جایزه صلح نوبل، جایزه بی اعتبار شده است

دونالد ترامپ و فوزیه کوفی در جمله 318 کاندید (211 شخص، 107 بنیاد) امسال جایزه صلح نوبل اند که مآیوس شدند. کاندیدهایی جایزه صلح نوبل کسانی اند که یک مقام رسمی (سیاسی یا علمی) آنرا پیشنهاد کند. بطور مثال کافی است یک یا دو وکیل پارلمان افغانستان بی بی گل را برای جایزه صلح سال بعد پیشنهاد کند. از میان کاندیدها جدی ترین آنها را کمیته نوبل لیست میکند و سپس به مطالعه دوسیه آنها میپردازد و سرانجام یکی را انتخاب میکنند. ولی انتخاب به سادگی نیست. در اغلب موارد مواضع و منافع ژیوپلیتیک در انتخاب سهم دارد.

در سال 2011 سیما سمر، رییس کمیسیون حقوق بشر، برای سومین بار متوالی کاندید بود. در پایان وی در میان 5 نفر آخر از پیشتازان نوبل صلح بود. در 24 ساعت اخیر وی برای گرفتن این جایزه با معترض چینایی لی زاو باو در رقابت بود. یادم میآید که روزنامه فرانسوی با من در مورد خانم سمر مصاحبه نموده بود که بعد از اعلان رسمی جایزه نوبل به او آنرا انتشار بدهد. اما، اما منافع ژیوپلیتیک و فشار روی چین موجب شد که در لحظه آخر لی زاو باو برنده اعلان شود.

کم نیستند کسانی که به هیچ وجه شایستگی جایزه نوبل صلح را ندارند. ما از زمانی که نلسون ماندلا بخاطر ایجاد صلح در افریقای جنوبی از طریق مبارزه مسالمت آمیز پیروزمندانه علیه نژاد پرستی و همزیستی میان سیاهان و سفید پوستان برنده نوبل صلح بود کمتر کسی را میبینیم که واقعآ شایسته این عنوان باشد.

بارک اوباما در اوج جنگ در افغانستان و عراق که امریکا پیش میبرد در سال 2009، یا قبل از آن اونگ سون ساتی که ژنوساید مسلمانان روهینگای برمنی را حمایت کرد و یا ملاله در سال 2014 برای ضدیت با طالبان پاکستان و ... همه ماهیت سیاسی دارند.

در سالهای اخیر کمیته نوبل خواست تا حدی چهره نامطلوب خود را ترمیم کند و بیشتر به بنیاد ها و سازمانهای بین المللی روی آورد. ولی بازهم در حالیکه همه منتظر سازمان جهانی صحت همراه با خانم اعلا صلاح، چهره محبوب تظاهرات سودان که منجر به نابودی رژیم اسلام گرا شد، بودند. سازمان جهانی غذا را انتخاب کردند که "نه سیخ بسوزد نه کباب". هم یک سازمان وابسته به ملل متحد است و هم مورد غضب امریکا مانند سازمان جهانی صحت نیست.

داکتر کریم پاکزاد