برای «مردم» چه فرقی می کند؟
تاریخ، فرهنگ، هویت و مجموع پیشینه ما، برخلاف جهان پیشرفته و انسانی شده، چنین افاده می کند که "سیاست" ، "قدرت" و "حکومت" با هرتعریف و ایدئولوژی، ساختار و رنگ، رئیس و وزیر و...ابزاری است برای تحقق تمامیت خواهی، اشباع غریزه جاه طلبی، تحکیم مناسبات طایفه ای، خانوادگی، شخصی و حلقه های مافیایی؛ و بدست آوردن "ثروت های بادآورده" و دوام بخشیدن این سلسله ضدانسانی نسل اندر نسل.
بنابراین چه فرقی می کند نامش جمهوری باشد یا امارت؛ خلقی باشد یا مجاهد، حکومت تقسیم قدرت باشد یا مصالحه ملی. در جایی که مردم و خواست مردم فقط ابزار باشد نه باورمندی، در صلحی که ابتکار و جهت آن از اختیار مردم بیرون باشد و بیگانگان مدیریت آن را بدست دارند، وقتی شعارهای ایده آلی چون دموکراسی یا اسلامی فقط برای تحمیق جامعه مطرح باشد، و...در چنین بازی های کثیف فقط زندگی و عزت مردم ما توسط قدرت طلبان سیرناپذیر مورد معامله قرار گرفته و از ما قربانیان، بار دیگر قربانی می گیرند. جان کلام در هیچ یک از گزینه های موجود امنیت، کرامت، صلح واقعی، آرامش و سازندگی قابل تحقق نمی باشد و فقط شکل جنگ تغییریافته و دوام آن ضمانت شده است.
شاید این پرسش مطرح شود پس راه حل چیست؟ راه حل فقط در خودباوری، خودارادیت، عبور از ستم قومی، دست یافتن به آگاهی و انسجام اجتماعی و باورمندی انسانی، درک نظام جهانی و درس آموختن از آن برای سامان دادن زندگی جمعی.
عبدالشکور اخلاقی