ما را از افغان ها تیر، اگر افغان ها هستند، ما نمیرویم!!
جامعه ما غیبت پسند و افترا محور است و اکثر افراد از گفتن دروغ و قصه بافی در مورد دیگران تا حدی که به ترور شخصیت و تباهی هویت افراد میکشد، ابا نمیورزند و شوربختانه انرا عاری از عذاب وجدان انجام میدهند.
حتما این جمله را از اطرافیان تان شنیده اید که "ما را از افغان ها تیر، اگر افغان ها هستند، ما نمیرویم!!" روابط اجتماعی میان افراد در جامعه ما افغان ها حتی در خارج، بسیار مغلق و پیچیده و دشوارست. یکی از دلایل عمده ان نیز برخی مشخصه هایست که بر روابط اجتماعی ما حایل است.
تجربه ای که در طول سال ها برخورد با جامعه ما و زنان و مردان ان داشتم این است که مردم ما، صداقت در روابط خود با یکدیگر را ندارند، گاهی خانواده ها بنام دوست با هم انقدر صمیمی میشوند که شب و روز با هم اند، ولی همان اعضای خانواده، اگر با فرد دیگری نشستند، تمام انچه را که در مورد این خانواده که انرا دوست نیز خطاب میکنند، میدانند، به او میگویند و حتی دو سه افترا و دروغ را نیز به ان اضافه میکند...
فرهنگ نمکدان شکستن در جامعه ما خیلی معمول است.
من در برخوردی که با برخی از اعضای جامعه ما داشتم، نه تنها که چیزی از انها یاد نگرفتم بلکه به فرهنگ غیبت و بدگویی نیز اشنا شدم. یادم هست روزی با خانمی صحبت میکردم که خودش کاملا ازاد و به اصطلاح عامیانه ما "مدرن و عصری" است، دخترانش، دوست پسر داشتند و خودش هم مشروب مینوشید و هم سگرت میکشید و هم لباس معادل باشنده های این سرزمین را میپوشید ولی در مورد یک خانم دیگر که از همسرش جدا شده بود صحبت میکرد و انتقاد... میخواستم به او بگویم که اگر شمایل و راه و رسم زندگی خود را به غرب مطابقت داده است، ای کاش ذهن خود را نیز اندکی خانه تکانی میکرد و اگر بنظر او جدایی این خانم از همسرش، معامله ای بزرگی بوده پس این ازادی دخترانش و خودش به کدام قاعده و قانون و فرهنگ افغانستان مطابقت دارد.
یا یک اقایی که خودش همسرش را ازار و اذیت میکرد، مشروب مینوشید و به همسرش بار ها خیانت کرده بود، در مورد اینکه یک زن خوب افغان باید چگونه باشد، با فرد دیگری بحث میکرد!!...
من متعجب میشوم که اینگونه ادم ها، که دختر خودشان ازاد و یا خودشان به تمام معنا باز هم به همان گفته عامیانه دارای "چهار عیب شرعی" هستند، چطور بخود اجازه میدهند که در مورد دیگران صحبت کنند و در موردشان قضاوت.
جامعه ما، متاسفانه جامعه غیبت پسند و افترا محور است و اکثر افراد از گفتن دروغ و قصه بافی در مورد دیگران تا حدی که به ترور شخصیت و تباهی هویت افراد میکشد، ابا نمیورزند و شوربختانه انرا عاری از عذاب وجدان انجام میدهند.
اکثر اعضای جامعه ما، وقتی از دیگران انتقاد میکنند حتی فرصتی بخود نمیدهند تا سه انگشتی را که به سمت خودشان نشانه میرود، بینند و اینکه خود در زندگی شخصی خود، با فرزندان خود، در راه و رسمی که انتخاب کردند، ممکن چه کاستی های باشد که به فرهنگ ما موافق نیست.
بنا، من همیشه به نزدیکانم توصیه میکنم که اگر خانواده و یا افرادی را بنام دوست انتخاب میکنید، انها را به حریم خانه خود راه میدهید، انها با زندگی شما و اعضای خانواده تان اشنا میشوند، مطمئن باشید که انسان های اگاه، با وجدان و خوبی هستند. چه بسا خانواده های که توسط همین گونه افراد از هم پاشیده و چه خانواده های که روابط شان با یکدیگر به دلیل این خاصیت بی جا، به تیرگی انجامیده است.
زندگی در تنهایی و یا با خانواده بسا بهتر و ارامش بخش تر از ان است که با افرادی اینگونه در جامعه ما سر و کار داشت.... و اگر شما، دوست خانوادگی دارید که با انها روابط اجتماعی خوبی را دارا هستید، نمکدان را نشکنید، حریم شخصی ان خانواده را احترام بگذارید و اگر از شما با عزت و احترام پذیرایی میکنند، عزت و احترام شان را حفظ کنید.
داشتن دوستان واقعی یکی از بهترین نعمت های زندگی است که انسان میتواند با انها رنج و غم و شادی خود را تشریک کند..ولی در انتخاب دوست محتاط باشید....با هر که دوست میشود، صادق و مهربان و با وجدان باقی بمانید، انسانی را که حریم خانواده خود را به روی شما باز کرده است، از کرده اش پیشمان نسازید...نمکدان را هرگز نشکنید و بیاموزید که ترور شخصیت یک انسان، گناه بسیار بزرگیست که ما با فرهنگ غیبت و افترا خود، هر روز به ان مبادرت میورزیم و بدبختانه این فرهنگ بدگویی، به یک تفریح و سرگرمی ما در روابط اجتماعی ما مبدل شده است که ما در ان، یکدیگر را قربانی میکنیم!
لیلا روزبه حیدری