آیا آل سعود صلاحیت اداره مقدسات اسلامی را دارد؟

وقتی که یک وزیر و همه رسانه های رسمی و غیر رسمی اسرائیلی سفر بنیامین نتانیاهو، نخست وزیر رژیم صهیونیستی به همراه یوسی کوهن، رئیس موساد به شهر ساحلی نیوم عربستان و نشست سه جانبه آنها با بن سلمان و مایک پمپئو، وزیر خارجه آمریکا را تأیید می کنند، تکذیب خجولانه و ضعیف عربستان نمی تواند مسلمانان خشمگین را قانع کند.

واکنش سست و ضعیف عربستان به درز این اطلاعات و تکذیب این دیدار آنهم در حد یک توئیت فیصل بن فرحان، وزیر خارجه این کشور، همچنان به خشم دو میلیارد مسلمان در جهان دامن می زند؛ در صورت اثبات این خبر، مسلمانان جهان باید خواستار برچیده شدن چنبره آل سعود بر حرمین شریفین در مکه و مدینه و مراسم حج و عمره شوند. چرا که هیچ مسلمانی نمی تواند بپذیرد که کسانی که خود را خادم دو حرم شریف می دانند، دست دوستی و سازش به سمت کسانی دراز کنند که حرمت مسجد الاقصی را شکسته و ملت فلسطین از پیر و جوان را از دم تیغ می گذرانند و برای فروپاشی جهان اسلام تلاش می کنند.

چنانچه ادعای رسانه های اسرائیلی در خصوص انجام این دیدار اثبات شود، اقدام بن سلمان در قرار دادن عربستان در مسیر سازش با رژیم صهیونیستی، باعث می شود که این کشور اندک حیثیت باقی مانده خود در جهان اسلام را هم از دست بدهد و به طور علنی در صف کسانی قرار بگیرد که سعی می کنند مسجد الاقصی، نخستین قبله مسلمانان و دومین حرم مقدس را تخریب کرده و معبد خیالی خود را روی ویرانه های آنها بسازند. کدام مسلمان می تواند چنین چیزی را بپذیرد و آیا آل سعود می توانند مسلمانان را متقاعد کنند که "اسرائیل" دشمنشان نیست بلکه دشمنشان محور مقاومت است که سعی می کند فلسطین را آزاد کرده و رژیم صهیونیستی را برای همیشه نابود کند.

سیر شتابنده روند سازش از بازکردن حریم هوایی عربستان به روی هواپیماهای اسرائیلی تا استقبال از طرح سازش امارات و بحرین با این رژیم، ما را در مقابل معادله جدیدی قرار می دهد؛ معادله ای که پرده از چهره واقعی آل سعود – پس از سالها پنهانکاری و سازش های مخفیانه - کنار زده است. نقش پنهان آنها در سازش با رژیم صهیونیستی به سال ها قبل میانجی گری برای امضای توافق سازش بین بحرین و امارات و سودان با رژیم اشغالگر برمی گردد؛ حتی زمانی که ترکی فیصل، رئیس وقت سازمان جاسوسی عربستان در سال 2014 آرزو کرد که ای کاش اسرائیلی ها را در خانه اش در الدرعیه ملاقات می کرد، بی دلیل نبود؛ در سال 1981 فهد بن عبد العزیز، ولی عهد وقت سعودی، نخستین طرح سازش را ارائه کرد که یکی از بندهای آن، به رسمیت شناختن رژیم صهیونیستی بود.

وی سعی کرد این طرح را در کنفرانس سران فاس بر جهان اسلام تحمیل کند اما این کنفرانس این طرح را از دستور کار خارج کرد.

سپس در سال 2002 طرح دیگری ارائه کرد و رسما با این طرح خودکشی کرد و در نهایت در سال 2018 با اعلام حمایت از "معامله قرن" ترامپ، به طور کامل آن را کنار گذاشت. محمد بن سلمان، معامله قرن را به عنوان مبنایی برای تثبیت حکومت خود می دانست. او معتقد بود که تنها راه نفوذ به کاخ سفید و جلب حمایت ترامپ، تل آویو است.

به رغم تمام تلاش امپراتوری رسانه ای وابسته به آل سعود در طول سال ها برای تحمیل سازش بر ملت های حاشیه خلیج فارس و جهان عرب، آل سعود باید بداند که مقدسات و اعتقادات هیچ گاه از بین نمی روند و حوادث امروز، حوادثی گذرا هستند و هیچ تأثیری در روند سازش ندارند. ملت عربستان هم مثل دیگر ملت های اسلامی در مصر و اردن و امارات و بحرین با طرح سازش مخالفند و بعید به نظر می رسد که ننگ سازش با رژیم صهیونیستی را بپذیرند.

♦ علاء الحلبی