در باب اعلام موضع شورای علمای شیعه
داکتر نجیب وقتی در شرایط کاملا شبیه شرایط کنونی اشرف‌غنی قرار داشت و مذاکرات صلح برای ایجاد حکومت مجاهدین یا ایجاد یک حکومت موقت جریان داشت، برای هزاره‌ها در برابر حمایت از حکومتش، وعده ایجاد شش ولایت، ایجاد چهار فرقه‌ی نظامی مجهز، ایجاد دانشکده‌ی فقه جعفری در دانشگاه کابل را داد، اما علمای ما نپذیرفتند.
حالا که اشرف‌غنی، دقیقاً همان شرایط نجیب و بدتر از او را دارد و حتی نمی‌داند که در جریان صلح خلیل‌زاد و آمریکا برای افغانستان چه تصمیمی خواهند گرفت، شورای علمای شیعه در برابر چه امتیازی از اشرف‌غنی اعلام حمایت رسمی کردند؟
پرسش دیگر اینکه: شورای علما با مردم که هیچگاه مشوره نکرده و نخواهند کرد و مردم همیشه تاوان کارها و موضع‌گیری‌های بدون مشوره آن‌ها را پرداخته و خواهند پرداخت؛ اما چرا از باب ظاهرسازی، هم که تعدادی از علما را جمع نکردند تا در یک جلسه‌ای مشورتی از آن‌ها نیز نظرخواهی و‌سپس اعلام موضع می‌کردند؟
نوت: خودم به‌عنوان یک فرد از حکومت غنی در برابر حکومت موقت حمایت می‌کنم و قبلا دلایل خود را هم گفته‌ام، اما شورای علمای شیعه که یک عنوان کلان را یدک می‌کشد، باید اولا از مردم و حداقل از دیگر علما مشورت می‌گرفتند و ثانیا در برابر حمایت از غنی امتیاز می‌گرفتند و از او می‌خواستند که که از تبعیض و تعصب شدید دست بردارد و کارهایی را برای کاهش تبعیض کمرشکن که علیه هزاره‌ها در ابعاد مختلف جریان دارد، انجام دهد.
◄ محمد نسیم جعفری