیم نظامیان پاکستانی دست به جنایت زده اند.

ممکن است این شبهه ایجاد شود که استقبال گرم مقام های پاکستانی از عبدالله نشانه حسن نیت پاکستان است اما گذشته نشان داده که پاکستانی ها هرگز به گفته ها و قول های شان عمل ننموده و همواره خصمانه عمل کرده اند و همواره سران افغانستان فریب گفته ها و وعده های سران پاکستانی را خورده و با این اعتماد، مردم بیچاره ما را به خاک و خون و تباهی کشیده اند.

واقعیت قضیه این است که نه آمریکا افغانستان را ترک می کند، نه پاکستان از موضع خصمانه اش پایین می آید و نه طالبان و دیگر گروه های مسلح با توافق به دولت خواهند پیوست. بل این بازیها برای سرگرمی افکار عامه و سران دلسوز افغانستانی است که متوجه غارتگری های آمریکا و دیگر متحدان آن در کشور ما نشوند و چند صباح دیگری به امید صلح و آرامش دلخوش باشند.